به گزارش خبرنگار خبرگزاری موج کرمانشاه، فضای مجازی این روزها مملو از عکس‌ها، فیلم‌ها و احساساتی است که در پی قتل رومینا دختری ۱۴ ساله به دست پدرش رقم خورده، حادثه تلخ قتل رومینا که دل هرکسی را به درد می‌آورد و با خود فکر می‌کند که واقعاً چگونه امکان دارد، موجودی را که به‌عنوان تکه از وجودت با هزار مشقت به دنیا آورده‌ای و ۱۴ سال برای بزرگ شدن اش زحمت‌کشیده‌ای را در یک جنون آنی با دستان خودت به خواب ابدی می‌فرستی و نامش را می‌گذاری "غیرت".

ماجرای داستان رومینا و حس و حالش آن‌قدر دست‌به‌دست در اذهان و صفحات مختلف چرخیده است که توضیح دوباره آن فقط ذهن خواننده را بیش از این خسته و رنجور می‌کند اما نکته‌ای که در این واقعه غم‌انگیز بیش از هر چیزی نمود دارد، مسئله‌ای است به نام "غیرت" یا در معنای واضح‌تر آن "تعصب"، عاملی که به فردی مجوز می‌دهد که به نام حفظ آبرو و حریم خصوصی، حیات کس دیگری را بگیرد.

در تعریف و اصطلاح عامه جامعه واژه "غیرت" به معنی حمیت و ناموس‌پرستی است به این معنی که فرد با دید عقلانی نسبت به افراد و به‌طورکلی آنچه را که برایش ارزش و به‌اصطلاح خودمانی خط قرمز محسوب می‌شود، حس مالکیت و مصون نگاه‌داشتن از چشم نامحرم داشته باشد.

در مقابل معنا واژه "تعصب" همان حمیت و حس مالکیت فرد نسبت به فرد و یا چیزی است که می‌بایست به هر شکل ممکن در اختیار و تحت سیطره‌اش باشد حتی به قیمت نابودی.

" تعصب " که عمدتاً در کنار واژه " غیرت " و مترادف آن به‌اشتباه می‌آید، درواقع همان خط شکافی است که واژه عقل را به‌نوعی تعطیل کرده و صرفاً به دید حمایت بی چون‌وچرا به افراد نگاه می‌کند، چالش بزرگی که این روزها نه در حد قاتل و مقتول اما در اکثر روابط اجتماعی همین استان خود ما کرمانشاه به چشم می‌خورد و به‌نوعی طناب نامرئی دار نخبه کشی، شایسته‌سالاری و عدالت محوری را به گردن مردم این بوم و دیار می‌اندازد و مصداق آن را می‌توان در انواع و اقسام انتخابات‌ها و انتصابات از شورای شهر و مدیران فلان ادارات گرفته تا حتی نمایندگان مجلس به‌وفور مشاهده کرد.

فردی که شاید از کمترین تخصص در حوزه‌ای بی‌بهره است به پشتوانه نگاه کورکورانه و تعصب معابانه اقوامش در آن حوزه وارد می‌شود و با درجا زدن و حرکت روبه عقب در آن تخصص و یا آن سمت، عملاً به خود، قوم و شهروندانش خیانت می‌کند و نکته تلخ و مضحک این قضیه این است که وقتی از رأی‌دهندگان سؤال بپرسی که چرا چنین خودکشی و دیگر کشی را برای شهر و دیار خود رقم می‌زنید در پاسخ فقط این را خواهند گفت" فلانی مال طایفه خودمان است ".

فارغ از نگاه‌های روانشناسانه و جامعه گرایانه نسبت به ماجرای تلخ رومینا در معضلاتی همچون بلوغ زودرس در حد ۹ سالگی، فضای بی‌دروپیکر مجازی و دستمایه شدن حریم شخصی افراد برای سوءاستفاده برخی افراد بیمار، اوج تنهایی و پناه به جنس مخالف در سن پایین، تضاد و هم‌نشینی رعب‌آور سنت‌های قدیمی خانواده در کنار دنیای پرزرق‌وبرق مدرنیته و هزار آسیب دیگر ازاین‌دست که نگاه کارشناسانه متخصصان این امر می‌طلبد، این نکته مهم است که شاید اگر پدر رومینا توصیف و تعریف عاقلانه‌ای از معنای "غیرت" داشت و تنها راه حفظ و حمایت از حریم خصوصی زندگی‌اش را پاک کردن صورت‌مسئله با کشتن رومینا نمی‌دید، این حجم از اتفاقات ناگوار را در ظرف کمتر از یک هفته را به چشم خود نمی‌دید.

دخترش کشته نمی‌شد، خودش گرفتار قانون، قضاوت و نفرین هزاران فکر قرار نمی‌گرفت، زنش که شاید تا قبل از این رسانه را فقط از منظر اخبار روزمره تلویزیون دنبال می‌کرد، این روزها سوژه داغ "چه شده که این اتفاق افتاد" نمی‌شد، عملاً آینده پسر کوچکش که شاید هنوز الفبای نخستین زندگی را هجی نکرده باشد این‌چنین بد نوشته نمی‌شد و از همه بدتر آنچه را که به اسم حفظ آبرو و بر سر زبان نیفتادن اسم دخترش در محل زندگی و خانواده‌اش شاید او را مجاب به انجام چنین جنایتی کرد، امروز نه‌تنها محله، شهر و کشور را فراگرفته بلکه دنیایی او را به قضاوت یک‌طرفه نشانده است، رخ نمی‌داد.

"عقل" موهبتی خدادادی که درواقع وجه تمایز بین انسانیت و حیوانیت محسوب می‌شود و به تعبیر قرآن همین قدرت عقلانیت انسان است که او را اشرف مخلوقات قرار داده و اگر فرد از هر گروه، مسلک، قوم و نژادی که باشد، به وقایع و اتفاقات اطرافش به دیده عقلانیت نگاه کند، قاعدتاً مسیر زندگی برایش هموارتر خواهد شد کما اینکه شاید خشمی را که وجود پدر رومینا به‌واسطه حرکت اشتباه دختر وجودش او را می‌سوزاند، می‌توانست به دیده عقلانیت با صحبت، گفتگو، درد دل، نصیحت و حتی تسلیم شدن به قیمت اینکه روزی دخترش سرش به سنگ خورده و بازگردد پردازش گردد و امروز و فردا خود و خانواده‌اش این‌چنین تلخ و سیاه رقم نمی‌خورد...