مداحی زمینه شب اول محرم ۹۶ نریمان پناهی

ای مهتابَم ، بازم بیتابَم

فقط سر مَست ، می اربابَم

انشالله ؛ مست امام حُسین بِشی

ماه عَزای عزیز خُدا شد

درد های عالَم ، تویِ سینه جا شد

حاجات یک شَبم ، امشب رَوا شد

وای حُسین ، ذکر تمام اهلِ کائنات

وای حُسین ، ذکرِ تموم سینه زَن هات

وای حُسین ، شعار هر کی مُبتلاته

 وای حُسین وای حُسین ، وای حُسین حسِین جان 

غَم میگیرید ، تویی تَقدیر

انشالله ؛ اِمسال برات میمیرَم

باز اومَد ، شب هایِ محرم

ما رو نوِشتن ، گدایِ محرم

دار و ندارَم ، فدایِ محرم

تو این شَب ها ، میام تو روضه هایِ خیلی بیقرار

تو این شَب ها ، شبیه ابر آسِمون میبارم

تو این شَب ها ، سَرم رو روی بیرقَت میزارم

باز گِریونم ، حسین مَجنونم

دوباره روضِه برات میخونَم

اون روضه ای که گَلوت رو بُریدن

با نَعل تازه ، رو جسمت دَویدن

اشکِ چشم مادرت رو نَدیدن

تو قتلگاه ، با تَن غرقِ خون تو چه ها شُد

تو قَتلگاه ، با لبِ تشنه سر تو جُدا شد

تو قَتلگاه ، پیکر تو اسیر نِیزه ها شد

تمومِ عالم ، بلا گردونَت

من قُربون چشمایِ گریونَت

حالَم پیشِت

اشکِ عزای تو عَفو گناهه

نوکرِ تو ؛ پادِشاهه

بزار بِگم که مست بویِ تربتَم ؛ حسین جان

بزار بگم که خادم رُقیَّتم ، حُسین جان

باز دل بی تاب من دریایی از درده

طلعت ماه جنون مجنون ترم کرده

مستی ام از می حسینه عاشق هر کی زیر دینه

تا ابد سر بلندم اخه صاحبم شاه عالمینه

خدا رو شاکرم ماه عزا رو دیدم اخر

خدا رو شاکرم تو روضه ها رسیدم اخر

خدا رو شاکرم پیرهن سیاه پوشیدم اخر

غریب عالمین جانم حسین سالار زینب

اسمون بارونیه هوا چه غم باره

کوچه ها مشکی شده زهرا عزا داره

مادری گریون نگاهش دل میسوزونه سوز و اهش

مادری که با مهربونی رام داده توی خیمه گاهش

خدا رو شاکرم که عشقش و تو سینه دارم

خدا رو شاکرم برده حسین صبر و قرارم

خدا رو شاکرم تو زندگی حسین یارم

غریب عالمین جانم حسین سالار زینب

تر شده چشما همه دلا چه بی تابه

حاجت نوکر فقط ضریح اربابه

این دل بی قرار و مظطر میزنه سوی کربلا پر

دم به دم هر نفس میخونه یا حسین ای غریب مادر

خدا رو شاکرم مه بی حسین تموم کارم

خدا رو شاکرم به ماتم زینب دچارم

خدا رو شاکرم که نوکری شد کار و بارم

غریب عالمین جانم حسین سالار زینب

عمریه تو روضه ها شده دل آواره

اربعین کرب و بلا چه لذتی داره

بی حسین از دو دنیا سیرم با حسین شاهم و امیرم

اصل حرف دلم همینه اربعین کربلا بمیرم

خدا رو شاکرم رو دوشمه علم عباس

خدا رو شاکرم قبلم شده حرم عباس

خدا رو شاکرم گریون شدم از غم عباس

ای کشته فتاده به هامون حسین من

وی صید دست و پا زده در خون حسین من

قتلوک عطشانا ذبحوک عریانا

راس تو میرود بالای نیزه ها

من زار میزنم بر پای نیزه ها

اه ای ستاره دنباله داره من

