به گزارش خبرنگار تجسمی خبرگزاری موج، مراسم رونمایی از سردیس ابراهیم قنبری‌ مهر در سالگرد تولد او با حضور این استاد پیکسوت ساخت ساز و همسرش در بوستانی که سال گذشته به نام این هنرمند شهیر حوزه موسیقی نامگذاری شده بود برگزار شد.

این مراسم با حضور این هنرمند پیشکسوت ۹۳ ساله، حمیدرضا نوربخش مدیرعامل خانه موسیقی، داوود گنجه ای از اعضای شورای عالی خانه موسیقی و هیات مدیره و هیات امنای موزه موسیقی، شاپور رحیمی استاد پیشکسوت آواز ایرانی و نوازندگی عود و از مدیران مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایرانی،  بیاض امیر عطایی عضو هیات مدیره کانون سازندگان ساز، سیاوش اکبری از شاگردان قنبری مهر، مسعود حبیبی و منوچهر حلمی از تولید کنندگان و صادر کننده ساز، محمدرضا ایلدار ژاله سازنده ساز و شاعر، نیکنام حسینی پور مدیرعامل خانه هنرمندان پیشکسوت، سید عباس سجادی معاون فرهنگی و اجتماعی منطقه یک و مدیر عامل سابق فرهنگسرای نیاوران، اعضای خانواده استاد قنبری مهر، برخی از مدیران شهرداری و اهالی منطقه ۲ تهران و جمعی از اهالی رسانه برگزار شد.

تندیس قنبری مهر چگونه ساخته شد

اجرای این برنامه بر عهده فاضل جمشیدی خواننده آواز ایرانی و پیشنهاد دهنده طرح ساخت مجسمه های چهار هنرمند مطرح حوزه موسیقی بود. این هنرمند در ابتدای این مراسم گزارش کوتاهی در مورد روند انجام این کار داد و تاکید کرد: سال گذشته با همراهی مرحوم مرادخانی و قبول برزین ضرغامی مدیرعامل زیباسازی شهرداری تهران برای تامین هزینه ها قمقرر شد تا سردیس و نیم تنه چهار هنرمند مطرح شامل استاد ابراهیم قنبری مهر، غلامحسین بنان ، پرویز یاحقی و هوشنگ ظریف ساخته و در سطح شهر نصب شوند.

وی افزود: براساس مصوبه شورای نامگذاری شهر تهران یک سردیس به نام ابراهیم قنبری مهر (سازنده ساز) که قبلا بوستان شقایق سعادت آباد به نام او شده بود، در محوطه این بوستان نصب شده که امروز از آن رونمایی می کنیم. ما به دلیل ضیق وقتی که به دلیل فرارسییدن پایان دوره کاری شورای شهری فعلی و احتمالا دیگر مسئولان شهری احساس می کنیم کار را سرعت بخشیدیم و روز ۱۰ مرداد  که مصادف با سالروز تولد استاد قنبری مهر هم هست برای این کار در نظر گرفته ایم.

فاضل جمشیدی تصریح کرد:  بنابر تصمیم آقای علیرضا ملکی که سازنده این سردیس است به مدت ده روز به کارگاه ایشان منتقل می شود تا کارهای ظریف کاری و رنگ آمیزی نهایی آن انجام شده و تکمیل گردد.

وی تاکید کرد: همچنین با پشتیبانی اداری خانه موسیقی و موافقت زیباسازی تهران، سه نیم چهره دیواری تا پایان شهریور نیز بنام اساتید بزرگ موسیقی غلامحسین بنان، پرویز یاحقی و هوشنگ ظریف در ابتدای دو خیابان در کنار «موزه موسیقی ایران» و یک خیابان در منطقه ظفر دستگردی نصب خواهد شد. البته آنها به صورت سردیس نخواهند بود بلکه در قالب فرسک که امکان نصب بر روی دیوار دارند اجرا خواهند شد که این تصمیم از آن جهت گرفته شده که هم با سرعت بیشتر و هزینه کمتری قابل اجرا باشد هم حفظ و نگهداری از آنها و جلوگیری از سرقتشان مقدور باشد.

