جهانبخش سلطانی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری موج از اصفهان بیان داشت: تئاتر یکی از شاخه های هنری بسیار موثر در جامعه می باشد که همواره اهالی آن به دلایل گوناگون نسبت به عملکرد مدیران آن معترض بوده و از طرف دیگر علیرغم برخی شعارها با کم توجهی مسئولین مواجه شده اند.

گرچه بیوگرافی شما برای همه آشکار است اما دوست داریم برای خوانندگان ما باز هم از سابقه خود در تئاتر و زحماتی که در این رشته هنری کشیدید صحبت کنید؟

من اندیشه ام مهر و زاده مهرماه ۱۳۳۰ در اصفهان هستم، دوران ابتدایی در دبستان شمس بودم که پشت منزل مرحوم تاج اصفهانی واقع شده بود و دوران دبیرستان خود را هم در دبیرستان صائب اصفهان طی کردم. از دوران دبستان به این هنر علاقه وافری داشتم ولی به صورت جدی از دوران دبیرستان به آن پرداختم به طوری که در دبیرستان تئاتری به نام (( قول بده )) به کارگردانی و نویسندگی خودم به روی صحنه رفت که با اقبال عمومی مواجه شد.

در این زمان بود که به صورت حرفه ایی به تئاتر اصفهان رفتم و زیر نظر اساتید این حرفه مانند آقای ناصر فرهمند بنیانگذار این هنر در اصفهان و استاد ارحام صدر به کسب تجربه پرداختم. زمانی که وارد دانشگاه اصفهان شدم به این رشته با دید علمی نگاه کردم و مطالعات بسیاری در این زمینه انجام دادم و بعد از پیروزی انقلاب نیز از رسالت خود دست بر نداشتم و در دانشگاه به اجرای تئاتر می پرداختم.

بنده در طی این مدت ۴۰ فیلم سینمایی، ۲۸ سریال ، ۳۰ تله فیلم و ۱۰۰ تئاتر کار کردم.

در مورد تئاتر دلشوره توضیح بدهید، چرا این نام را برای اثر خود انتخاب کردید؟

دلشوره در واقع دغدغه تمام افراد جامعه است اما من به عنوان یک هنرمند با تامل، پژوهش در چنین موقعیت حساسی که مردم از نظر اقتصادی رنج می برند نگرانی های مردم شریف ایران علی الخصوص کسانی که اهل قلم، درایت و دانش هستند و با این سلاح ها با کسانی که این دلشوره ها را برای مردم به وجود آورده مبارزه می کنند با زبان هنر بیان کنم.

آن کسانی که رفاه طلب هستند و در چنین موقعیت هایی با سوء استفاده و انبار کردن آذوقه و داروی مردم خود را برحق دانسته و در ظاهری موجه به چپاول مردم می پردازند.

دلشوره بیان مشکلات امروز جامعه از زبان یک استاد تئاتر است که می خواهد بر اساس رسالت هنری خود سالم باشد، سالم زندگی کند و سالم از دنیا برود تا مردم از او به نیکی یاد کنند و به هیچ قیمتی شناسنامه و فرهنگ خود را در معرض فروش نمی گذارد و ترامپ های بومی که همان کرکس های جامعه امروزی ما هستند را سیری ناپذیر خطاب می کند.

این تئاتر تفاوت بین دو جهان بینی است یعنی اسطوره های سرزمین ما باید در خدمت یاری رساندن به مردم این دیار باشند. علم و هنر دو بال است برای پرواز آدمها، دلشوره حدیث نفس من و شماست که با تهاجم فرهنگی داخلی و خارجی مبارزه می کنیم.

چقدر با هنر می توانید به مبارزه با این کرکس ها بروید با توجه به اینکه هنر تئاتر امروزه مغفور مانده و بیشتر هنرهای مبتذل جایگاه هنر اصیل را اشغال کرده است؟

من قرار نیست مبارزه کنم، دستور و تاریخچه هنر و هنرمند در این مبارزه ها نهفته ، اگر این مبارزه ها نباشد تئاتر معنایی ندارد.

ما از تئاتر قدرت می گیریم تا جامعه را به سوی عاقبت بخیری، زیبایی، عشق و مهربانی دعوت کنیم.

این مبارزه اسلحه می خواهد، سلاح شما چیست؟

سلاح من عشق است

هنر به کام اهل هنر باید و نیست                                 آسمان به طبع بی هنران نباید و هست

برای ما در مورد چالش هایی که بر سر راه هنر تئاتر اصفهان قرار دارد صحبت کنید؟

من در این مصاحبه همچون هزاران مصاحبه دیگر اعلام می کنم در زمینه مشکلات تئاتر علی الخصوص این هنر در اصفهان کسی جوابگو نیست برای ارشاد که متولی این امر است نیز مهم نیست که چه اتفاقی در این راستا رخ می دهد.

خیلی واضح و شفاف ذائقه مردم را تغییر می دهند و به سمت هنر سخیف که فقط به هر ترفندی سعی در خنداندن مردم دارند در قدیم ما هنرمندی به اسم سعد افشار داشتیم که تاریخ سیاه بازی مدیون این هنرمند است اما کار او هم که خنداندن مردم بود شناسنامه داشت حرکاتی که امروزه شاهد هستیم در خیلی از صحنه های تئاتر شاهد هستیم را نمی دیدیم. من در عجبم که خانواده ها به چه علت به تماشای این گونه تئاتر ها می پردازند.

من مخالف خندیدن مردم نیستم ولی حرف من این است که مردم باید بدانند به کی بخندند، چرا بخندند، و با کی بخندند و دشمنشان را در تئاتر چطور می توانند متلاشی کنند خنده نیز باید سمت و سو داشته باشد.

شما به عنوان پیشکسوت می دانید که چرا اصفهان به عنوان مهد هنر خانه تئاتر ندارد؟

البته این برای جامعه هنری ما درد بسیار بزرگی است خانه تئاتر می تواند خیلی از مشکلات جوانان و فعالان این عرصه را حل نماید من به دلیل اینکه 20 سال است ساکن تهران هستم علت آنرا اطلاعی ندارم ولی باید از متولی آن اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مطالبه گری کنند. وقتی مرجعی برای کسی وجود نداشته باشد اوضاع الان پیش می آید هر کسی پا بر روی سر کس دیگر می گذارد و بالا می رود.کار تئاتر در اصفهان بسیار سخت است چون سالن های مخصوص به این کار وجود ندارد یا بسیار کم است اکثرا سالن ها دو منظوره ساخته شده و اجرا بر روی صحنه بسیار مشکل است چرا که بر فرض مثال آگوستیک نیست یا چیدمان صندلی ها مثل صحنه تئاتر نیست.