زخمی ترین سر نیزه سوار من

عمه جان قد کمانم

ای بی کفن چه با این پاره تن کنم

با چادرم تو را باید کفن کنم

من میدوم ولی جانم کنار توست

تا سالهای سال شمع مزار توست

ای حسین ای ضیاء هر دو عینم

با گریه امدم اطراف قتلگاه

گفتی که خواهرم برگرد خیمه ها

بعد از دقایقی دیدم که پیکرت

در خون فتاده و بر نیزه ها سرت

خون گریه میکینم برا ساعت غریبیم

 برا ساعت اسیریم

خون گریه میکنم تو کجا و ملا عام

تو رو بردنت خرابه دردم از بزم شرابه

نوحه خونا نوحه می خونن

دل نوکرا جوون می شه

ولی توی این شبا آقا

خواهر تو روضه خون میشه

اصلا نمیشه باورم

داره میره برادرم

داره میره از پیش ما

امید و پناه حرم

پناه حرم 

یه مادری داره به صورتش میزنه

میون قتلگاه یه تشنه جون میکنه

یه سینه ای به زیر سم اسب میشکنه

حسین وای

 

صدای منو تو میشناسی

خواهر تو بین گوداله

میون تموم این لشگر

سنانِ که خیلی خوشحاله

یابن امیرالمؤمنین

حال و روز ما رو ببین

ته این گودال بلا

مادر افتاده زمین

ته گودال پیکر افتاده

مادر افتاده

زینب افتاده

حنجر افتاده

حسین وای

 

می دونی که با تو مأنوسم

آخه به غمت گرفتارم

دوباره برا تو می خونم

خواهرتَمو دوسِت دارم

مگه فراموشم میشه

لحظه های افتادنت

مگه از یاد من میره

روی زمین غلطیدنت

مگه یادم میره، شمر اومد و شری بپا کرد

مگه یادم میره، چند ضربه زد سرو جدا کرد

مگه یادم میره، زندگیمو چه زیر و رو کرد

مگه یادم میره، نیزشو تو گلوت فرو کرد

مگه یادم میره، جسم تو و چکمه و پامال

مگه یادم میره، شلوغی و وسطِ گودال

حسین وای

قلبی که زاره، آروم نداره

بازم شب جمعه شد و دل بی قراره

دل غرق خونه، مست جنونه

همراه زینب قلب بی تابم میخونه

بازم تو قلب نوکرا چه شورشی به پا شده

امشب دوباره فاطمه مهمون کربلا شده

حسین من

 

تنگ غروبه، تنگ غروبه

با خنجری کهنه روی حنجر می کوبه

بارون می باره، بارون می باره

پرپر نزن که خواهرت آروم نداره

برات بمیره خواهرت انقده دست و پا نزن

خودم میشم گریه کنت هی مادر و صدا نزن

حسین من

 

تو رفتی از حال، من رفتم از حال

وقتی که با صورت زمین خوردی تو گودال

قلبم شکسته، قلبم شکسته

دیدم که با چکمه روی سینه ت نشسته

خودم دیدم تو قتلگاه غرق به خونه پیکرت

خودم دیدم پنجه زده یکی به اون موی سرت

حسین من

 

افتادی از پا، افتادم از پا

شد قتلگاه از خون پاکت مثل دریا

ای پاره پیکر، سردار بی سر

پیراهنت رو از تنت بردن برادر

غرور من شکسته شد پیش نگاه مادرم

شرمنده ام که پیش تو لگد زدن به پیکرم

حسین من

 

آه و واویلا، آه و واویلا

دارو ندارم رو گرفتن نانجیبا

ای یار زینب، سالار زینب

می خنده نامحرم به چشم زار زینب

سر تو رو به نیزه ها زدن جلو چشای من

ای قاری نیزه نشین قرآن بخون برای من

حسین من