به گزارش خبرگزاری موج همدان، یک فعال رسانه ای با اشاره به شاخص های مطرح در یک رسانه آزاد و تاثیر آن بر عملکرد خبرنگاران به عنوان ضرورت های اصلاح رسانه ای نام برد و افزود: عادت دارم هر از گاهی به سوپری محل سری می زنم و چند دقیقه ای را با گفته های عزیزی که در آن محل مشغول  به فعالیت است سر می کنم، از دردها و رنج هایی که شاهد است و به بهانه های مختلف بی آنکه نام کسی را ببرد می گوید و در پایان از من می خواهد اگر که می توانم در حد بضاعت و توانایی ام مشکلات را به گوش مسئولان مرتبط برسانم.

و من به او این قول را می دهم که حتما پیگیری خواهم کرد چرا که  او جدای ارتباطش با من به هر آنکس که می شناسد و می داند که می تواند تریبونی باشد برای رفع مشکلات محله، شهر و فراتر، تقاضاهای خود را که تمامی رنگی جمعی دارد و شما نمی توانی طعمی از منافع فردی در آن بیابی، را مطرح می کند، شاید که اینبار اتفاقی بیفتد. او به سهم خود همچنان امیدوار و فعال است.

زمانی که امیدواری او و تلاش اش را با توجه به  توانی که دارای آن است شاهد هستم، پی می برم که نباید او را ناامید کنم. بیش از پیش امیدوار به تغییر وضعیت می شوم، امیدوار به توانستن، امید وار به توانایی انسان و امید به آنکه انسان همانگونه که بارها نشان داده است می تواند! اما همتی و عزمی جمعی می طلبد!

در این شرایط با خود می گویم:

هفته خبرنگاربرای من یادآور چه خواهد بود؟ با خود مرور می کنم روزهایی را که پشت سر گذاشتم، روزهایی را که با بی مهری تمام از سوی تمام کسانی که چشم یاری داشتم و مورد بی توجهی قرار گرفتم، روزهایی را که چه تلخ و سرد  اما همچنان امیدوارپشت سر گذاشتم .

غرق در شادی می شدی زمانی که شاهد روندی موفقیت آمیزدر معادلات شهری و جامعه محلی خود بودی و می توانستی سرسوزنی در آن نقش داشته باشی و این ما را بس بود.

غم انگیز بود که گاه شاهد هدررفت سرمایه  های ملی و شهری خود باشی و تنها به نظاره بنشینی چرا که مسئول بودی و می بایست از منافع خود و هموطنانت دفاع می کردی واین است رسالت نهفته درآنچه خبرنگارش می نامند.

نمی توانی شاهد رنج مردم خود باشی و سکوت اختیار کنی، نمی توانی و نباید که بتوانی! اگر چنین کنی چگونه بر رخسارخود نظاره خواهی کرد و اما شرم نه؟!

نمی توان دست آشتی به رسالت ژورنالیست بودن داد و شاهد رنج، سختی، محدودیت و اما و اگرهای بسیار در زندگی نبود، نمی توان این تعهد انسانی را در آغوش کشید بی مرارت!

حقیقتِ پنهان در این وظیفه خطیر به یادت می آورد که حق هیچگونه دوستی غیرمتعارف  با منابع، مراکز قدرت و سیاست  را نخواهی داشت و اساسا هم نباید داشته باشی چرا که قدرت از این جنس، زندگی ات را آمیخته با ابهام  وسوسه می کند.

اینکه روزنامه نگاران و خبرنگاران ما چقدر توانسته اند به ذات این مهم بپردازند، مقوله ای است که جای تامل دارد و روانشناختی فردی واجتماعی موضوع را می طلبد.

نقشی که فعالان عرصه رسانه و خاص خبرنگاران متعهد می توانند در رشد و ارتقای کشور خود عهده دار شوند، بر کسی پوشیده نیست، اما آیا رسانه و خبرنگار در کشور ما توانسته است با شاخص هایی که برای یک رسانه و خبرنگار مستقل و آزاد تعریف می شود، مورد سنجش و راستی آزمایی قرار گیرد؟ موضوعی است که بایستی به دقت مورد تامل و بازبینی قرار گیرد و نیاز به اصلاح های رسانه ای بیش از پیش احساس می شود.

هر جامعه ای اگر مشتاق دموکراتیک بودن امور خود است، قطعا نیاز به اصلاح های رسانه ای و در پی آن آزادی های رسانه ای دارد.

رسانه ابزاری است که اگر به درستی از آن بهره برده شود می تواند توسعه و ساخت اقتصادی،  کاهش رنج و افزایش آگاهی در تصمیم گیری های سیاسی و اجتماعی یک جامعه را به  همراه داشته باشد.

قدرت رسانه و خبرنگاران هر جامعه ای را می توان با شاخصی برجسته، بنام نقدکنندگی آن مورد بررسی قرار دارد، از مسیر نقدهای سازنده  می توان جامعه ای پویا و دینامیک را تجربه کرد، جامعه ای که در آن ساکنانش به وضعیت پیرامون خود توجه نشان می دهند و خواستار ارتقا و زیستی عادلانه هستند.

