به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری موج، کامران ملکی در ابتدای این مراسم گفت:امروز روز سخت و بد برای خانه سینما، فیلمنامه نویسان و همه تماشاگران آثار خشایار الوند است. هیچکس توقع نداشت که خشایار الوند که همیشه لبخند بر لب داشت و تلاش می کرد تا ما را بخنداند از میان ما برود. عزادارترین عزاداران امروز هنرمندان سریال پایتخت هستند.

پس از آن کیومرث پوراحمد، نویسنده، کارگردان و تهیه کننده سینمای ایران گفت: من خشایار را واقع نمی شناختم و به صرف اینکه برادر سیروس الوند بود و از آنجا که سالهاست تلویزیون نگاه نمی کردم اما در کلام مردم از سریال پایتخت زیاد شنیده ام. وی سپس به تندی از شرایط کشور انتقاد کرد و سخنانش را به پایان برد.

سپس بابک صحرایی شاعر و ترانه سرا پشت تریبون قرار گرفت و گفت: بخش اعظمی از خنده های مردم کشور در سال‌های اخیر سهم نوشته های خشایار الوند بود و چه غمی بزرگتر از این که در داغ کسی بنشینیم که ما را با نوشتن سریال های درخشان شب‌های برره و پایتخت به ما خنده را هدیه داد.

از این بخش مراسم، بهروز رضوی اجرای برنامه سپرده شد: خیلی حرف زدن تلخ و مشکل است. هرگز به این سختی حرف نزده ام . داغ کسی را دیده ایم که سلطان خنده ایران بود و معروف ترین خصیصه چهره اش خنده بود.

این مجری پیشکسوت ادامه داد: حال چه کنیم که او نیست و جز غم خوردن و قدر یکدیگر را دانستن کاری نمی توانیم بکنیم. باور می کنید که حادثه ای که برایش اتفاق افتاد از فشار کار کردن برای تدارک عید ما و اینکه ما را در عید پیش رو هم بخنداند.

وی افزود: او زندگی خوبی داشت و از فشار این کار در بدترین زمان تنها بود. از تقدیر هم نباید غافل بود و وقتی آقای اجل می رسد ما را با خود خواهد برد. سفر به خیر گل من که می روی با باد/ زدیده می روی اما نمی روی از یاد....

عزت الله ضرغامی رییس اسبق سازمان صدا و سیما و عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: هر چقدر که سعی می کنم کلمه مرحوم در دهانم نمی چرخد، راستش همه ما به قول قرآن مردگان متحرک یک که پس از مرگ زنده می شوند و او الان زنده است. الان در اینجا برای تشییع پیکر پاک یکی از خدمتگزاران بی منت این ملت جمع شده این که دو خصلت بارز داشت. اول اینکه تمام وجودش برای شاد کردن مردم بود در زمانی که بیش از هرچیز به آن نیاز داشت.

دلشاد کردن کار کمی نیست که خشایار الوند هنرمندی تمام عیار، با ذوق و سلیقه، آشنا به کار تیمی ضرغامی ادامه داد: دوم اینکه اینکه خودش هم خیلی با حال و با نشاط بود. اصلا خنده زیبایی که در تصویرش دیده می شود حکایت همیشگی او بود. خیلی از افراد هستند که برای اینکه بتوانیم با آنها ارتباط بگیریم باید مدتها وقت بگذاریم که گاردشان از بین برود.

وی افزود: حضور این جمعیت نشان دهنده این است که مردم قدر شناس هستند و او راهش را درست انتخاب کرده بود. من هم برای اینکه ذکری از محسنات هنرمندی که به مجموعه ای که میلیونها نفر مخاطب آن بودند، انجام داده باشم به اینجا آمده ام.

اسفندیاری گفت: روز چهارشنبه در مجمع عمومی کانون فیلمنامه نویسان چشم به راه دوستانی بویژه خشایار و سیروس الوند بودیم که در خانه سینما با پیامی شگفت آور و تکان دهنده روبرو شدیم که متاسفانه شایعه نبود. به سیروس الوند که جدای از کار هنر، در امور صنفی بدون هیچ حاشیه ای همیشه همراه بوده اند تسلیت می گویم.

سیروس الوند گفت: من نمی دانم که چه بگویم ما با ده سال همکاری در تیم پایتخت از همکاری فراتر رفته بودیم و از مسایل و دغدغه های هم با خبر بودیم. هیچ کدام از ما پایتختی ها رفتنش را باور نداریم و در شوک این خبر قرار داریم.

کارگردان پایتخت گفت: تمام سعیش این بود که خوب زندگی کند و عاشق خانواده اش بود. در آخرین روز زندگی اش در مورد گریم بازیگران پایتخت نظراتی می داد و شصت صفحه اول فیلم نامه را به محسن تنابنده تحویل داد و عجله داد که به تماشای بازی فوتبال برسد.

