یک ملتی که زن و مردی برای جانفشانی حاضرند و طلب شهادت می‌کنند هیچ قدرتی با آنان نمی‌تواند مقابله کند. امام خمینی (ره)

در این بیانیه تصریح شده است: ملت‌ها تا زمانی که تاریخ خود را از یاد نبرده‌اند؛ زنده‌اند و ما زنده‌ایم چون یادمان هست که در هیچ زمان و هیچ مکانی سفارش به سکوت در مقابل ظلم و ستمی نشده‌ایم. تاریخ که می‌گویم یعنی عاشورا، یعنی کربلا. همان جایی که وهب نصرانی و زهیر عثمانی خود را به قافله حسین بن علی (ع) رساندند و انسانیت را به نام خود ثبت کردند. تاریخ که می‌گویم یعنی زمان انقلاب و ایستادن در برابر ستم شاهنشاهی. تاریخ که می‌گویم یعنی 8 سال دفاع مقدس از وجب به وجب آب و خاکی که جغرافیای آن در دل مردمش رسم شده بود. یعنی بصیرت در مقابل فتنه سبز همان روزها که مرز خواص و عوام در عشق به ولایت مشخص شد. یعنی امروز با حضور مقتدر در فراسوی مرزها نه برای تصاحب خاک برای تشکل ارتشی از فرزندان امیرالمومنین(ع) برای یاری رساندن به پسر فاطمه(س)

اگر امروز عطر شهادت جوانان و مردان غیور ایرانی به جای خاک‌های گرم و‌ آفتاب سوزان خوزستان و اهواز از خرابه‌های شام و بیابان و صحرای دمشق به مشام می‌رسد به‌خاطر این است که مردان حقیقی عزت و شرف خود را از اهل بیت (ع) گرفته‌اند.

در بخش دیگری از این بیانیه تصریح شده است: تاریخ بداند امروز، سربازان امام خامنه‌ای ادامه‌دهنده راه سربازان خمینی کبیر و قبل‌تر از آن سربازان اهل‌بیت(ع) هستند مثل عمار، سلمان، بلال، میثم تمار، حر، حبیب‌بن‌مظاهر  و این راه تا ظهور حضرت حجت(عج) ادامه دارد.

شهدای مدافع حرم ثابت کردند که اگر در کربلا بودند آنجایی که امام حسین(ع) در مقابل مردم ایستاد و گفت: «هل من ذاب یذب عن حرم رسول الله» آیا کسی هست از حرم پیامبر دفاع کند؟ آیا کسی هست که شر اشرار را از اهل بیت پیامبر برگرداند؟ اجازه نمی‌دادند دست نامحرمی به ناموس اهل بیت برسد. گوشی بی‌گوشواره و معجری خاکی شود.

تاریخ بداند و در سطر سطر خود ثبت کند. محسن حججی رفت تا بگوید اصحاب آخر الزمانی سید الشهدا(ع) از تبار سلمان آماده دفاع از حرم عمه سادات حضرت زینب (س) هستند و پای سند این آمادگی مهر عشق زده‌اند؛ عشقی که برای وصالش از اهل و عیال و خانمان گذشتن قدم اول است و سر دادن و سر بر دامان زینب(س) گذاشتن منتهای آمال است.

خون محسن حججی در امتدا خون همرزمان شهیدش، چراغی است که روشن‌کننده راه عاشقان اهل بیت (ع) است، ما در این راه مشق عشق را از بانوی دمشق می‌گیریم تا تمام ابعاد عاشورا بر جانمان بنشیند.

لازم باشد مادر وهب می‌شویم و تازه دامادمان را راهی میدان می‌کنیم، در پسِ پرده حیاء و حجاب برای پیروزی فرزندانمان دعا می‌کنیم و اما پس از شهادت محکم و استوار می‌ایستیم و راضی به رضای حق می‌شویم؛ مقدر شد مادر وهب می‌شویم که پس از شهادت فرزندش سرش را به میان دشمن پرتاب می‌کند و می‌گوید از آنچه در راه امام و ولی زمانم بخشیده‌ام چیزی را پس نمی‌گیرم؛ مقدر شد رباب می‌شویم یا سکینه اما هرچه بشویم همگام با زینب (س) گام بر می‌داریم و در لحظه‌ای که نگاه دنیا به ماست با سربلندی کلام ما رایت الا جمیلا زمزمه می‌کنیم. ما  اگر قرار بود منتظر برگشتن محسن باشیم به رفتنش رضایت نمی‌دادیم. رضایت که می‌دهیم یعنی رضا برضائک؛ چه در رفتن، چه در شهید شدن، و چه در  بازگشت پیکرش.

خانواده محسن مثل محسن، تسلیم قضا و قدر الهی است و ما درس صبر را یکی دیگر از ابعاد تربیتی واقعه عاشورا می‌دانیم. ما داغی بر دل داریم که از داغ یعقوب نبی فراتر است؛ ما چشم به‌راه پیراهن خونی یوسف‌مان هستیم اما راضی‌تر به لبخندش از آسمانیم که قدم‌هایمان را استوار کند.

اگر تقدیر الهی بر آمدن و بازگشت پیکر محسن حججی باشد قطعاً در بهترین زمان و در بهترین موقعیت این اتفاق می‌افتد. محسن قصه کربلا را از شام شروع کرده پس منتظر می‌مانیم تا احسن حالمان رقم بخورد و دلخوشیم به صبر مادران و پدران و همسران شهدای دفاع مقدس که از پس سال‌ها هنوز چشم به‌راه دارند و زبان به شکر.

قدردان تلاش‌ها و پیگیری‌های مسئولان سپاه در این مورد هستیم و خواستار حفظ منافع نظام می‌باشیم که قطعا محسن حججی به این امر بیشتر رضایت دارد چراکه محسن سرباز مطیع ولایت است و برای اهتزاز این زیباترین پرچم دنیا، قدم در راه جهاد گذاشته است.

شاید امروز و فردا شدن‌ها خودش زمینه‌ساز انقلابی بر دل‌هاست باشد؛ مثل قصه اسارت و شهادت امید داریم بازگشتش هم اثرگذار و ارزشمند باشد. در برابر ملت فهیم و بزرگوار ایران سر تعظیم فرود می‌آوریم و خواستار حضور در  راهی هستیم که محسن برایش رفت و آرزومندیم تا بساط غدیر و محرم فراهم است خود را به راه برسانید.