عادل تبریزی نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی گیج گاه که در جمع ۱۶ فیلم دارای کاندیدای سی و نهمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد، درباره این دوره جشنواره و برگزاری‌اش به این شیوه به خبرنگار سینمایی خبرگزاری موج گفت: بیماری کووید۱۹ همه ابعاد زندگی ما را تحت شعاع قرار داده است و باید شیوه زندگی مان را بر اساس آن تغییر دهیم. به عنوان یک عاشق سینما موافق برگزاری جشنواره فیلم فجر بودم و این را به دلیل اینکه در جشنواره فیلم دارم، نمی گویم، بلکه معتقدم همین که جشنواره فیلم فجر برگزار می شود، اتفاق خوبی است و نمی توان به شیوه برگزاری آن چه درست و چه غلط، خرده گرفت. چه خوب که تدبیری اندیشیده شده که در این شرایط سخت و با وجود بیماری کووید۱۹، در حال برگزاری است.

وی با اشاره به نگرانی اش برای تعطیلی سینما و فراموشی سینما توسط مردم، خاطرنشان کرد: وقتی مردم همه جا می روند و فعالیت های روزمره شان را با شدت و حدت قبل دارند و رستوران ها و کافه ها باز هستند، چرا سینما باید تعطیل باشد؟ سالن های سینما هم می تواند باز باشد اما باید یک مدیریت درست بهداشتی و نظارت صورت گیرد.

تبریزی تاکید کرد: خیلی هیجان انگیز است که تولیدات سینمایی در جشنواره فجر دیده می شوند؛ فقط برای هیات داوران این دشواری وجود داشت که باید در زمانی کم تعداد زیادی فیلم را تماشا و در رشته های مختلف تعداد محدودی از آنها را انتخاب و داوری کردند.

وی در مورد رقابت فیلم اولی ها و کارگردانان با سابقه در جشنواره فجر با بیان اینکه به دسته بندی ها در جشنواره اعتقادی ندارد، گفت: به دسته بندی فیلمسازها در جشنواره فجر که می گویند فلان فیلمساز، فیلم اولی است اعتقادی ندارم چراکه تعداد زیادی فیلمسازهای اولی در تاریخ سینما بودند که اثرشان ماندگار شده‌ و در یاد کسی نمانده که کارگردانش یک فیلمساز اولی بوده است؛ مثل فیلم «پرده آخر» واروژ کریم مسیحی یا «بوتیک» حمید نعمت الله. این فیلم ها و فیلمسازهایشان در دسته بندی ها قرار نگرفته اند و جذابیت آنها به حضورشان در سینمای ایران بوده است. فیلم هایی که در جشنواره فجر حضور دارند، در واقع تولیدات سینمای ایران هستند که در کنار یکدیگر دیده می شوند.

گیج گاه یک حسرت نیست بلکه یک تلنگر است

این فیلمساز جوان که اولین فیلم بلند سینمایی خود را با عنوان «گیج گاه» ساخته است، درباره این فیلم و حضورش در جشنواره فجر گفت: در گیج گاه، نگاهی به شرایط اجتماعی روز داشتم؛ کمبودی در شرایط امروز اجتماعی احساس می کردم و تصمیم گرفتم به این کمبود، از نگاه فردی که 25 سال پیش زندگی می کرده، نگاه کنم و کار سختی هم بود. خودم را 25 سال قبل عقب کشیدم و از آن زمان به جامعه الان نگاه کردم نه اینکه فیلمی نوستالژیک درباره 25 سال پیش بسازم؛ در واقع نوعی ریشه یابی کردم که برای مخاطب تا یک تلنگر روحی ایجاد شود ولی اگر در جامعه الان، همان حرف را مطرح می کردم شاید آن تلنگر به وجود نمی آمد. مثل ورق زدن یک آلبوم قدیمی که فقط حسرت و یا لذت بردن از تماشای آن به دست نمی آید بلکه ممکن است نگاه کردن به آلبوم هم برایمان تلنگری نسبت به خانواده  ایجاد کند و یا بتواند یک حال خوبی برایمان ایجاد کند؛ این فیلم هم به دنبال آن تلنگر است.

وی در پاسخ به اینکه آیا در این فیلم تنها به معضلی اجتماعی پرداخته اید، بیان کرد: خوشبختانه این شانس را داشتم زمانی که فیلم های کوتاهم را می ساختم، فهمیدم اگر تلخ ترین معضل اجتماعی را هم بسازم، رگه هایی از طنز در آن وارد می کنم که تبدیل به یک طنز تلخ می شود و گیج گاه نیز فیلم اجتماعی است اما نگاهی که همیشه خودم دوست داشتم و طنز تلخی که خودم در فیلم هایم دوست داشتم را وارد این کار کرده ام و مدیوم سینما  و حال سینما در 25 سال گذشته، هم به نگاهی که داشته ام کمک کرده است.

