به گزارش خبرگزاری موج به نقل از حوزه هنری استان قم، محمد علی خبری در سومین عصرانه هنر انقلاب اسلامی حوزه هنری قم به آسیب‌شناسی وضع موجود هنر پرداخت و گفت: زمانی می‌توانیم از هنر صحبت کنیم که جنبه عمومی پیدا کند و به اجرا برسد. امروز چند تا نمایشگاه در شهر قم است تا آثار هنرمندان را به نمایش بگذارد. چقدر اجرای نمایش داریم؟ چقدر تولید فیلم داریم؟ چقدر آثار خوشنویسی داریم؟ امروز بضاعت هنر و حضور هنر در جامعه کمرنگ شده‌ است.

وی افزود: اگر ما می‌بینیم مثلاً در قم در شعر آیینی حرکتی وجود دارد، بدون هیچ رو در بایسیتی بگویم که فقط خود شاعران هستند که دارند کاری انجام می‌دهند. شرایطی مطلوبی که باید برای هنرمند وجود داشته باشد، اصلاً وجود ندارد.

دبیر کمیسیون هنر و معماری شورای انقلاب فرهنگی در ادامه به اهمیت و نقش مخاطب در هنر پرداخت و گفت: در بحث هنر یک وجه مهم مخاطب است. یک سوال اساسی این است که در هنر ما چقدر مخاطب حضور دارد؟ در تئاتر ما، در سینمای ما، در موسیقی ما و در هنرهای دیگر ما چقدر مخاطب حضور دارد. هنر وقتی در ارتباط با مخاطب قرار می‌گیرند، صیقل پیدا می‌کند و در ارتباط با مخاطب است که هنرمند مشکلات و کاستی‌های خودش را می‌شناسند.

وی در ادامه به جایگاه مخاطب اشاره کرد و گفت: در فضای هنری سه ضلع وجود دارد؛ مخاطب، هنرمند و مدیر. جایگاه این‌ها در این فضای فرهنگی کجاست؟ تا دهه هفتاد در قم، همه هنرها حضوری فعال داشتند. مثلا آن زمان ما بیش از ده هزار خوشنویس در قم داشتیم. دلیلش هم این بود که مخاطب در رأس هنر قرار داشت. یعنی دغدغه همه هنرمندانی که کار انجام می‌دادند این بود که بتوانند با مخاطب خودشان ارتباط برقرار بکنند.

خبری سپس به ارتباط میان هنرمند، مخاطب و مدیر هنری پرداخت و گفت: ارتباط معناداری که باید بین هنرمند و مدیر باشد، و هر دوی این‌ها با مخاطب باشد، در کجا دارد شکل می‌گیرد؟ خودمان را گول نزنیم. مهم‌ترین مشکلی که الان هنر ما دارد این است که نه این مثلث کامل است و نه محیط فرهنگی، تا هنر بتواند مقوم فرهنگ باشد. هر کدام از اضلاع این مثلث بخواهد در رأس جا داشته‌باشد، خروجی آن ضد فرهنگ خواهدبود، مگر اینکه مخاطب در رأس قرار بگیرد. چرا؟ چون هنرمند برای چه دارد کار انجام می‌دهد؟ یک وجه مهم دلش است، اما یک وجه اساسی دیگر مخاطب و جامعه است.

وی در ادامه به بحث مخاطب‌شناسی پرداخت و گفت: ما چقدر مخاطب‌شناسی داریم. از یک طرف باید پرسید در حوزه مدیریت چقدر مخاطب‌شناسی داریم؟ از سوی دیگر باید پرسید هنرمند چقدر مخاطب‌شناس است؟ و مخاطب چه جایگاهی برای ما دارد؟ اصلا شما چه کار می‌خواهی انجام بدهی و برای چه کسی داری انجام می‌دهی؟ برخی هنرمندان امروز می‌گویند من به این‌ها کار ندارم، برای رزومه خودم کار می‌کنم. این رزومه وقتی جدای از فرهنگ و جدای از مردم قرار می‌گیرد نتیجه‌اش همین است که ما امروز شاهد گسست نسل در همه مسائل از جمله هنر هستیم.

دبیر کمیسیون هنر و معماری شورای انقلاب فرهنگی به ایده تشکیل شورای هنر در استان‌ها اشاره کرد و گفت: زمانی در شورای انقلاب و وزارتخانه این را مطرح کردم که استان‌ها اگر قرار باشد در هنر کشور مطرح بشوند باید شورای عالی هنر داشته باشند. چون نهادهایی هستند که دارند موازی همدیگر کار می‌کنند. هنرمندانی هستند که با یکدیگر ارتباط ندارند. بودجه‌هایی وجود دارد که سرگردان است، گروه‌هایی هستند که نمی‌دانند باید چکار بکنند. اگر این‌ها با هم ارتباط داشته باشند می‌توانند اتفاقات خوبی را رقم بزنند.

خبری در پایان گفت: فکر می‌کنم هنر زمانی حیات دارد که حضور روی صحنه داشته باشد و آثار هنری این طرف و آن طرف خودش را نشان بدهند. البته قم به دلیل اینکه هنرمندانش وابسته به خودشان هستند و روی پای خودشان هستند، نسبت به همه استان‌ها و شهرستان‌های دیگر پیشتاز است.