محمودرضا امینی - خبرگزاری موج: قرن ها است مراسم عزاداری سید و سالار شهیدان امام حسین (ع) توسط مردم ایران، شیعیان جهان و حتی در برخی نقاط، مذاهب دیگر با مشارکت پرشور برگزار می شود و به لطف خدا اخیرا راهپیمایی اربعین به یاد شهدای کربلا به یک حادثه ویژه تاریخی تبدیل شده است.

اما همواره این سوال مطرح می شود که آیا عزاداری حسینی (ع) و عزاداری های خاندان اهل بیت (ع)، تنها گریه و زاری و روضه خوانی است و وظیفه و اصالت همراهی با مصائب حسین (ع)، تنها در روضه خوانی و سینه زنی خلاصه می شود و یا اینکه برگزاری مراسم عزاداری اگرچه لازمه یک بزرگداشت باشکوه شعائر مذهبی بوده، اما همراهی با مصائب سیدالشهدا (ع)، در حقیقت همراهی با فکر و جریان فکری اباعبدالله (ع) است.

در اینجا لازم است اشاره هایی مختصر به این جریان صورت گیرد. به طور قطع واقعه کربلا یک جریان سیاسی، مذهبی، فرهنگی و اقتصادی بود.

یعنی اباعبدالله حسین (ع) به عنوان امام بر حق جامعه، (اگر چه جایگاه امامت و ولایت ایشان در ظاهر قصب شده، اما در باطن امام جامعه است) وظائفی بر عهده دارد.

سیدالشهدا (ع) را مجبور به بیعت با حاکمیت جور، با حاکمیتی که از دید ایشان و خاندان اهل بیت (ع) فاصله های قابل ملاحظه ای از نظر فرهنگی با ارزش های اصیل اسلامی داشت، کردند.

در آن مقطع تاریخی در جامعه اسلامی ظلم جایگاه پیدا کرده بود. فساد، اشرافی گری و حتی فساد جنسی و اقتصادی شکل گرفته، عدالتی در جامعه دیده نمی شد و تفکرات مردم از قرآن و ارزش های نبوی فاصله گرفته بود.

در این شرایط ولی و امام جامعه مکلف به اصلاح حتی از طریق قیام می شود. به ویژه که حاکمیتی با امثال یزید ملعون بر سر کار است که می خواهند امام را وادار به تسلیم کنند.

اگر در این شرایط امام و ولی جامعه سکوت می کرد، باید تسلیم حکومت ظلم، جور، بی عدالتی، اشرافی گری و تسلیم ناهنجاری های فرهنگی و اقتصادی شده و اگر این اتفاق رخ می داد تا قیامت دیگر واژه هایی چون عدالت و انصاف و مقابله با ستمگری و حفظ ارزش ها معنی نداشت.

برخی می پرسند آیا قیام سیدالشهدا (ع) با وجود آنکه می دانستند با سپاه اندک به نتیجه نمی رسد، به خطر انداختن جان امام و یاران باوفای ایشان نبود؟ پاسخ این پرسش به طور قاطع منفی است.

چرا که در بستر این قیام ارزش های بزرگی نهفته بود که به جامعه اسلامی تعلیم داده شد. ارزش مقاومت، ایثارگری، از جان گذشتگی، از خانواده گذشتگی، از مال گذشتگی، انقلابی بودن، این ارزش ها در قیام امام حسین نهفته است.

البته نباید تصور کرد که امام حسین (ع) از ابتدا تنها بودند. ابتدا بخش قابل توجهی از مردم و به ویژه خواص از ایشان دعوت می کنند، اما در میانه راه رنگ ها عوض می شود و خواص، مردم را نیز به انحراف می کشانند.

بنابراین نباید در مورد قیام امام حسین (ع) تنها به نتیجه ظاهری و شهادت 72 نفر توجه کرد.

مردم ایران تجربه عینی در این رابطه دارند و در طول دوران دفاع مقدس دیدند که جوانان ایران اسلامی با الگوبرداری از قیام سیدالشهدا در مقابل دشمن ایستادگی کرده و تسلیم نشدند.

شهدا و ایثارگران در دوران دفاع مقدس، تنها به ظاهر حسینی (ع) نبودند، بلکه در عمل حسینی (ع) رفتار کردند.

ما نیز اگر می خواهیم شعارها و عزاداری ها رنگ و بوی حسینی (ع) پیدا کند، باید اعتقاداتمان را هم حسینی (ع) کنیم.

عزاداری واقعی این است که ما مقاوم باشیم، هوشیار باشیم به ویژه در حوزه های سیاسی و فرهنگی و اقتصادی با هوشیاری رفتار کرده و با هوشیاری از ارزش های اصیل اسلامی و انقلابی دفاع کرده و به این ارزش ها بازگردیم.

ما باید ناهنجاری های اقتصادی را اصلاح کنیم، تا امام حسینی (ع) شویم، یکی از ملاک های حسینی (ع) بودن، عدم تسلیم در برابر ظلم و جور است.

به عنوان نمونه در تفکر حسینی (ع) بودن، مذاکره ممکن است جایی داشته باشد، اما هرگز تسلیم جایی ندارد.

