به گزارش خبرنگار بین الملل خبرگزاری موج، آن‌ها خود را «ساکت شدگان» می‌نامند؛ کاتالونیایی هایی که با استقلال مخالف‌اند ولی نمی‌توانند (یا اغلب می‌ترسند) صدای خود را در میان غوغای ناسیونالیست‌ها به گوش برسانند. امروز هزاران نفر از معترضان به خیابان‌های بارسلونا آمدند و با آنچه برهم خوردن فرایند سیاسی کشور از طریق یک جنبش استقلال اقلیت، که تاکنون هرگز حمایت بیش از ۴۸ درصد جمعیت کاتالونیا را به دست نیاورده مخالفت کردند.

این تظاهرات توسط «جامعه مدنی کاتالونیا» که بزرگ‌ترین تشکل ضد استقلال این منطقه به‌حساب می‌آید سازماندهی‌شده بود. معترضان خواستار فاز جدیدی از گفت‌وگو میان کاتالونیا و بقیه مناطق اسپانیا شدند. افراد شهیری همچون «ماریو وارگاس لیوسا»، برنده پرویی جایزه ادبی نوبل و نیز «جوزف بورل»، رئیس پیشین پارلمان اروپا نیز در این راهپیمایی شرکت کردند.

از هنگامی‌که دادگاه قانون اساسی اسپانیا، جلسه فردای پارلمان کاتالونیا را ممنوع اعلام کرد تا از اعلام استقلال آن جلوگیری کند، هنوز کسی نمی‌تواند  روند بحران در آینده را به درستی پیش بینی کند. درحالی‌که برخی از نمایندگان پارلمان کاتالونیا اعلام کرده‌اند، جلسه پارلمان طبق قرار قبلی برگزار می‌شود، اکنون همه منتظر سخنرانی «کارلوس پوگدمون»، رئیس دولت کاتالونیا هستند که قرار است روز سه‌شنبه ایراد شود.

همچنین پوگدمون زیر فشار کانون وکلای بارسلونا قرارگرفته تا از اعلام استقلال عقب‌نشینی کند. این کانون با انتشار نامه سرگشاده‌ای از پوگدمون درخواست کرد: « کمیسیون مستقل میانجیگری، گفت‌وگو و مصالحه به رئیس دولت کاتالونیا گفته که از اتخاذ هرگونه تصمیمات سیاسی که تنش میان دو طرف را افزایش می‌دهد، خودداری کند.»

انقلاب خودخواهانه

همچنین دیروز ده‌ها هزار نفر از سراسر اسپانیا در میدان پلازای مادرید برای حمایت از اسپانیای متحد گرد هم آمدند. همزمان در بسیاری از شهرها نیز، مردم به «معترضان سفیدپوش» پیوستند و خواهان گفتگو شدند. آن‌ها پیراهن‌هایی سفید بر تن کرده و بدون پرچم هیچ‌یک از دو طرف شعار «بیایید گفت‌وگو کنیم» را سر دادند.

از این جمله «آدو کالو»، شهردار بارسلونا نیز که در این اعتراض شرکت کرده بود گفت: «ما نباید خود را به دام دوقطبی بیندازیم و از به‌کارگیری زبان جنگ‌طلبی و منطق رقابت‌جویی که تنها در پی شکست دادن رقیب است خودداری کنیم.»

طرفداران هر دو جبهه که از هنگام برگزاری رفراندوم ارتباطی باهم نداشتند، نمایش قدرت امروز کاتالان‌های ضد استقلال را دیدند.  «الکس راموس» مدیر جامعه مدنی کاتالونیا در همین راستا به آبزرور گفت: «ناسیونالیسم در کاتالونیا، قومی، غیر مدنی، زبانی، فرهنگی، قبیله‌ای، احساسی و رمانتیک است. برخلاف انقلاب فرانسه که پیام‌آور برابری و آزادی برای همه بود. این ملی‌گرایان عمیقاً فکر می‌کنند که با دیگران متفاوت‌اند و نهایتاً از دیگران برترند.»

او افزود: «این انقلاب، طبقات قدرتمند و ثروتمند کاتالونیا است، نه مردم فرودست. این یک انقلاب خودخواهانه است. آن‌ها بسیج می‌شوند تا به دنیا بگویند چقدر مورد ظلم واقع‌شده‌اند و هرکس با آن‌ها مخالفت کند را فاشیست می‌نامند و طرد می‌کنند.»

ناظران بسیاری جو عدم مدارا و ارعاب به وجود آمده در کاتالونیا را موردانتقاد قرار داده‌اند. مخالفان استقلال از ترس این فضا مجبور شده‌اند زبان در کام گیرند. «گزارش گران بدون مرز» در گزارش جدیدی از فشار مقامات بر روزنامه‌نگارانی مخالف استقلال خبر داده‌اند.

آمار تخمینی نشان از آن دارد که ۴۰ درصد کاتالان‌ها یا اسپانیایی هستند و یا فرزندان اسپانیایی‌هایی هستند که در نیمه دوم قرن بیستم به کاتالونیا مهاجرت کرده‌اند. کمی بیش‌تر از ۱۷ درصد جمعیت منطقه (۱.۲ میلیون نفر) کسانی هستند که در ۱۵ سال گذشته در کاتالونیا صاحب‌خانه شده‌اند، حدود یک‌سوم این تعداد را اروپایی‌ها، مهاجران آمریکای لاتین، آفریقا و نیز ۱۵۰ هزار آسیائی تشکیل می‌دهند. تعداد کمی از این جماعات با دیدگاه‌های استقلال‌طلبان همسویی دارند.