در این باب سخن بسیار است، اما به شرح مختصری ازعناوینی خرد و کلان اشاره می شود که  می تواند در مسیراصلاح رسانه ای و تقویت جایگاه خبرنگاران باشد:

تقویت مالی و قدرت انتقادی خبرنگاران یک ضرورت است

• امنیت مالی برای خبرنگار از موضوعات بنیادینی است که می تواند وی را در فضایی ایمن و به  دور از حاشیه هایی که ممکن است او را از رسالتش دور کند، قرار دهد. این موضوع اکنون برای کسانی که شغل اصلی آن ها خبرنگاری است بسیارپرمخاطره و دردناک است.

در اینخصوص با توجه به شرایط موجود و مقارن شدن آن با وضعیت کرونایی، خبرنگاران را با مشقتی تمام روبرو کرده است که حتی قادر به تامین حداقل های زیستی خود نیز نیستند و این امر بسیار بسیار آزاردهنده است.

این وضعیت برای خبرنگارانی که در رسانه های دولتی و نیمه دولتی مشغول به فعالیت نیستند از شدتی افزون برخوردار است. تعطیلی مراسم و جلسات در این روزها نفس های خبرنگاران را به شماره انداخته است و دراین میان ۵۰۰ هزار تومان پرداختی تسهیلات کرونایی نیز قطعا چاره راه نخواهد بود.

به عبارت دیگر در این زمینه هیچگونه حمایت، تسهیلات و اقدامی که بتواند یاری دهند وضع موجود باشد درتمام سال هایی که گذشت محقق نشد و صنف هایی نیز که در این میان شکل گرفت نتواست بهبودی موثرو سازنده را برای این قشر به وجود آورد که چرایی آن جای تامل دارد. خبرنگار با مسئولیتی خطیر و باری سنگین نباید اینچنین رها و نادیده انگاشته شود.

• برخورداری از امکان بیمه برای این قشر می تواند التیامی بر صبوری آن ها و استمرارشان در مسیر باشد. البته بیمه به معنای واقع ونه طرحی نیم بند.
• بازنگری و اصلاح در اساسنامه، قوانین و اعضای تشکیل دهنده تشکل ها و صنف های موجود از سوی خبرنگاران و رسانه ای ها، با برگزاری مجامع عمومی و یا آغاز دوری جدید با در نظرگرفتن اقدامات و فعالیت هایی که نمایندگان آن ها در اصناف مرتبط داشته اند.

 این موضوع بیش از سایر موارد از اهمییتی افزون برخوردار است و آنچنان قدرتی در یک صنف و سندیکا نهفته است که بی تردید می توان تمامی حقوق تضییع شده را به صاحبان آن بازگرداند.

 بی تردید با توجه به وضعیت موجود می توان به ضعف حاکم بر اصناف رسانه ای  پی برد و در این مسیر بایستی رویکردی نو با اقدام های لازم را درنظرگرفت.

• نبود محدودیت ها و دخل و تصرف های دولتی و غیردولتی می تواند از شاخص های یک رسانه آزاد و خبرنگارانش قلمداد شود.
• پرهیز از انتتشار اخبار از رسانه های غیررسمی از جایگاه ها و تریبون های رسمی که درراستای تضعیف خبرنگاران و رسانه های رسمی  آن ها خواهد بود.
• داشتن مصونیت خبرنگار در ایراد نقدهای موثر و شایسته از هر گونه آسیب احتمالی و متحمل شدن هزینه ، که در صورت وقوع، خبرنگار را در عمل به وظیفه اش با محافظه کاری روبرو خواهد کرد.
• حفظ بی طرفی رسانه و خبرنگار در تهیه گزارش های مدنظر که اسباب تقویت جایگاه وی را رقم خواهد زد.
• دراینکه رسانه وخبرنگارباید در راستای رفع بی عدالتی گام بردارد و یا اینکه در صورت محقق شدن بی عدالتی به دفاع ازحقوق از دست رفته بپردازد رویکردها متفاوت است
• ایست بر اینکه محتوای انتشار یافته خبرنگاران چه میزان به دور از سانسور است، از نکات مهمی است که می تواند باعث کاهش یا افزایش اعتماد عمومی و سرمایه های اجتماعی و جایگاه خبرنگاران شود.

این حوزه متاثر ازعوامل مختلفی است  که می تواند خبرنگار را تحت تاثیر قرار دهد ونیاز به رفع موانع حاکم ضروری است.

•  خبرنگاران بایستی از حمایت تشکل های مدنی، سازمان های اجتماعی و فرهنگی و قوانین جامع و مانع برخودار شوند
• غربالگری و پایش خبرنگاران از خبرنگارنماها نیز نکته درخور دیگری است که بایستی به جد از سوی صنف های مرتبط و وزرات فرهنگ و ارشاد مورد توجه قرار گیرد.