درخواست تشکیل دادگاه برای مدیران ورزشی / از «کیمیا» خجالت بکشید!
با توجه به ناکامی های بزرگ در المپیک ریو و ضربه زدن به غرور ملی دادستان می تواند بعنوان نماینده مدعی العموم وارد شده و دلایل ضعف و شکست ورزشکاران و فدراسیون ها را بررسی و پرونده را به دادگاه ارائه کند.
خبرگزاری موج؛ مهدی جمشیدیان /انتظار نداریم در المپیک و در رشته هایی مانند پینگ پنگ، قایقرانی، تیراندازی مدال بگیریم اما توقع داریم حداقل در ورزش هایی چون کشتی، وزنه برداری و تکواندو که در المپیک های قبلی و مسابقات جهانی حائز رتبه های قهرمانی شدیم در برابر حریفان جهانی، قد علم کرده و ردای پیروزی برتن کنیم. متاسفانه کشتی فرنگی که در لندن مایه افتخار شده و سه مدال ناب زرین را برایمان به ارمغان آورده بود، این بار بر خلاف انتظار با چهره ای رنگ پریده در المپیک ریو ظاهر شد و فقط دو برنز کسب کرد. شکست های تلخ حمید سوریان پر افتخارترین فرنگی
کار ما و حذف امید نوروزی و از همه بدتر عکس العمل محمد بنا(… من متاسفم و مقصر هستم) پس از بیلان ضعیف کشتی گیران، دل علاقه مندان به کشتی را سخت به دردآورد. اشک ها و لبخندها و شادی ها و ناراحتی ها در میدانی مانند المپیک طبیعی به شمار می رود و شاید قوی ترین ورزشکار هم نتواند حتی رکورد خود را در چنین میدانی بزند، اما داستان کشتی فرنگی برایمان در نوع خود عجیب و غیر هضم بود. باید اقرار کرد که تنها کادر فنی نباید مورد شماتت و مواخذه قرار گیرد و مسوولان هم باید پاسخگو باشند که در زمان مناسب قطعا به آن خواهیم پرداخت و استراتژی فدراسیون کشتی را آنالیزخواهیم کرد. اما در کنار آن،
باید کسب مدال برنز توسط خانم کیمیاعلیزاده را مورد ستایش قرار داد. این موفقیت از آن جهت پر اهمیت است که مدال ارزشمند برنز توسط یک دختر ۱۸ ساله بدست آمد تا او نخستین ورزشکار زن باشد که در طول تاریخ المپیک بر روی سکو می رود. کیانوش رستمی و سهراب مرادی وزنه برداران ایرانی هم در این مسابقات جهانی خوش درخشیدند هر چند که کام همه ما از بابت ناداوری ها علیه بهداد سلیمی وزنه بردار خوب کشورمان تلخ شد. در میدان ریو به همه ما ثابت شد که ورزش ما چوب ناکارآمدی مدیران را می خورد. مدیرانی که به
هنگام موفقیت ورزشکارانمان مدعی می شوند و با مدال آوران عکس سلفی می گیرند اما بدنبال هر ناکامی پشت دیوار اتاق هایشان مخفی شده و از مواجهه با خبرنگاران امتناع می کنند. به راستی تا چه زمان باید افراد غیر متخصص و ناکارا در عرصه ورزش حرف اول را بزنند و تا کی باید این آقایان را تحمل کنیم؟ به هرحال میدان بازی های المپیک ریو نشان داد که فاصله ورزش ما با دیگران تفاوت از زمین تا آسمان است و زمانی می توانیم در چنین میادینی حرف بزنیم که مدیران مقتدر داشته باشیم. شاید پیشنهاد برخی کارشناسان بد نباشد که می گویند بهتر است پس از المپیک برای مسئولانی که هم بودجه داشتند و هم قدرت
اما مدیریت درستی نداشتند دادگاه تشکیل شود و دادستان بعنوان نماینده مدعی العموم رسما وارد گود شود.
ارسال نظر