به گزارش خبرگزاری موج، عمران خان نخست وزیر پاکستان روز دوشنبه در مطلبی برای واشنگتن پست نوشت، اگر کشورش مقابل درخواست آمریکا سر خم کند و اگر به جای سازش سیاسی در کشور جنگ‌زده افغانستان جنگ داخلی رخ دهد، بار دیگر پاکستان هدف حملات انتقام جویانه "تروریست‌ها" قرار میگیرد.

او گفت: پاکستان پس از پیوستن به جنگ علیه ترور آمریکا، به عنوان همدست، هدف حمله قرار گرفت و این به تروریسم علیه کشورمان از طرف تحریک طالبان پاکستان و دیگر گروه‌ها منجر شد. حملات پهپادی آمریکا که من درباره آنها هشدار دادم، در این جنگ پیروز نشد اما تنفر از آمریکایی ها را ایجاد کرد و صفوف گروه های تروریست علیه این دو کشور را افزایش داد.

رهبر پاکستان استدلال کرد: ما به راحتی نمیتوانیم از پس این هزینه برآییم. ما در حال حاضر هم هزینه هنگفتی پرداخت کرده‌ایم. در همین حال، اگر آمریکا با قدرتمندترین ارتش خود در تاریخ نتوانسته پس از ۲۰ سال در جنگ داخل افغانستان پیروز شود، چطور آمریکا میخواهد این کار را از پایگاه‌های کشور ما انجام دهد؟ 

عمران خان گفت: پاکستان آمادگی دارد تا شریکی برای صلح در افغانستان با آمریکا باشد. اما با خروج نیروهای آمریکایی، ما از خطر درگیری بیشتر دوری خواهیم کرد.

نخست وزیر پاکستان با اذعان به اینکه اسلام‌آباد با انتخاب میان گروه‌های درگیر مرتکب اشتباه شد، گفت کشورش از اینها درس گرفته و هیچ طرف "محبوبی" در افغانستان ندارد. او گفت: ما با هرگونه تصرف نظامی افغانستان که تنها به دهه‌ها جنگ داخلی منجر می‌شود، مخالفیم زیرا طالبان نمی‌توانند کل کشور را به دست آورد و با این وجود، باید در هر دولتی به منظور موفقیت آن گنجانده شود.

عمران خان با مقایسه خسارتهای اسلام آباد در جریان جنگ علیه تروریسم و جبران خسارت از سوی آمریکا گفت: بیش از ۷۰ هزار پاکستانی کشته شده‌اند. در حالیکه آمریکا کمک ۲۰ میلیارد دلاری تامین کرد، خسارتهای وارد آمده به اقتصاد پاکستان فراتر از ۱۵۰ میلیارد دلار است. گردشگری و سرمایه گذاری نابود شده است.

او اذعان کرد که ارتش پاکستان سال ۲۰۰۴ تحت فشار آمریکا به کمربند قبیله‌ای واقع در شمال غربی این کشور که هم مرز افغانستان است، نیرو اعزام کرد و همین موجی از بمبگذاری‌های انتحاری و حملات علیه نیروهای مسلح و غیرنظامیان پاکستانی را به همراه داشت.

نخست وزیر پاکستان گفت: انتظار غلطی وجود داشت که این حرکت به پایان تحرکات شبه نظامی می‌انجامد. اما اینطور نشد. آسیب و خسارت جانبی ناشی از این حمله بیش از یک میلیون سکنه قبیله نشین را از وزیرستان شمالی آواره کرد و بیش از تعداد سربازانی که آمریکا در جنگهای عراق و افغانستان از دست داده است، کشته شدند. علاوه بر این، میلیاردها دلار به اقتصاد و زیرساخت ما خسارت وارد شد.

او با تاکید دوباره بر اینکه مشکل افغانستان راهکار نظامی ندارد، خواستار حل و فصل سیاسی و پایان یافتن چند دهه جنگ در این کشور شد. عمران خان برای واشنگتن پست نوشت: ما یک صلح مذاکره شده میخواهیم نه جنگ داخلی. ما به ثبات و پایان یافتن تروریسم علیه این دو کشور نیاز داریم. ما از توافقی که دستاوردهای حاصل شده در دو دهه گذشته در افغانستان را حفظ میکند، حمایت میکنیم. ما خواستار توسعه اقتصادی و افزایش تجارت و ارتباط در آسیای میانه برای رشد اقتصادی خودمان هستیم. چنانچه جنگ داخلی ادامه داشته باشد، همه ما پایین کشیده میشویم.

عمران خان ابراز امیدواری کرد که کابل انعطاف بیشتری نشان دهد و گفت این پاکستان بود که اول طالبان را به پای میز مذاکره با آمریکا و بعد دولت افغان کشاند. او گفت: ما میدانیم که اگر طالبان برای اعلام یک پیروزی نظامی تلاش کند، این به خونریزی بی پایان ختم خواهد شد.

