به گزارش خبرنگار خبرگزاری موج، نشست خبری فیلم مستند تمام چیزهایی که جایشان خالیست پنجشنبه ۱۸ بهمن ماه در اولین سانس از نهمین روز سی و هفتمین جشنواره ملی فیلم فجر در سینمای رسانه ها با حضور زینب تبریزی تهیه کننده و کارگردان، امید بلاغتی مشاور تهیه کننده، عطیه عطارزاده مشاور کارگردان، صبا ندایی آهنگساز حسن شبانکاره صداگذار، شیما صابری مدیر حامی جو، جمیله مظفری و وحید محسنی کاراکترهای فیلم و سولماز غنی راوی با اجرای فرزاد حسنی برگزار شد.

فرزاد حسنی در ابتدای نشست از حضور حداقلی اهالی رسانه در اکران و نشست خبری مستندهای جشنواره ابراز تاسف کرد. وی سپس دقایقی درباره مستند تمام چیزهایی که جایشان خالیست صحبت کرد که در مورد سرطان پستان و تفاوت آن با سرطان سینه، مشکلات و راهکارهای پیشگیری و درمان آن ساخته شده است.

زینب تبریزی کارگردان و تهیه کننده فیلم مستند تمام چیزهایی که جایشان خالیست گفت: امروز آخرین روز اکران فیلم های مستند در این جشنواره است. همه ما دلمان می خواست که اهالی رسانه آثار ما را بیشتر و بهتر می دیدند اما متوجه شدم که نمی توان کسی را به زور به تماشای مستند وادار کرد.

امید بلاغتی مشاور تهیه کننده مستند نیز در ادامه سخنان کارگردان با بیان اینکه توقع حضور مخاطبان بیشتر را به دلیل ساعت بد اکران فیلم های مستند ندارد، گفت: چرا جشنواره فیلم فجر باید با مستند رودربایستی داشته باشد که در بدترین ساعت روز اکران فیلم های مستند را قرار دهد. اگر قرار است فیلم های مستند در جشنواره فیلم فجر حضور داشته باشند باید سهم عادلانه ای نیز داشته باشد.

تبریزی درباره دشوارترین بخش تولید این فیلم مستند بیان کرد: تامین هزینه فیلم مهمترین مشکل ما بود. البته بخشی از هزینه فیلم از طریق تامین سرمایه جمعی و از طریق مردم تامین شده است.

این کارگردان سپس به مشکل اخذ مجوز تصویربرداری در بیمارستان هم اشاره کرد و گفت: چند ماه برای این کار دوندگی کردیم و در وزارت بهداشت به ما می گفتند که مستند سازان نمی توانند در بیمارستان تصویر برداری کنند. در نهایت با پیگیری شهنام صفاجو از مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و همکاری پزشکی که در فیلم هم حضور دارند توانستیم در یک بیمارستان کار را انجام دهیم.

در بخش دیگری از این نشست، عطیه عطارزاده، مشاور کارگردان در مورد سختی های تولید این اثر گفت: من گمان می کردم خانم تبریزی در میان کار پروژه را رها کند اما او با پشتکاری کم نظیر توانست در مقابل کمبودهای مالی بایستد و در نهایت با حمایت حامی جو آن را به پایان برساند. این کار برای من تجربه بسیار جالبی بود. مستندی که با آن فرم قدیمی که مخاطبان از مستند می شناسند متفاوت است و فرم جدیدی به خود گرفته است.

در ادامه شیدا صابری مدیر موسسه حامی جو هم در مورد تامین سرمایه فیلم گفت: ما امیدواریم همه آثار هنری به مشکل بخورند تا برای تامین سرمایه شان به حامی جو مراجعه کنند. در واقع ما با معرفی فعالیت های هنری از مردم برای حمایت از تولید آنها کمک می گیریم. بر همین اساس اتفاق مهمی که برای این پروژه افتاد این بود که این فیلم قبل از اکرانش توانست مخاطبانش را جذب کند و توانست پیام خودش را به بیش از یک میلیون نفر در فضای مجازی برساند.

بعد از توضیح کوتاه حسن شبانکاره صداگذار فیلم، سولماز غنی در مورد علت حضورش در این فیلم گفت: من حس این کار را دوست داشتم چون موضوع این فیلم سرطان پستان بود دلم می خواست بخش کوچکی از این پروژه ارزشمند باشم. من روزهای اول فقط متن را می خواندم و گریه می کردم و نمی توانستم چیزی را ضبط کنم. ضمن اینکه چون قرار بود به جای  شخصی حرف بزنم که الان حضور ندارد، این خیلی احتیاج به حس داشت. لذا خیلی مهم بود و در دو جلسه توانستیم نریشن ها را ضبط کنیم.

وحید محسنی همسر مهناز علیمردانی که این فیلم مستند درباره او و بیماری سرطانش ساخته شده است و یکی از شخصیت های حاضر در فیلم مستند تمام چیزهایی که جایشان خالیست گفت: من چندان بازیگری و سخنرانی بلد نیستم. خانم تبریزی پیشنهاد کار را که دادند من چندان استقبال نکردم اما در ادامه وقتی ایشان روش کار را به من توضیح دادند، من دیدم که می‌توان کار خوبی تولید کرد، تا اول اینکه یاد همسرم زنده بماند و دوم اینکه می خواستم دیگران تجربیات ما را ببینند و راهکارهای معالجه و حتی پیشگیری از این بیماری را بدانند.

جمیله مظفری دیگر کاراکتر این اثر نیز درباره سرطان پستان و مشکلاتی که پیش روی خانم ها است، گفت: وقتی خانم ها این فیلم را ببینند متوجه می شوند سرطان گزینش نمی‌کند و به سراغ هر کسی می‌رود. به نظر من این فیلم مستند، تابوی سرطان پستان را شکست و هیچ جای این فیلم دور از حقیقت نبود. ما بهبود یافتگان این سرطان هستیم و فکر می‌کنم فیلمی که زینب ساخته، پایه‌گذار فیلم‌های بعدی خواهد بود.

وی با بیان اینکه در خانواده اش سرطان پستان ارثی است، توضیح داد: وجود من در خانواده باعث شده ترس از سرطان پستان شکسته شود و الان که خواهرم در حال دست و پنجه نرم کردن با این بیماری است، دیگر سرطان را غول نمی داند.

مظفری در پایان تصریح کرد: من به عنوان نماینده زنانی که مبتلا به سرطان پستان هستند می گویم که ما مهناز را متاسفانه از دست دادیم اما باید تلاش کنیم مهناز های دیگر را از دست ندهیم. متاسفانه سرطان پستان توسط بیمه و وزارت بهداشت نادیده گرفته می‌شود و عمل ترمیمی روی پستان زنان را زیبایی می دانند.