ماه محرم اومد قراره قلب زارم اومد

چه شوری باز تو عالم اومد دوای هر چی دردم اومد

دعوتیه امسالم دارم بازم به خود میبالم

که فاطمه منو دعوت کرد خوشا به حالم

ممنونم ازت که دوباره منو توی روضه آوردی

شرمندتونم چقدر تو یه ساله تو غصه مو خوردی

راستی بی بی ممنون که منو تو کربلا بردی

همه زندگیمو تو دادی منو دست هیچکس ندادی

قیامت که چشم انتظارم همونجا بکن از ما یادی

امون ای دل از این غریبی

سیازدیم شهرارو بیاببین چشه دریارو

دم ورودی هیاتها دیدیم همه بی بی زهرارو

نفس تو سینه حبسه دیگه فراق ودوری بسه

خدا میدونه آقاجونم برام یه نعمته این غصه

تو عرش خدا زده میشه یه پرچم خونی دوپاره

پیرهنیه یادگاری اون قوم نیزه داره

زینب اونو براسوغاتی توی مدینه میاره

همون که تو گودال تنش بود کار دستای مادرش بود

همونم دیگه رفت به غارت ولی دنبالش خواهرش بود

امون ای دل از این غریبی 

غم اومده باز غم اومده رفقا محرم اومده

را بندازید دسته ی غمو بیارید باز طبل و علمو

ببینید ماه اشرف اولاد آدمو بچینید باز سفره ی هفت سینه محرمو

سین مثله یه سفره که روزیه سال ما روشه

سین مثله سینه زن که پیرهن مشکی می پوشه

داره میره سمت تکیه واسه روضه واسه گریه

واسه دخترش یه چادر میخره به عشق رقیه

غم اومده باز غم اومده رفقا محرم اومده

خدا رو شکر نوحه و دمو دارم با شعر محتشمو

میخونم باز این چه شورش است و چه ماتمو

بچینید باز سفره ی هفت سینه محرمو

سین مثله یه سقا که حرمشو جارو کنیم

سین مثله سیب سرخ که یه شبه جمعه بو کنیم

بگو سین مثله سهمیه سهمه غذای نذریه مادری میگه شفای پسر مریضم حتمیه

غم اومده باز غم اومده رفقا محرم اومده

کوچه گرفت بوی ماتمو یه جوری کرده این دلمو

میخوام امشب چند خطی برات روضه بگمو

بچینید باز سفره ی هفت سینه محرمو

سیم مثله ساربان با چه رویی انگشترو برد

یا مثل اون سنگ تیزی که به پیشونی زینب خورد

نمیگم مثل سلسله به پای رقیه بستن نمیگم مثل سوغات نمیگم دیگه مثل سوختن

غم اومده باز غم اومده رفقا محرم اومده

سر شمشیر ما ، واسه دشمن تیزه ،کینه ی استکبار، تو دلا لبریزه

با شهادت باید بریم از این دنیا ، این گزینه ی ماست همیشه رو میزه

به دشمنم ، تو خونه مامن نمی دم ،

به ذلتش تن نمی دم ، این خاک و به دشمن نمی دم

یک قدم از ولی جلوتر نمی رم ، می خوام که نوکر بمیرم

بی ولایت بهتر بمیرم

شیعه به ولایت حساسه ، نقشه ی دشمن رو میشناسه

دین مثل ناموسش می مونه ، تو رگش غیرت عباسه

یارب ارزقنا توفیق الشهاده

دشمنای اسلام ، همیشه بی رحمن، دائماً از این خاک ، در پیِ یک سهمن

اونا که بادشمن بده بستون دارن ، تاریخ و یک جور دیگه ای می فهمن

حسین نکرد معامله با ابن سعد ، اول نصیحت کرد و بعد

سرش نهیب زد مثل یه رعد

علی نداشت معامله که با زبیر، براش می کرد دعای خیر

اونم برا اسلام ولاغیر

بچه ی کربلای پنجم ، آقا برنجه من می رنجم

