به گزارش خبرگزاری موج همدان، علی باباخانی، کارشناس ارشد و فعال حوزه مدیریت شهری در گفتگو با موج با بیان اینکه همچنان که مردم ماهیت پویایی مناظر را درک می کنند دیگر به این مناظر به چشم یک منظره ساکن نگاه نمی کنند، ابراز کرد: شهرهای پایدار باید همزمان از لحاظ اقتصادی دوام پذیر باشند، از لحاظ اجتماعی از عدالت برخوردار باشند، مدیریت سیاسی خوبی داشته باشند، و از لحاظ بوم شناسی پایدار باشند تا بدین ترتیب بتوانند آسایش و رفاه انسان را به حداکثر برسانند

وی افزود: شهرنشین شدن جمعیت، افزایش جمعیت شهرها و به تبع آن توسعه شهرهای کوچک و بزرگ، ویژگی عصرحاضر است و توسعه پایدار این شهرها در گرو داشتن برنامه ربزی و مدیریت شهری کارآمد آن می باشد.

این کارشناس ارشد حوزه مدیریت شهری عنوان کرد: در این ارتباط هدف کلی برنامه ریزی شهری تأمین رفاه مردم است از طریق ایجاد محیطی بهتر، سالمتر، آسان تر، مؤثرتر و دلپذیرتر.

باباخانی ابراز کرد: امروزه عوامل متعددی من جمله؛ نبود زیرساخت های لازم، هجوم جمعیت به شهرها ، ضعف طرح های شهری و فقدان مدیریت شهری کارآمد باعث نابسامانی کاربری اراضی شهری شده و فضایی ناامن را برای شهروندان به ارمغان آورده و توسعه پایدار شهری را به خطر انداخته است

وی خا طرنشان کرد: شهر، بزرگترین نماد تمدن بشری است که انسان آن را برای امنیت، آسایش و رفاه خود بنا نهاده است. این محصول بشری، تأثیری دائمی و فرآگیر بر زندگی وی داشته و خواهد داشت

از سوی دیگر شهر، فقط یک سکونتگاه نیست بلکه «آبادی» است که روح اجتماع را متبلور کرده و از آن هویت می گیرد.

شهر ترکیبی است از ظرف و مظروف. ساختمان ها و هر آنچه فیزیک و کالبد است بسان ظرفی است که مظروف انسان ها و کنش های اجتماعی در آن به تکامل و تعامل می رسند.

باباخانی خاطر نشان کرد: پرداختن به جسم و کالبد و طراحی مطلوب بناها و ساختمان ها و فضاها، آسایش جسم را به دنبال خواهد داشت و وجود آسایش جسمانی که در کنار زندگی اجتماعی در محیطی جذاب و توام با ویژگی های زیباییشناسانه درآمیخته باشد، خودبه خود آرامش روح را به دنبال خواهد داشت.

وی اضافه کرد: بنابراین پرداختن به یکی و غفلت از دیگری، همچون ساختن پیکری است بدون آنکه به روح زندگی در آن اندیشه شده باشد. از سوی دیگر، پرداختن به زندگی و حیات بدون توجه به فیزیک و کالبد نیز ادامه حیات اجتماعی را به مخاطره می اندازد، این دو عنصر در کنار هم و مکمل یکدیگرند.

این کارشناس ارشد مدیریت شهری با اشاره به اینکه صداهای طبیعی ممکن است کیفیت محیط های ساختمان سازی شده را تا حد مشخصی ارتقا دهد، مطرح کرد: با این حال، هرگونه ناهمگونی میان صدا و تصویر در یک منظره از ارزش منظره مذکور می کاهد که این امر نیاز به حفظ یک تصویر صوتی منفرد را نشان می دهد. چنین مواردی مستلزم اتخاذ تدابیری جهت حفظ تصاویر صوتی در محیط های طبیعی حفاظت شده، مناظر فرهنگی، و پارک ها و فضاهای سبز است.

باباخانی گفت: در معماری منظره رویکردی وجود دارد که در قالب آن نه تنها مولفه های بصری بلکه همچنین مولفه های صوتی یا بساوایی بکار گرفته می شوند تا شرکت کنندگان خاطرات و طراحی مناظر از رده خارج را به خاطر بیاورند.

وی با اشاره به فرانسیس و لوریمرکه مقاله ای تاثیرگذار درباره دیوارهای سبز به رشته تحریر در آورده اند، عنوان کرد: در مطالعه آنها دیوارهای سبز به عنوان ابزاری جهت آشتی با بوم شناسی مورد بررسی قرار گرفته است.

یکی دیگر از ابعالد کلیدی در این زمینه افزایش مشارکت عمومی در فضاهای سبز شهری و کمک دیوارهای سبز به پایدارپذیری شهری است.

باباخانی افزود: دیوارهای سبز همچنین به ارتقای سلامت شهری در شهرهای شلوغ کمک می کنند. هنگامی که فضا جهت ایجاد فضاهای سبز و حتی پارک لوهای کوچک کافی نباشد دیوارهای سبز می توانند از فضاهای عمودی بهره بگیرند.

با استفاده از این روش جزیره های گرمایی شهری در فصل تابستان کاهش می یابند و در زمستان نیز دیوارهای سبز به ایجاد عایق و صرفه جویی در مصرف انرژی کمک می کنند. در جنبش هنر نو، معماری و زیست شناسی به یک زمینه مشترک دست پیدا کردند. پیشرفت های جدید در حوزه زیست شناسی برای معمارها جذاب بودند و جهت گیری ساختمان ها تحت تاثیر و تلقین مدل های گیاهی قرار گرفت.