در قیام عاشورا مذاکره انجام شد، اما هرگز امام تسلیم نشدند. در طول مذاکرات هم امام به دنبال هدایت جامعه اسلامی بود و هرگز به فکر اثبات جایگاه امامت و ولایتی خود نبود.

مردم ما و مدیران و مسوولان ما اگر بخواهند حسینی (ع) باشند، نمی توانند و حق ندارند به هر مذاکره ای تن داده و در مقابل هر موضوع بی ارزشی کوتاه بیایند و تسلیم شوند.

در سیاست داخلی نیز حق ندارند هر ارزش مهم سیاسی را بی ارزش جلوه دهند.

در فرایند فرهنگی، نیز حق ندارند ارزش های اسلامی را کم رنگ کنند.

متاسفانه در بعضی از شعارهایی که در کوچه و خیابان مشاهده می شود، طبل بی دینی و ضد ارزشی به صدا در می آید. از جمله اینکه بنرها و بیلبوردهای بزرگ می زنند که زنان چهره شهر را باید تغییر دهند و بعد رنگ های متعدد را برجسته می کنند. این اقدام معنی دیگری به غیر از ارزش های دینی دارد.

در شرایط  امروز جهان اسلام و به ویژه شیعیان ایران، مطالبات جامعه باید حسینی (ع) شود. در فرهنگ تلاش برای حفط ارزش ها اقدامی حسینی است. در سیاست و اقتصاد باید با هرگونه ربا و ظلم و بی عدالتی و بی انصافی مقابله و مبارزه کنیم.

اینکه مردم در هرج و مرج گرانی ارز گیر کرده و گرفتاری های معیشتی و اقتصادی دارند، حسینی نیست. گرفتاری های مردم برای بدست آوردن یک لقمه نان حسینی نیست. اگر هر روز مردم ما به دنبال یک لقمه نان باشند و نان دغدغه اصلی آنها شود و برای یک لقمه نان با مشکل روبه رو شومند، این روند، روندی حسینی و انقلابی نیست.

سیستم حکومتی – دولتی ما باید حسینی باشد. امروز قوه قضاییه مبارزه با فساد اقتصادی را انجام می دهد و شمشیر برنده ای هم دارد. فرض کنیم که این شمشیر به موقع و صحیح از غلاف خارج شده، اما چه تغییری در فضای اقتصادی و ارزی داشته؟ و آیا شمشیر کشیدن می تواند به تنهایی موثر باشد. به طور قطع خیر.

باید دیگر دستگاه ها نیز وارد میدان شوند. در فرهنگ و سیاست و اقتصاد نیز به همین صورت است و همه باید وارد میدان شوند..

اشرافی گری امروز آسیبی جدی به ایران وارد کرده و حتی در موضوعات مذهبی نیز شاهد فرهنگ بالای شهر و پایین شهر هستیم. حتی مساجد بالای شهر تهران از نظر قیمتی و لوکس بودن به اندازه 40 مسجد پایین شهر قیمت دارند و بعد می بینیم فقط چهار نفر در آن نماز می خوانند.

امروز مسوولان ما چند نفر با مردم بوده و مردمی رفتار کرده و پاسخگوی مردم هستند؟ فرقی نمی کند کت شلواری باشند و یا روحانی. اگر مدعی حسینی بودن هستند، باید با مردم باشند.

در مجلس ما به ارزش های دینی و مذخبی به راحتی تعرض می شود. حتی می بینیم افرادی که از فرصت انقلابی که به نام حسین (ع) حرکت خود را آغاز کرد و پیروز شد، پول می گیرند و استفاده می کنند و به ارزش های دینی و امام حسین (ع) و امام خمینی (ع) به عنوان ولی فقیه و جانشین امام حسین (ع) ، بی توجهی می کنند و حتی توهین می شود.

اگر می خواهیم فقط شعار امام حسینی (ع) بودن بدهیم، همین هیات های امروز کافی است. اما اگر می خواهیم در باطن هم حسینی (ع) شویم، باید هنجارها و ارزش های حسینی را حفظ کنیم.

در این شرایط لازم است رسانه ها به ویژه صدا و سیما به دلیل اثرگذاری بیشتری که دارد، حرکتی را آغاز کرده و نسبت به اعتلای فرهنگ سیاسی و اقتصادی و ارزش های اجتماعی و ارزش های انقلابی حسینی (ع) همواره برنامه داشته و این برنامه ها را پیگیری کنند.

چرا در جامعه می بینیم عده ای حقوق های نجومی می گیرند؟ حقوق های نجومی با کدام ارزش انقلابی و حسینی (ع) مطابقت دارد؟ اگر با حقوق های نجومی مبارزه و مقابله شد، امروز باید سوال دیگری را نیز مطرح کنیم.

سوال مهم این است که یک مدیر انقلابی و حسینی (ع) باید در عرصه مدیریت چگونه رفتار کند؟

ما باید بدانیم که اگر ارزش های حسینی (ع) و مدیران حسینی (ع) در جامعه حاکم نباشند،  غیر حسینی ها می آیند و مسوولیت می گیرند.