راه خدا رو همیشه با ، راه سید علی می سنجم

یارب ارزقنا توفیق الشهاده

به هوای محرمت به عزای مقدست به قنوت و سجود تو

به وجود و به بود تو به وقار و به هیبتت به نگاه و اوبهتت

می باره رو سر سائل تو هر شب به مدد عمه زینب

بارش بارون طوفانی که می ده به ما شور و تب

محرم اومده و دلا مجنونه دلی که اسیر زندونه

با دیده هایی که گریونه تو خونه ی علی مهمونه

تب وتاب من رگ خواب من حسین زهرا انت ارباب من

تویی شاه من تو مهتاب من کویر تشنه ام و تویی آب من

حسین یا مولا یا حسین یا مولا

به نسیم عزای تو به طنین وصدای تو به قد بیرقای تو

به علامت، لوای تو تو دعاهات برای من ونفسهام فدای تو

اومده ماه می و ساغر و باده ماه غم و دل وغمکده

آخه خود خدا تو عرشش یه پیرهن عزا زده

باز طبل و علم و کتل و زنجیره مادرتو شبا دلگیره

نوکرتو اگه این شبها به سینه نزنه میمیره

قرار عشقی مدار عشقی تو اصلا دار وندار عشقی

خزونه بی تو بهار عشقی توالحق پروردگار عشقی

اباعبدالله اباعبدالله

به دعاهای مادرت وبه جود برادرت به عطایای خواهرت

به رقیه به دخترت که جوونیم فدابشه به جوونی اکبرت

آقاتو غلام تو من ومولاتو خونمه توکربلاتو کویر تشنم و دریاتو

تابیدی به زمینای ناامیدی صله ی ما ایرانیارو به شاه خراسان میدی

رضا ای جانم رضاجانانم رضاای شورم رضا سلطانم

دلیل دینم رضا ایمانم توباشی پس شکر ساکن ایرانم

حرم آرامشی داره دوای چشم کم سومه

حرم آرامشی داره که با اسمش دل آرومه

حرم آرامشی داره که تو هیچ جای دنیا نیست

حرم آرامشی داره که تو هیچ جایی پیدا نیست

حرم اونه که عمری پای عکسشم زانو زدم

حرم اونه که روزی صد هزار دفه بهش رو زدم

حرم اونه تو روئیام اونو با مژه ام جارو زدم

دنیام حرمه عقبام حرمه من قشنگترین رؤیام حرمه 

امروزم حرمه فردام حرمه عکس روبه رو چشمام حرمه

جامم حرمه سهبام حرمه اون که از خدا میخوام حرمه

شبایی که میام هیئت روی ابرا پا میگذارم

شبایی که میام هیئت مثل بارونی می بارم

شبایی که میام هیئت عجب حال خوشی دارم

شبایی که میام هیئت خودمو به تو میسپارم

توی روضه میشینیم اینجا مرکز دنیامونه

توی روضه که باشیم لطف مادرش همرامونه

توی روضه بمیریم این قشنگترین رویامونه

شعرام روضته حرفام روضته من عبادت شبهام روضته

این سینه زدن این گریه من توی قبر من همراه منن

این شال عزا این رخت سیاه دستمو میگیرن روز جزا

دلم من وقتی می گیره میشینم روضه گوش میدم

دلم از غصه ها سیره میشینم روضه گوش میدم

به خدا  بهتر از روضه دیگه آوایی نشنیدم

توی ذکرت چه سری هست اینو هیچ وقت نفهمیدم

اونی که بی تو باشه چطوری دلش آروم میشه

اونی که بی تو باشه دیگه از بهشت محروم میشه

اونی که بی تو باشه به بیچارگی محکوم میشه

با تو امیرم بی تو اسیرم از تو دور باشم آقا میمیرم

با تو آرومم بی تو نمونم آب خوش بی تو آقا حرومم

با تو میمونم بی تو خزونم حتی تو آتیش از تو میخونم