خبرگزاری موج-گروه اقتصادی؛ وقتی به بهانه آسایش و پیشرفت کشور پول نفت متصل به واردات شود و زیر ساخت های عدالت اجتماعی از الویت خارج شود نتیجه آن وابستگی کامل و مصرف گرایی است.

مواد غذایی، پوشاک، مواد کانی، صنعت، تکنولوژی و حتی مدیریت هم آن طرف مرزی می شود و در اینصورت کارخانجات وکارگاه ها یکی پس از دیگری تعطیل می شود.

کارخانه ارج و آزمایش در مقابل ال جی و سامسونگ زانو می زنند و برنج مصنوعی هندی و امثال آن بر برنج شمال و اصفهان و... غلبه می کند.

درترکیه بالغ بر چهار صد هزار شغل در رابطه با پوشاک ایران ایجاد و کارخانجات نساجی بطور کلی رنگ می بازد.

قرادادهای نفتی و صنعتی مخفی و با پشت پرده های خطرناک به نفع کشورهای بیگانه و البته گاهی با مشارکت افراد خاص منعقد می شود.

مصرف و برند گرایی فرهنگ غالب مردم می شود و از جمله کشورمان رتبه اول واردات لوازم آرایشی را به خود اختصاص می دهد.

مسابقه سود و درآمد بین بخش دولتی و خصوصی آغاز می شود.

و البته

بانک ها در آستانه ورشکستگی قرار می گیرند و شکاف درآمدی هر روز افزایش پیدا می کند و پر خوری و شادخوری و تنبلی و کدخدا محوری ضرورت اقتصاد ملی و اجتماعی می شود.

این روند یعنی زنگ خطر نه عین خطر و حمله برای ویرانی کشور که باید همه هوشیار باشند.

لطفا همه هوشیار باشند، تو را به خدا همه هوشیار باشیم...