حمیدرضا داوودی هنرمند تصویرگر و کاریکاتوریست و داور بخش کاریکاتور اولین دوسالانه پوستر، عکس و کاریکاتور دستان۱  درباره این دوسالانه هنری به خبرنگار تجسمی خبرگزاری موج گفت: معتقدم هر فعالیت اجتماعی اگر بخواهد ماندگار و به آن چیزی افزوده شود و ثمر بیشتری را در سال های بعدتر از آن انتظار داشته باشیم، قاعدتاً نمی‌تواند خارج از حیطه فرهنگ باشد. از این جهت اعتقادم بر این بود که برای دیده شدن کودکان کار و اینکه تلنگری به جامعه زده شود و جامعه نگاهی به این بچه‌ها داشته باشد، باید جریانی فرهنگی هنری برای این کار شکل بگیرد. اولین بار که به صورت ملموس با کودکان کار آشنا شدم به زمانی بر می گردد که نهادها و NGOهای حمایتی در حال شکل گیری بودند.

وی درباره نتایج مثبت و منفی دوسالانه «دستان۱» توضیح داد: قطعاً برخورد فرهنگی با مقوله کودکان کار و هدف دوسالانه که ارتقای سطح زندگی آنها است، نتیجه مثبتی است که دربر خواهد داشت. نتیجه منفی که ممکن است از پیامدهای دوسالانه باشد این است که از منظر ترحم به این بچه ها نگاه کنیم که به شدت منتقد و مخالف این نوع نگاه هستم، چراکه نگاه ترحم آمیز به این معناست که هر زمانی امکانش فراهم است و حوصله موجود است، کمکی به این کودکان بشود و در غیر این صورت به فراموشخانه ذهن سپرده می شوند. شکل درست کمک این است که باید به این کودکان نگاهی عمیق داشت چون اینها الان کودکان کار هستند و فردا تبدیل به جوانان یاغی خواهند شد! و یقه اجتماع و من و شما را می گیرند و تبدیل به چالشی بزرگ برای جامعه خواهند شد.

این هنرمند کاریکاتوریست بیان کرد: نابرابری اجتماعی در همه دنیا، مساله ایجاد می کند؛ کودکان کار معضلی است که قابل حذف نیست و اتفاقاً نمودهای اجتماعی بسیاری خواهد داشت. کودکان کار یکی از نمادهای نابرابری اجتماعی در آموزش و داشته های اجتماعی هستند که اگر به آنها توجه نشود، حضور آنها پیامدهای امنیتی نیز در برخواهد داشت.

وی افزود: این کودکان باید مساله ای در زندگی داشته باشند که به خاطرش برای بالندگی جامعه تلاش کنند چون آدمی که چیزی برای باختن ندارد عملاً بمبی متحرک برای جامعه است و آسیب می زند. بنابراین نگاه ترحم آمیز به این موضوع دامن می زند.

داوودی به مساله کیفیت آموزش که سبب جداسازی اقشار مختلف جامعه از هم می شود اشاره کرد و گفت: کیفیت آموزش سبب متفاوت شدن کیفیت انسان ها می شود و اینکه آموزش قبل از دانشگاه در حال حاضر خصوصی شده است و سخت است که این بچه ها به راحتی بتوانند درس بخوانند، از معضلات کودکان کار است. در واقع کودکان کار، جزء اولین قربانیان فراگیری آموزش نابرابر در جامعه هستند.

معیارهای داوری در دوسالانه دستان۱

وی در ادامه درباره معیارهای داوری در دوسالانه «دستان۱» اظهار کرد: اولین ویژگی یک اثر هنری این است که مخاطب را جذب خود کند و وقتی کار می کند که مخاطبش را درگیر کند و تلنگر بزند و مخاطب به راحتی از کنارش نگذرد. نگاه من در داوری نیز همسو با این ویژگی است که چقدر یک اثر هنری می‌تواند مخاطب را با خود همراه و درگیر کند و هنرمند چقدر ملموس با مشکلات کودکان کار برخورد کرده باشد. همچنین ترکیب بندی و عناصر بصری آن اثر هنری همسو با این ویژگی باشد.

داور دوسالانه «دستان۱» همچنین تاکید کرد: هنرمندانی که در رویدادهای بین المللی و رقابتی شرکت می کنند، عموما با فضای چنین رویدادهایی آشنایی دارند و می دانند چه حداقل هایی در تکنیک، زاویه دید، نوع رنگ گذاری و ترکیب بندی وجود دارد که اگر اینها رعایت نشود، قطعاً هر چقدر ایده جذاب و نویی در اثر به کار گرفته شده باشد، به چشم نخواهد آمد. به نظر من بهترین محتوا و ناب ترین ایده ها، بدون فرم خوب در ارائه به مشکل بر می خورد و غیرقابل اعتناست.

وی افزود: چون همه هنرمندان روی یک سوژه کار می کنند، اثری بیشتر جلب توجه می کند که کنجکاوتر است و زوایای متفاوت تری از زندگی، معاش و مسائل کودکان کار را می پردازد. این اثر است که متفاوت تر نگاه می کند و مطمئنا داورها را جلب می کند.

این دوسالانه هنری را به هرشکل ممکن برگزار می کنیم

داوودی درباره تاثیرگذاری کرونا و قرنطینه بر آثار این رویداد گفت: قطعاً هنرمندان که از کوچکترین مسائل جامعه‌شان تاثیر می پذیرند، در این برهه که کرونا تمام جهان را تحت تاثیر قرار داده است، بی تفاوت نخواهند بود. در جلساتی که در انجمن حمایت از کودکان کار داشتیم، حتی به برگزاری دوسالانه به صورت مجازی فکر کردیم چون مصمم هستیم این اتفاق به هر شکلی برگزار شود و به چشم بیاید.

وی همچنین از همکاری و آشنایی با انجمن حمایت از کودکان کار ابراز خرسندی کرد و افزود: به نظر من برپایی دوسالانه «دستان۱» نوعی عبادت از جنس خدمت به جامعه است.

این هنرمند کاریکاتوریست در پایان با انتقاد از وضعیت آموزشی در کشور، گفت: یکسری از افراد در جامعه هستند که برای سیستم آموزشی کار می کنند اما اصول آن را بلد نیستند و حقوق می گیرند. وقتی به دوستانی که در انجمن های مستقل فعالیت دارند، نگاه می کنم که حقوقی از جایی نمی گیرند و کارمند دولتی نیستند، یاد حکایتی از سعدی می افتم که فرمود: ناخوش آوازی به بانگ بلند آوازی همی خواند صاحب دلی بر او بگذشت، پرسید تو را مشاعره چند است؟ گفت هیچ، گفت پس این زحمت چندین چرا همی دهی؟ گفت از برای خدای می خوانم. گفت از برای خدا نخوان، گر تو قرآن بدین نمد خوانی ببری رونق مسلمانی.

اولین دوسالانه پوستر، عکس و کاریکاتور «دستان۱» با هدف حمایت از حقوق کودکان به دبیری محمدحسین عناصری ۲۰ تا ۲۶ مردادماه در فرهنگسرای نیاوران برپا خواهد شد.