، استان کرمانشاه به دلایل متعددی از جمله جنگ تحمیلی و آسیب های زیرساختی ناشی از آن و عدم رسیدگی کافی نسبت به ترمیم این آسیب‌ها در سال‌های پس از جنگ، در مهار نرخ بیکاری بالای خود چندان موفق نبود و این موضوع کار را برای همه دولت ها بشدت سخت کرد.

هدف نخست دولت های مختلف در این زمینه، کاهش فاصله نرخ بیکاری استان با میانگین کشوری و رسیدن به میانگین بوده است؛ فاصله ای که در دولت گذشته بشدت افزایش یافت و حتی در سال ۱۳۹۵ به حدود ۱۰ درصد رسید.

با همه مشکلات و تنگناهای اقتصادی و مالی اما، در سال ۱۴۰۲ یک جهش دلگرم کننده در کاهش فاصله نرخ بیکاری استان و کشور رخ داد به گونه‌ای که نرخ بیکاری کرمانشاه در سه فصل اول سال ۱۴۰۲ به پایین ترین میزان در ۱۸ سال اخیر رسید و تنها در فصل زمستان این نرخ افزایشی بود.

مرکز آمار ایران در فصل بهار ۱۴۰۲ نرخ بیکاری استان کرمانشاه را ۱۰.۲ درصد اعلام کرد که در مقایسه با بهار ۱۴۰۱ با نرخ بیکاری ۱۵.۴ درصد، یک کاهش  ۵.۲ درصدی را نشان می داد. فاصله بیکاری کرمانشاه و کشور در این فصل به ۲ درصد کاهش یافت.

در فصل تابستان ۱۴۰۲ هم نرخ بیکاری استان در همین محدوده بود و روی عدد ۱۰.۳ درصد متوقف شد که پایین ترین نرخ بیکاری در فصول تابستان ۱۸ سال اخیر محسوب می شد و در نوع خود یک رکوردشکنی بود. فاصله استان با میانگین کشوری در این فصل به حدود ۲.۵ درصد رسید.

 بهبود وضعیت نرخ بیکاری در فصل پاییز هم ادامه داشت و اینبار با اعلام نرخ بیکاری ۱۱.۲ درصدی، بازهم شاهد شکستن رکورد ۱۸ ساله در نرخ بیکاری فصل پاییز بودیم.

نرخ بیکاری فصل زمستان کرمانشاه اما برخلاف سه فصل قبل، افزایشی بود و در این فصل، فاصله نرخ بیکاری استان با کشور مانند سال های ۱۳۹۳ تا ۱۴۰۰ افزایش یافت.

البته طی ۱۰ سال اخیر، کرمانشاه در نرخ بیکاری فصل زمستان همواره در رتبه اول یا دوم استان های بیکار کشور بوده و پایین تر هم نیامده است. بالاترین نرخ بیکاری فصل زمستان هم متعلق به سال ۱۳۹۴ با ۲۳ درصد بوده است.

کارشناسان پیش بینی می کنند که نرخ بیکاری سالانه استان کرمانشاه در سال ۱۴۰۲ که احتمالا تا پایان اردیبهشت ماه اعلام می شود، بین یک تا ۲ درصد از سال ۱۴۰۱ کمتر و فاصله نرخ بیکاری کرمانشاه با میانگین کشوری کاهش یابد.

اکنون این امیدواری تقویت شده که با تسریع این روند کاهشی، نرخ بیکاری استان طی سه تا ۵ سال آینده به میانگین کشوری برسد.