به گزارش خبرگزاری موج، پرویز بیگی‌ حبیب‌آبادی در این نشست که عصر یکشنبه ۲۴ اردیبهشت در بنیاد شعر و ادبیات داستانی برگزار شد، گفت: به دلیل مشکلاتی که در انتشار شعرهایم داشتم، به این نتیجه رسیدم که جای ناشر تخصصی شعر خالی است؛ زیرا همه چیز باید در حوزه تخصصی آن انجام بگیرد.

بیگی حبیب‌آبادی ادامه داد: در این راه به موضوعات خاصی‌ برخوردم. در کشور برای هر کار و شغلی، تعریف و مجوز‌ و امتحان پیش‌بینی شده است؛ به جز‌ نشر. هر دانشجو و دارنده حداقل مدرک لیسانس به راحتی می‌تواند درخواست مجوز نشر دهد و به همین دلیل شاهد این هستیم که افرادی بدون آن‌که از نشر چیزی بدانند، ناشر هستند؛ ولی نشر خود را تبدیل به بنگاه اقتصادی کرده‌اند.

وی افزود: موضوع دیگر باور تخصصی بودن است. نشرهایی که در این حوزه گام برمی‌دارند، در کار خود موفق هستند و مخاطبان خود را می‌شناسند و مخاطبانشان هم به خوبی با این موسسات نشر آشنایند.

پیشکسوت حوزه شعر در ادامه درباره مشکلات نشر گفت: هر شغلی در ایران، اتحادیه‌ای دارد که مجوزهای آن شغل را اعطا می‌کند. بعد از آن صاحب آن شغل در انجام خدمات و یا تولید خود که بر اساس موارد قانونی است، با مشکلی مواجه نخواهد شد. اما ناشر در حوزه چاپ کتاب، چند اقدام انجام می‌دهد تا کتاب از چاپ خارج شود. کتاب‌هایی هستند که ناشر تمام مراحل قانونی را طی کرده است، اما بعد از چاپ و در مرحله توزیع، از بازار کتاب جمع‌آوری می‌شوند. ناشر در این حالت ضرر بسیاری می‌بیند.

وی افزود: مشکل دیگر ناشران، موضوع پخش کتاب است. پخش، ۴۰ درصد قیمت کتاب را برای خود برمی‌دارد و در صورت فروش، یک سال بعد حق‌ ناشر را پرداخت می‌کند. مشکل بزرگ دیگر به کل‌ کشور‌ و به مسایل کتاب و کتابخوانی بازمی‌گردد. به اینها مسائلی مانند انبارداری و نبود کتابفروشی در بیشتر شهرهای کشور و مواردی مانند خلق و خوی شاعران که گاه هم‌سلکان خود را تحمل نمی‌کنند و ناشر‌ را در محذوریت انتخاب این شاعر ‌و آن شاعر قرار می‌دهند، اضافه کنید که می‌شود مشکلات ناشران.

پایه‌گذار انتشارات فصل پنجم ادامه داد: اما ناشران هم گاهی مشکلاتی را ایجاد می‌کنند که در این باره می‌توان به تخصصی نبودن آنها اشاره کرد. ناشران اگر اول فرهنگی بیندیشند و بعد به فکر کار اقتصادی باشند، فعالیت اصولی انجام داده‌اند.

وی تأکید کرد: از هزار کتاب شعر چاپ شده در طول سال، تنها ۱۰۰ عنوان کتاب قابلیت خواندن و نقد کردن و تأثیرگذاری دارد و حدود ۸۰۰ عنوان آن حتی قابل خواندن و تورق هم نیست. برای مقابله با این وضعیت وزارت ارشاد باید راهکار ارائه کند. باید مجوز نشر را به کسی بدهد که اهل این کار باشد.

بیگی حبیب‌آبادی سخنان خود در این نشست را اینگونه به پایان برد: با توجه به فضای موجود در نشر شعر، آسیب‌پذیری برای ناشر متعهد به کار فرهنگی، زیاد است.