سیروس مقدم تأکید کرد: او پشتکار بسیاری داشت و بسیار خانواده دوست بود. رکن اساسی از فیلمنامه نویسان سینمای ایران رفته که با اندوخته بسیار به پختگی فراوانی رسیده بود و جای خالی اش جبران ناپذیری پذیر است.

امیر مهدی ژوله هم گفت: همه از ناباوری در این فقدان گفتند برای اینکه آنرا خوب درک کنید پیمان قاسمی به من زنگ زد که شنیدم خیلی از افرادی که به دلیل ایست قلبی قهوه تلخ و ویلای من و ... چند سالی بیش از با این گندی که در فیلمنامه زندگی اش زد نمی خواهم راجع به آن صحبت کنم که حتی از آن یک فیلم کوتاه هم در نمی آید. قهرمانی را در پرده اول معرفی کنی و پرده دوم را شروع نکرده او را بکشی.... تو از دیدن صحنه غرق شدن دختر در درباره الی پایت لرزید اما از اینکه پسر شش ساله ات با جسد بی جان قهرمان روبرو شد تنت نلرزید؟... این چرا این قدر غلط و غلوط دارد. این چه کات غلطی است؟ من و پیمان و محراب قاسم‌خانی صمیمی ترین دوستان خشایار الوند ممنوع التصویریم از آقای ضرغامی می خواهم ترتیبی بدهند که اگر چند روز دیگر تصویر ما بر روی این دیوار بود، دل کسی نسوزد.

محسن امیریوسفی رییس کانون کارگردانان سینمای ایران گفت: از طرف کانون به سیروس الوند تسلیت می گویم و به این بسنده می کنم که بگویم همه ما یک هنرمند خوش فکر را از دست داده ایم. خشایار عزیز خداوند تو را رحمت کرده چرا که لبخندی بر لب مردم نشاندی.

علیرضا غفاری هم گفت: باور کنید رجعت سرخ ستاره را .... غیر از هنر که تاج سر آفرینش است دوران هیچ منزلتی پاینده نیست. من عضو کوچکی از خانواده بزرگ الوند هستم. چیزی را متوجه نمی شوم که چرا اینقدر عمر شادی و شادی آفرینان کوتاه است و عمر غم و غم آفرینان بلند؟!

الهام ایمانی همسر خشایار الوند به دعوت مجری پشت تریبون قرار گرفت و گفت: ممنونم از همگی. همانطور که خشایار یک حرف ناگفته داشت که می خواست در جشن تصویر سال بگوید و من اینجا بیانش می کنم.از سه استادش برادر بزرگش سیروس الوند که راه را با او شروع کرد. مهران مدیری و سیروس الوند که سالها با هم همکاری کردند و باعث پیشرفت و ارتقاء او شدند.

سیروس الوند گفت: من مرغ باغ عشق را بی بال و بی پر دیده ام اینگونه ویرانم نبین من داغ برادر دیده ام. روز دنیا آمدنش را به یاد می آورم و بعد عروسیش را که عاشق همسرش بود. و بعد در اتاق احیا که به بدنش را شوک می دادند و ما امیدوار بودیم که برگردد. تصویر چهارم صحنه ای است که در پزشکی قانونی رویش کنار زدند تا من شناسایی اش کنم که آقایی از پرسید این متوفا کیست و وقتی شنید که نویسنده پایتخت است، گفت که اجازه می دهید من سنگ مقبره اش را بسازم.... سیمرغ چه ارزشی دارد وقتی مردم قدر هنرمند را می دانند؟

داریوش الوند برادر بزرگتر سیروس و خشایار هم گفت: او با لبخند دنیا آمد. من سی سال دور از ایران بودم اما با نامه های او زندگی می کردم و باید تاکید کنم که از کودکی طناز بود. سهیلا الوند خواهر خشایار هم گفت من از همه کسانی که با ما همراهی کردند تشکر می کنم. من به معروفیت برادرم افتخار نمی کنم اما آنچه که افتخار آمیز است محبوبیت او نزد مردم، هنرمندان و خانواده اش است.

منوچهر شاهسواری گفت: در آستانه بهار یک بهاری دلنشین به دیدار خدا رفت. یکی از افتخارات ما که در سینما کار می کنیم آشنایی با الوند است. الوند یعنی یک خانواده و اصالت. هر آنچه اصیل است مانا است و غیر اصیل ها تنها برای لحظاتی دیده می شود. این اصالت فرهنگی نهان در این خانواده سینمای ایران و زندگی در این خاک و بوم کماکان زیبا و با ارزش است.