به گزارش خبرنگار سینمایی موج، شمیلا شیرزاد بازیگر نوجوانی فیلم سینمایی خورشید که افغانستانی تبار و از کودکان کار در ایران بوده که پس از انتخابش توسط مجید مجیدی ، به واسطه حضور در این فیلم سینمایی به جشنواره ونیز ۲۰۲۰ هم دعوت شد و در آنجا به شدت مورد توجه قرار گرفت، هفته گذشته به عنوان یکی از چهار نامزد بهترین بازیگر در سی و سومین جشنواره فیلم های کودکان و نوجوانان معرفی شد. اگرچه در نهایت از دریافت این جایزه باز ماند اما با توجه به ویژگی هایش گفتگویی با او انجام داده ایم که در ادامه می خوانید.

شمیلا در پاسخ به این سوال که چندبار فیلم سینمایی خورشید را دیده و کدامیک برایش بیشترین لذت را داشته است گفت: من حدودا پنج بار این فیلم را تماشا کرده ام که هیجان انگیزترین آن در جشنواره ونیز بود که در پایان فیلم تماشاچیان حاضر در سالن ده دقیقه تمام ما را تشویق می کردند. من احساس خیلی خوبی داشتم و از اینکه با هنرمند بزرگی همچون آقای مجیدی کار کرده ام و من هم سهمی در این فیلم داشته ام برایم ارزشمند بود.

آرزوهای شمیلا روی فرش قرمز جشنواره ونیز

بازیگر نوجوان فیلم خورشید در پاسخ به این سوال که وقتی در ونیز مورد تشویق قرار می‌گرفته، برای کودکانی که در سختی هستند و ممکن است این فیلم در مورد آنها باشد چه آرزویی داشته است گفت: من به دنبال شعار دادن نیستم و دوست دارم که خودم باشم و هر آنچه که در دلم هست را بیان کنم. بنابراین باید بگویم اولین چیزی که به ذهنم رسید مهربانی و قدرت خدا بود. بعد از آن آرزو کردم همه کسانی که می توانند و امکانش را دارند، دری را به روی بچه های دیگر هم باز کنند تا آنها هم بتوانند استعدادهای خودشان را نشان دهند.

 این  نوجوان پناهجوی افغانستانی در ایران که انگار فراتر از سن خود می اندیشد، افزود: آرزوی دیگری که آنجا کردم به هنگام عبور از فرش قرمز بود. من به پرچم هایی که در آنجا به اهتزاز درآمده بود خیلی دقت کردم و آرزوی قلبیم این بود که روزی هم پرچم کشور خودم افغانستان به همراه حضور دوباره من در آنجا برافراشته شود. هرچند برای من ایران هم مثل کشور من است چرا که روزی که خداوند زمین را خلق کرد نگفت که یکجا ایران است و حای دیگر افغانستان و یا آلمان! این طرز فکر مردم است که به اشتباه این خط کشی ها را بوجود آورده اند و باعث می شود که جنگ ها رخ دهد و خیلی از آدمهای بی گناه جانشان را از دست بدهند.

شمیلا که خود در گذشته ای نه چندان دور به عنوان یک کودک کار در سطح شهر و متروی تهران دستفروشی می کرده، در پاسخ به اینکه آیا از تشویق افراد احساس ترحم می کند یا اینکه برداشتش از تشویق ها تحسین هنرمندیشان است اظهار داشت: به نظر من به این  دلیل تشویق می کردند که چقدر طرز تفکر آقای مجیدی بالا است و چقدر روشنفکر است که به خاطر بچه ها چنین فیلم خوبی ساخته است و توجهش به همه بچه های گرفتار است.

خبرنگار مدرسه ام بودم!

شمیلا شیرزاد که در رشته راگبی هم فعالیت می کند، در پاسخ به این سوال که آیا پیش از اینکه در فیلم سینمایی خورشید بازی کند علاقه و فعالیت هنری داشته است گفت: من همیشه در تئاترهای مدرسه شرکت کرده و یا در ساخت کاردستی های مدرسه کمک می کردم، حتی خبرنگار مدرسه هم بودم. در مواقعی که خیرین به مدرسه ما می آمدند، مسئولین مدرسه من را برای ارائه توضیحات به آنها انتخاب می کردند.  

برای ادامه فعالیتم مشورت می گیرم

وی در پاسخ به این سوال که با توجه به مهارت و توانایی که در فن بیان دارد دوست دارد که بازیگر، نویسنده یا وکیل شود گفت: بازیگری را خیلی دوست دارم چون وقتی که در مترو هم کار می کردم، چند نفری مرا نزد کارگردانانی برده بودند که آنها هم از من خوششان آمده بود اما ظاهرا به دلیل اینکه شماره ام را گم کرده بودند، متاسفانه نتوانسته بودند با من تماس بگیرند.

بازیگر نوجوان فیلم خورشید در پاسخ به این سوال که آیا بعد از دیده شدندش در فیلم سینمایی خورشید، آیا پیشنهاد بازی در پروژه جدیدی از ایران یا افغانستان داشته است گفت: پیشنهادات جدید داشته ام اما قرار است که با مشورت وراهنمایی دستیار آقای بنان، آقای امیدپور آنها را بررسی کرده و پاسخ دهم.

وی تاکید کرد: آقای مجیدی هم همیشه خیر ما را خواسته و تاکید کرده است که با افراد حرفه ای و مطرح کار کیم. به همین دلیل من به این تصمیم رسیدم که حتما از مشورت افراد موثق بهره بگیرم و با برنامه به فعالیتم ادامه دهم.

مدرسه ما هزار و دویست شمیلا دارد

شمیلا شیرزاد در پاسخ به سوال دیگر ما مبنی بر اینکه آیا تا کنون چنین تصویری از خودش در ذهن داشته است که اگر بازیگر محبوب و ثروتمندی شود، مانند بسیاری از بازیگران مشهور و ثروتمند دنیا، کار خیر و انسان دوستانه ای انجام دهد، تصریح کرد: بله. صد در صد. فراموش نکنید که در مدرسه ای که من در آن تحصیل می کنم تنها یک شمیلا نیست بلکه هزار و دویست و اندی همچون من در آنجا حضور دارند که همه آنها استعداد زیادی دارند. مثلا ما کلاسی داریم که به آن «وطن‌کده» می گوئیم. در آن کلاس همین دانش آموزان با مهارت زیاد، ازلاستیک های فرسوده ماشین صندلی های راحتی بسیار زیبایی می سازند؛ یا در کارکارگاه های چوب میز و صندلی درست می کنند. حتی ما مانتو و مقنعه های مدرسه مان را خودمان اندازه کرده و دوخته ایم.

وی افزود: من هم اگر روزی بتوانم مدرسه ای درست می کنم و به بچه ها کمک می کنم.

این نوجوان هنرمند در مورد اینکه احساسش هنگام اعلام نامش در بین کاندیداهای سی و سومین جشنواره فیلم های کودکان و نوجوانان چه بوده و نظرش در مورد برنده شدن نوجوانی دیگر چیست گفت: از اینکه بازیم مورد توجه قرار گرفت احساس خیلی خوبی داشتم. معتقدم که اگر فرد دیگری هم برنده این جایزه بود حتما حقش بوده و استعدادش را داشته که جایزه را دریافت کرده است.