در ادامه این مراسم پس از آنکه حمیدرضا نوربخش از سخنرانی پرهیز کرد، استاد داوود گنجه ای پشت تریبون قرار گرفت و خاطراتی را از ابراهیم قنبری مهر و مرحوم صبا بیان کرد. پس از آن  فاضل جمشیدی پیام محبت آمیز فرهاد فخر الدینی که به دلیل کسالت در مراسم حضور نیافته بود را ققرائت کرد. سپس عباس سجادی  و یلدا یزدانی شعرهای کوتاهی را قرائت کردند که مضمون شعر یزدانی در ارتباط با عواطف همسر استاد قنبری مهر نسبت به این هنرمند بود.

در ادامه هم علی رستمیان و جواد ماهری نیا ترانه هایی را به طور زنده برای حاضران در مراسم خواندند.

انتقاد سازنده تندیس از شرایط کار و مجسمه های دیگری مشاهیر ایرانی

آخرین سخنران این مراسم علیرضا ملکی سازنده تندیس ابراهیم قنبری مهر بود که پشت تریبون قرار گرفت و در مورد مشکلات ساخت این اثر سخن گفت. وی در ابتدا اظهار داشت: یکی از اولین چالش ها انتخاب سن استاد برای ساخت اثر بود که سفارش دهندگان در خلق این اثر تاکید بر این داشتند که میانسالی استاد را در نظر بگیرم نه جوانی و نه حال ایشان را.

وی افزود: من هم معتقدم که نمونه های زیادی دیده ایم که در ساخت سردیس و تندیس های مشاهیر تصور ما از آنها مخدوش می شود به عنوان مثال در ساخت مجسمه استاد شهریار، روح بزرگش را هیچ کس ندید  و حتی کتابی که در مورد ایشان در دو جلد منتشر شد و حتی به بسیاری از کشورهای دنیا هم رفته است، متاسفانه استاد را در شرایط بیماری و خیلی خاص نشان داده است. در بسیاری از نقاط هم می بینیم که استاد شهریار را که عاشقانه رو به سوی آسمان پر کشید، یک آدم ژولیده پیچیده در لباسی مندرس تصویر شده است.

این مجسمه ساز افزود: اگر روزی جسارت کنم و بخواهم از استاد دولت آبادی بسازم تندیسی ایشان را در ترکیبی از یال اسبی رها خواهم ساخت یا بهرام بیضایی را با همان روحیه عاشقانه و آئینه به دست و رو به مردم همانطور که همیشه آرزویش را داشته مجسم خواهم کرد. به همین دلیل دوست داشتم به دوران نوجوانی و شور استاد قنبری مهر را در قالب مجسمه بسازم اما تصمیم بر گزینه دیگری گرفته شد.

علیرضا ملکی در ادامه اظهار داشت نکته عجیب دیگر این است که در حالی که مجسمه سازی یک مسئله دیداری و مدلینگ است و بسیار با نقاشی تفاوت می کند با مشاهده و خوب دیدن و طراحی سه بعدی ارتباط نزدیک دارد اما متاسفم که این اولین باری است که موفق شدم استاد قنبری مهر را از نزدیک ملاقات کنم.

وی ادامه داد: ما در کلاس های مجسمه سازی می بینیم که هنرجویان زن یا مرد، اولین کارشان شبیه خودشان است حتی اگر سوژه مد نظرشان با آنها تفاوت جنسیتی داشته باشد چرا که بیشترین زمانی که چشمانش به انسانی خیره شده، به خودشان بوده است و طبیعتا آن تصویر در ذهنشان رسوخ پیدا کرده است.

این هنرمند مجسمه ساز گفت: من مجبور بودم از روی عکس و رعایت پیشنهاداتی که در مورد سن و سایر خصوصیات استاد می شد و بدون دیدن سوژه اصلی کارم را انجام دهم که احتمالا اشکالاتی به آن وارد باشد. من باید اندکی بیشتر روی این تندیس کار کنم که بعد از تکمیل دوباره به این محل آورده و نصبش خواهیم کرد.

در پایان این مراسم ابراهیم قنبری مهر و همسرش در کنار تندیس قرار گرفته و جمعی از هنرمندان نیز در کنار آنها ایستادند و عکسی به یادگار گرفتند در حالی که به طور جمعی سرود ای ایران ای مرز پر گهر را زمزمه می کردند. این در حالی بود که واکنش این هنرمند پیشکسوت و همسرش به تندیس خیلی خوب بود و آن را مناسب ارزیابی کردند.