عمران خان گفت تلاش طالبان برای سیطره نظامی به جنگ داخلی می‌انجامد که همه منطقه را به ورطه نابودی خواهد کشاند.

اما نخست‌وزیر پاکستان می‌نویسد: «کشورهای ما منافع مشترکی در این کشور رنج‌دیده (افغانستان) دارد که اساس آن توافق سیاسی، ثبات، توسعه اقتصادی و جلوگیری از تبدیل شدن افغانستان به پناهگاه تروریست‌ها است.»

نخست‌وزیر پاکستان می‌افزاید: «ما مخالف تسلط نظامی بر افغانستان هستیم که تنها به دهه‌ها جنگ داخلی خواهد انجامید؛ چراکه طالبان قادر نخواهند بود که بر کل کشور سیطره یابند اما آن‌ها باید برای موفقیت هر دولتی، شامل این روند شود.»

به گفته عمران خان، پاکستان در گذشته با انتخاب میان جناح‌های درگیر جنگ مرتکب اشتباه شده است اما حالا از اشتباه گذشته خود درس گرفته است. پاکستان در دعوا بین دولت برهان‌الدین ربانی، رئیس‌جمهور مجاهدین با گلبدین حکمتیار در دهه ۹۰ میلادی جانب حکمتیار را گرفت و در جنگ بین نیروهای دولت مجاهدین و طالبان، از گروه طالبان پشتیبانی کرد.

نخست‌وزیر پاکستان می‌گوید اکنون کشورش هیچ انتخابی ندارد و با هر دولتی که از حمایت مردم افغانستان برخوردار باشد، کار خواهد کرد. او می‌نویسد:‌ «تاریخ ثابت کرده است که افغانستان هرگز از خارج کنترل‌شدنی نیست.»

در ادامه مقاله نخست‌وزیر پاکستان آمده است: «من در حالی‌ که سال‌ها علیه گزینه نظامی در افغانستان حرف زدم، ایالات متحده آمریکا، پاکستان را تحت فشار قرار داد تا به امید کاذب پیروزی بر شورش، نیروهای خود را به مناطق نیمه‌خودمختار قبایلی هم‌مرز افغانستان بفرستد. اما این اقدام به شورش پایان نداد. باعث آوارگی نیمی از جمعیت وزیرستان شمالی شد که افزون بر یک میلیون نفر می‌شوند. میلیاردها دلار صدمه رساند و تمام روستاها را از بین برد. خسارات جانبی این حمله به انجام حملات انتحاری علیه ارتش پاکستان انجامید و پاکستان نسبت کل تلفات ایالات متحده آمریکا در عراق و افغانستان، کشته داده است. تنها در ایالت خیبرپختونخواه ۵۰۰ مامور پلیس پاکستانی کشته شدند.»

او همچنین به حضور سه میلیون مهاجر افغان در پاکستان اشاره کرده و می‌گوید که اگر جنگ داخلی در افغانستان شروع شود، مهاجران بیشتری به پاکستان سرازیر خواهند شد که به بی‌ثباتی در پاکستان و فقر در مناطق مرزی خواهد انجامید.

نخست‌وزیر پاکستان همچنین هشدار می‌دهد که اگر پاکستان به آمریکا پایگاهی دهد که از آن برای بمباران افغانستان استفاده کند، پاکستان بار دیگر هدف حملات انتقام‌جویانه تروریست‌ها قرار خواهد گرفت. نخست‌وزیر پاکستان می‌نویسد: «ما واقعا نمی‌توانیم این کار را انجام دهیم.»

او جمع‌بندی می‌کند: «منافع آمریکا و پاکستان در افغانستان یکی است. ما صلحی برخاسته از مذاکرات می‌خواهیم. جنگ داخلی نمی‌خواهیم. ما به ثبات و پایان تروریسم که هر دو کشور ما را هدف قرار داده نیاز داریم. ما از توافقی حمایت می‌کنیم که از دستاوردهای توسعه‌ای افغانستان در دو دهه گذشت محافظت کند. ما توسعه اقتصادی، افزایش تجارت و ارتباطات در آسیای میانه می‌خواهیم تا اقتصاد ما را پویا کند. اگر جنگ داخلی در افغانستان از سر گرفته شود همه نابود می‌شویم.

او می‌نویسد که پاکستان می‌داند اگر طالبان بکوشد که اعلام پیروزی نظامی کند، به خونریزی بی‌پایانی خواهد انجامید و می‌گوید امیدواریم که دولت افغانستان نیز در مذاکرات صلح انعطاف‌پذیری نشان دهد و از متهم کردن پاکستان دست بردارد.