ساخت این فیلم برای من یک جایزه است

کارگردان گیج گاه با بیان اینکه اصلا به جایگاهی که قرار است فیلمش در جشنواره فجر داشته باشد، فکر نمی کند، اظهار کرد: من برای اینکه گیج گاه را بسازم 5 سال عاشقانه و شبانه روزی زحمت کشیدم تا این فیلم، فیلم اولم باشد و فیلمنامه ای که همراه با ارسلان امیری برایش زحمت کشیدیم، ساختم و کار خودم را کرده ام. فقط آرزو می کنم گوشه ای از احساس مخاطب و تلنگری که قصد داشتم برای مخاطب به همراه داشته باشد، ایجاد شود. این همان جایزه من از جشنواره خواهد بود.

وی درباره اینکه آیا مردم برای تماشای گیج گاه، به سینماها می آیند؟ گفت: پیش بینی من این است که گیج گاه، فیلمی است که خانواده با خیال راحت می تواند به سینما بیاید و بنابراین ممکن است از آن استقبال بشود. فیلم اگر در شرایط خوبی اکران شود، به چرخه سینما و گیشه قطعاً کمک می کند.

این کارگردان جوان در پاسخ به این سوال که آیا با این اوصاف یک فیلم گیش ای ساخته است گفت: مخاطب برایم بسیار مهم است، همچنان که مخاطب در فیلم کوتاه برایم مهم بود. این به معنی تولید یک اثر ضعیف نیست؛ و نباید فکر کرد که آثار با کیفیت بدون مخاطب می مانند. همانطور که می شود پرسید مگر مردم برای دیدن فیلم اجاره نشین ها به سینما نرفتند؟ یا مثلا سگ کشی و فیلم های تاریخ سینما مخاطب نداشتند؟ من نمی گویم فیلم برجسته ای ساخته ام بلکه سعی کردم از حال درونی خودم و عاشقانه این فیلم را بسازم و امیدوارم آن هیجان و عشقی که در کار به کار گرفتم، گوشه ای تلنگر احساسی در مخاطب ایجاد کند.

تبریزی تاکید کرد: گیج گاه چیزهایی دارد که قطعا به شور و حال مردم در سینما نیاز دارد. یعنی این فیلم روحیه جمعی مردم را می طلبد و فکر می کنم هر چه تعداد مخاطب در سینما بیشتر باشد، از لحاظ احساسی تماشاگر را بیشتر درگیر کند. بنابراین مخالف اکران آنلاین آن هستم.

هاشم پور موتور اقتصادی سینمای ایران بعد از انقلاب را روشن کرد

وی در پایان درباره ایفای نقش جمشید هاشم پور در این فیلم توضیح داد: آقای هاشم پور در گیج گاه، دو نقش دارد؛ یکی در نقش جمشید آریا و دیگری نقش دکتر هاشم پور.

این کارگردان جوان در مورد ممنوع الکاری جمشید آریا (کراکتر هنری جمشید هاشم پور ) در مقطعی از سینمای ایران اظهار داشت: به نظرم مهمترین بازیگر سینمای بعد از انقلاب سینمای ایران، جمشید هاشم پور است چرا که وقتی انقلاب شد چرخه تولید سینمای ایران خوابید و دیگر فردین و بهروز وثوقی امثال این بازیگران نبودند که مردم بتوانند با آنها گره احساسی ایجاد کنند اما جمشید هاشم پور  موتور اقتصادی سینمای ایران را روشن کرد و دوباره مردم به خاطر یک قهرمان و ستاره به سینما رفتند. اینجاست که من به ایشان، لقب مهمترین بازیگر سینمای ایران می دهم.

عادل تبریزی در پاسخ به سوالی در مورد دلیل انتخاب جمشید هاشم پور برای این فیلم گفت: هنوز هم مردم تا می گوئید زینال بندری همه می شناسند همانطور که وقتی می گوئید قیصر آن را هم می شناسند. کار کردن با جمشید هاشم پور آرزویی بود که محقق شد. به نظرم  دنیا خیلی دوستم داشته که این فرصت را ایجاد کرد تا با ایشان کار کنم.

در فیلم سینمایی گیج گاه بازیگرانی همچون حامد بهداد ، جمشید هاشم پور ، باران کوثری، فرهاد آئیش و سروش صحت حضور دارند.