بلند شو عباس ای امیر لشکر

بلند شو عباس ای پناه خواهرم

بلند شو عباس دلخوشی دخترم

زمین میریزه همه بال و پرت

زمین میریزه بازوی آب آورت

زمین میریزه خونِ چشمای ترت

خجل شد از تشنگیات فرات

که نرسوندی آب به لبات

همه دیدن که کمر حسین

شکست برای غم دستات

ساقی العطشان یا ابوفاضل

بمیرم عباس ای یل ام بنین

بمیرم عباس خوردی گرز آهنین

بمیرم عباس که شدی نقش زمین

بمیرم عباس توی اون شیون و شین

بیمرم عباس ای علمدار حسین

بمیرم عباس شدی مقطوع الیدینپ

رفتی تو ازدحام و همهمه

افتادی روی خاک علقمه

میگفتی که شنیدی که میاد

صدای مادرم فاطمه

ساقی العطشان یا ابوفاضل

ماه شبهای تارم عباس همه دار و ندارم عباس

فدای قد و بالات مادر کن نظر حال زارم عباس

لحظه آخرم ببین که مضطرم بیا بالا سرم

منم یه مادرم خون چشم ترم بیا بالا سرم

این دم اخری با یاد روضه علقمه گریونم

تو رو نذر حسینم کردم از غم کربلا دلخونم

بمیره مادرت چی اومده سرت بریده شد پرت

ای صاحب علم آب آور حرم دست تو شد قلم

شنیدم نا امیدت کردن مشکتو تا زدن نا مردا

پسرم از رو مرکب با سر افتادی غرق خون رو خاکا

پناه خیمه ها تو بغض و کینه ها شد بدنت جدا جدا

یل ام بنین عمود اهنین تو رو زدن زمین

شنیدم که کنار جسمت به غم و غرتت خندیدن

نا نجیبا غروب اون روز معجرا رو همه دزدیدن

شده دلم کباب بده بهم جواب شرمندم از رباب

رحمی نکردن و علیشو کشتنو شرمندم از رباب

از بلندی دارم میبینم شمر نا مرد بی مروت

خنجرش رو کشید واویلا از قفا زد به قصد غربت

بمیره خواهرت جلو مادرت میکشه خنجر و به روی حنجرت

دلم شده کباب به ما میدن عذاب گهوارهر و کشید ز دستای رباب

سیدنا المظلوم سید العطشان سیدنا الغریب

آخ بمیرم داداش نا مردا سرتو نا مرتب کردن

عمر سعد و شمر ملعون صبح امیدم و شب کردن

اومده مادرت برای پیکرت بهونه میگیره سه ساله دخترت

کبوده دست و پام در نمیاد صدام خلی من و زدن میون ازدحام

سیدنا المظلوم سید العطشان سیدنا الغریب

ای حضرت باران ، چشمای تو طوفان

عالم اسیر تو ، یا ساقی العطشان

ای یل ام البنین ، پسر یعسوب الدین

هرکی دید چشماتو گفت ، یا امیرالمؤمنین

وزیر دربار شاه عالم

چقد خوشه امشب با تو حالم

ایل و تبار من عبدت هستن

به این گدایی آقا می بالم

علمت علم عشق ، لقبت حضرت ماه

یا قمر العشیره ، عبد اباعبدالله

ای ثانی حیدر ، سردار نام آور

از جَذْبه ی چشمات ، فراریه لشکر

یا قهار و یا جبار ، غضبت عذاب النار

وَ الَّذِینَ مَعَهُ ، أَشِدَّاءْ عَلَى الْکُفَّارِ

تو مرهم و درمون دردامی

من تشنه لب هستم تو دریامی

حالا که مرهون لطفت هستم

پس ادعا دارم که آقامی

یا مُجیبَ الدَّعَوات ، یا وَلی الحَسَنات

ایُّها العبد الصالح ، یا مُعطیَّ المَسئَلات

ای ساقی عطشان آب آور طفلان

از داغ هجرونت شد خواهرم گریان

ای پناه هر دو عالم ای پناه اهل خیمه

پیچیده تو دشت و صحرا سوز و اه اهل خیمه

قوت پیکرم ابالفضلم حیدرم ابالفضلم

تکیه گاه حرم ابالفضلم حیدرم ابالفضلم

ای ماه بی همتا ارامش دلها

لب تشنه لبهات شد تا ابد دریا

ای سر تو روی نیزه ماه شب های رقیه

به خدای تو برادر بشو بابای رقیه

سایه رو سرم ابالفضلم حیدرم ابالفضلم

نور چشم ترم ابالضلم حیدرم ابالفضلم

ای دلبر و دلدار سر لشکر و سردار

صاحب لوای من پاشو علم بردار

ذوالفقار در نیامم رجزت غوغاست ابالفضل

گرچه افتادی روی خاک پرچمت بالاست ابالفضل

یک تنه لشکرم ابالفضلم حیدرم ابالفضلم

ساقی و ساغرم ابالفضلم حیدرم ابالفضلم

اعجاز عیسایی تو مرد مردایی

از بس ادب داری از بس که اقایی

نفسم وابسته شد به نفس تو یا ابالفضل

لقب باب الحوائج مختص تو یا ابالفضل

ساقی کوثرم ابالفضلم حیدرم ابالفضلم

همدم دخترم ابالفضلم حیدرم ابالفضلم

از وقتی رفتی علی آروم نمیگیره

دخترم کنج حرم بهونه میگیره

داداش بی تو دیگه از زندگی سیره

بی تو ای ساقی من رقیه میمیره

پاشو تموم لشکرم پاشو امید خواهرم

اه ای کس و کارم پاشو علمدارم

ای ابالفضلم

دریای تشنه لبم ببین چه بی تابم

تنهاییم و ببین و دوباره دریابم

میترسم بی تو پاشون به خیمه ها واشه

میترسم بی تو سر گوشواره دعوا شه

نباشی معجرا میره سرم رو نیزه ها میره

نباشی غم دارم پاشو علمدارم

ای ابالفضلم

 

پیچیده دور و ورت شمیم و عطر یاس

از داغ تو کمرم شکسته شد عباس

قلبم رفت تا مدینه علقمه رو دیدم

اومدم بالا سرت فاطمه رو دیدم

اینجا پر از مغیره هاست

پاشو که دشمن بی حیاست

ای میر و سردارم پاشو علمدارم

ای ابالفضلم

داداشت رو نزاری تنها تو این لشکر

غصه رفتنت و نمی کنم باور

قول دادی که همیشه کنار هم باشیم

تنهایی دار من و یارالی قارداشی