به گزارش خبرنگار خبرگزاری موج، در ۲۴ ساعت گذشته فیلم کوتاهی از مصاحبه  خداداد عزیزی ، فوتبالیست ملی پوش سال های دور کشور منتشر شد که در آن، در مورد سرنوشت عادل فردوسی پور تهیه کننده و مجری برنامه ورزشی تازه تعطیل شده نود، شاید واقعیت های تلخی را به بدترین شکل بیان کرد. از آن بدتر برخوردش با نام داور خوشنام و پیشکسوت کشور، محمد فنایی بود که با لحنی عجیب و البته سخیف، نسبت به نام این داور پیشکسوت که حتی چهار سال زودتر از خداداد و هم تیمانش در جام جهانی ۱۹۹۴ حضور داشته و در همان سال هم از طرف کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) به عنوان کمک داور سال انتخاب شد. کمک داوری که نه تنها در جهان شناخته شده است، بلکه با توجه به اینکه تا همین چندی پیش و در دوران بازنشستگی به عنوان ناظر داوری در لیگ برتر ایران، سرپرست مسابقات و کارشناس برنامه‌های تلویزیونی، مشغول به فعالیت بود نامی آشنا برای همه فوتبالیست ها و فوتبال دوستان کشور است و صد البته نه تنها علم و مهارت داوری اش بلکه منش و اخلاق او از نکات بارز شخصیتی اش در افکار عمومی است.

این مجری تازه کار مسابقه تلویزیونی ستاره ساز این روزها، شاید فراموش کرده که منزلت ورزشکاران ایرانی به دلیل تعلق خاطر مردم به منش پهلوانی غلامرضا تختی ها و پوریای ولی هاست و گرنه افراد مشهور و توانمند در سطح جامعه بسیارند.

شاید در پاسخ به استدلال این عزیز در مورد وجود کارشناسان بسیار پشت درهای صدا و سیما باید گفت که گرچه منکر وجود افراد مستعد، مطلع و توانمند در کشور نیستیم اما اگر از این دست افراد بسیار هستند چرا لیست داوران ایرانی حاضر در جام های جهانی اینقدر تُنُک است.

شاید فضای بی در و پیکر جامعه و امکان پیمودن ره صد ساله در یک شب در بسیاری از موارد این امر را بر عزیزانی همچون غزال تیزپای سال های نوستالژیک فوتبال ما مشتبه کرده باشد اما حقیقت این است که رایج شدن امری، دلیل بر درست بودن آن نیست.

چه خوب بود که این ورزشکار این روزها رسانه ای به سخنان افرادی همچون  محمدرضا طالقانی  رئیس اسبق فدراسیون کشتی تامل کند که در جایی باابراز تاسف از فراموش شدن برخی ارزش ها در ورزش گفته است: «متاسفم که بگویم جوانمردی و پهلوانی جای خود را به مادیات داده است و در حالی که بیشترمان درگیر جنبه‌های مادی ورزش شده‌ایم، کمتر کسی به ترویج فرهنگ پهلوانی ورزش می‌پردازد و افسوس آنهایی نیز که در این مسیر گام برمی‌دارند با تهمت بی‌اساس سیاه‌کاری مواجه می‌شوند، این بود آخر و عاقبت ورزشی که همیشه به تختی‌ها و پوریای ولی‌ها می‌نازید؟!

نه آقایان! و ای کسانی که می‌گویید پهلوانی فقط نان سنگک است و دوره‌اش سرآمده، پهلوانی و جوانمردی هیچ‌گاه نمی‌میرد. مادیات همواره در زندگی انسان وجود داشته و چه بسیارند بزرگ‌مردانی در تاریخ ورزش ایران چون تختی که بر هوای نفس پیروز شده و بارها چشم بر مادیات ‌بستند تا پهلوان بمانند، آنها که این‌گونه بودند جاودان شدند. هیچ‌کس منکر درآمدزایی معقول از راه ورزش نبوده و نیست، اما اگر از ورزش روح جوانمردی را بگیریم پس از دنیای قهرمانی همه تو را فراموش می‌کنند، بنابراین باید پهلوان ماند و به فکر مردم بود.»

به یاد داشته باشیم که دوران قهرمانی زودگذر است ولی ماندگارتر از آن پهلوانی و منش اخلاق‌مداری است و لنگ انداختن هم ضرب المثل پهلوانان. همانطور که  اسماعیل شفیعی سروستانی می گوید: «خصلت پهلوانی که منبعث از اخلاق پهلوانی و معرفت بود، پهلوانان را بر آن می داشت که چشم از تنعّمات و غنایم بپوشند و همواره آزادمرد و یکتا بمانند».

لطفا آقای ستاره ساز، پهلوان باش و پهلوان بساز و گرنه همانطور که اشاره کرده اید، روزی هم ممکن است قرار داد شما هم فسخ شود و آنجا است که نیازمند پشتیبانی افکار عمومی خواهید بود. گرچه ساختن و بزرگ کردن یک برنامه ترکیبی زنده کجا و به استخدام برنامه ای در آمدن کجا؟