مسعود لاهوت-خبرگزاری موج؛ کرونا ویروسی که ناقوس مرگ را در جهان به صدا درآورده حکم دو ماه انفرادی را نیز بر بازماندگان این جنگ نابرابر تحمیل کرد تا قدرت طبیعت را محکم‌تر و باشکوه‌تر از گذشته به رخ انسان‌ها بکشد.

مردم شهر ووهان چین در حالی آغاز سال ۲۰۲۰ میلادی را جشن گرفتند که به تازگی شیوع ویروسی مرموز در این شهر رسانه‌ای شده بود و اغلب مردم این شهر با صورتی پوشیده از ماسک در جشن سال نو میلادی حضور داشتند اما چیزی نپایید که مردم سراسر دنیا برای خرید این نقاب سفید در مقابل فروشگاه‌ها به صف ایستادند.

بعد از یک ماه رسانه‌های چینی این ویروس را کرونا نامیدند، نامی که شاید در هفتمین روز تولدش به آن اطلاق نشد اما اکنون مردم تمام کشورهای دنیا را عزادار کرده و بیش از ۱۰۰ هزار نفر را در دنیا به کام مرگ کشانده است. آماری دهشتناک برای یک بیماری در مدت زمانی اندک که به عقیده کارشناسان می تواند تا پایان سال میلادی به یک میلیون نفر نیز برسد.

ویروس کرونا در مدت زمان کوتاهی توانست قدرتمندترین اقتصادهای جهان را به زانو در آورد و تلفات جبران‌ناپذیری بر نظام‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در جهان وارد کرده و حتی فرهنگ‌های مختلف را در دنیا به چالش کشیده اما در این بین بیشترین تاثیر  کرونا بر فضای مجازی بوده، ابزاری که تا چند ماه گذشته از آن به عنوان عاملی برای جدا افتادگی بین انسانها یاد می‌شد اکنون تبدیل به وسیله‌ای برای نزدیکی و قرابت انسانها به همدیگر شده است و اگر نبود این فضای مجازی شاید نافرمانی در جوامع مختلف از شرق تا غرب عالم از تمکین به ماندن در قرنطینه تا عدم رعایت توصیه‌های بهداشتی اکنون اصلی‌ترین چالش دولت‌ها و نظام‌های سیاسی بود.

اما اصلی‌ترین درس کرونا حکم انفرادی دو ماهه برای نوع بشر بود تا شاید کمی بیشتر قدر آزادی را بداند بشری که دیگر شمار خطاها و راه‌های نادرست پیموده شده توسط او از دایره حساب و کتاب خارج شده و غارت طبیعت و محیط‌زیست را در سرلوحه کارهای خود قرار داده بود.

این ویروس شاید رخت عزا یا زنجیر محدودیت بر تن بسیاری از انسانهای بیگناه در جهان کشید اما درس بزرگی به ما داد و آن این بود که اگر قرار باشد کشتی که سوار بر آن هستیم سوراخ شود، همه ما از غنی و ضعیف به یک سرنوشت دچار خواهیم شد. کرونا به ما نشان داد که نمی‌شود در درون مرزهای سیاسی یک کشور حکم نابودی طبیعت را صادر کرد و از گزند آن در امان ماند، این ویروس به ما آموخت که خروج غلدر معابانه ابرقدرت‌هایی مانند آمریکا از توافق‌نامه پاریس و سایر توافقات بین‌المللی که برای بهبود حال زمین منعقد شده است، می‌تواند دروازه‌ای برای ورود مردمان بیگناهش به سوی نابودی باشد.

شاید در روزها و ماه‌های آینده راهکارهایی برای پیشگیری موثرتر در برابر کرونا توسط دانشمندان علم پزشکی کشف شود اما تحفه‌ نامبارکی که همه انسان‌ها در روزگار کنونی میراث‌دار آن هستند عدم احترام به زمین و زیست‌بومی است که در آن زندگی می‌‌کنیم و تا زمانیکه رفتار ما با محیط پیرامونمان اصلاح نشود آش همان آش است و کاسه همان کاسه.