مهدی جمشیدیان خبرنگار خبرگزاری موج، ‌جلوی چشم میلیون ها بیننده حق بهداد سلیمی را خوردند. اینکه پشت پرده چه گذشته و با کدام «زد و بند» عنوان قویترین مرد المپیک را از ایران دزدیدند بحثی نیست. سوال اصلی این است؛‌ ‌مدیران ورزش ایران کجا بودند؟‌ ‌آقای نصرالله سجادی، معاونت قهرمانی وزارت ورزش که در تمام المپیک‌های سه دهه اخیر با پول این مملکت و در نقش رئیس کاروان ورزش ایران در مسابقات حاضر بوده چه خاصیتی دارد؟‌‌ ‌سجادی در طی ۳۰ سال گذشته همواره در بازی‌های آسیایی و رقابت های المپیک در نقش نفر اول کاروان ورزش ایران حضور داشته، این پست سرقفلی اختصاصی ایشان است. حاصل این همه حضور مداوم چیست؟ آیا مطالبه زیادی است که از سجادی توقع داشته باشیم بعد از سی سال حضور در پست اختصاصی‌اش حداقل بتواند با رایزنی کردن جلوی چنین ستم های آشکاری را بگیرد؟ اصلا فایده حضور همیشگی ایشان در مدیریت کاروان ورزشی ایران چیست؟ هزینه حضور آقای سجادی در ریو ده ها میلیون تومان است، سجادی در برابر این هزینه و تمام مخارج سی سال گذشته چه سودی برای ورزش ایران داشته است؟‌ ‌آقای کیومرث هاشمی، رئیس کمیته ملی المپیک ایران وقتی حق بهداد سلیمی را خوردند کجا تشریف داشتند و چه می‌کردند؟‌ این دو مسئول ورزش کشورمان فقط به فکر این هستند که در المپیک با افراد سرشناس دنیا همانند بان کی مون عکس یادگاری بیاندازند و آلبوم خاطراتشان را پر کنند اگر  به جای توجه به خرید سوغاتی و عکس یادگاری کمی به ورزشکارانمان توجه می کردید اینطور جلوی چشم همگان حقمان را نمی حوردند اگر کمی به مردم ایران فکر می کردید بهداد را بعد از حرکت دوم به روی تخته نمی فرستادید تا تمام دنیا را همانند رییس فدراسیون جهانی متوجه حق خوری می کردید. ‌تا این مدیران با لیاقت و با کفایت در ورزش ایران حضور دارند و سرقفلی همه پستها مال آنهاست دزدیده شدن مدال ورزشکاران ایرانی برای مافیای ورزش جهان مثل آب خوردن است.‌ ‌جناب آقای سجادی!‌ ‌جناب آقای هاشمی!‌ ‌سفر به برزیل و ریو خوش بگذرد، ببخشید که حق سلیمی را خوردند و باعث شدند هنگام این سفر تفریحی ناراحت شوید!‌ ‌راستی! جناب محمود گودرزی ، وزیر ورزش ایران کجاست؟ ایشان چه وظیفه‌ای مهمتر از المپیک داشتند؟! ‌‌