به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون خبرگزاری موج، رضا فیاضی (زاده ۱۵ تیر ۱۳۳۲ در اهواز) بازیگر، نویسنده، صداپیشه، کارگردان و مجری ایرانی در خصوص فعالیت‌های حرفه‌ای ۲سال اخیرش به خبرنگار خبرگزاری موج گفت: من مدتی در کیش زندگی کردم و در آنجا کتابفروشی به نام «جزیره کتاب کیش» دارم، کلاس‌های آموزشی برگزار می‌کردم و تماشاخانه کوچکی درست کرده بودم که در آن تئاتر عروسکی اجرا می‌کردم؛ اما ویروس کرونا آمد و همه چیزم را گرفت. همه دستگاه هایی که داشتم و برای تجهیز آنجا خریداری کرده بودم از بین رفت. 

او با تاکید بر اینکه هنوز کتاب فروشی معروفش در کیش فعالیت دارد، افزود: من در سال‌هایی که برای زندگی در کیش بودم، آثار ادبی خلق کردم و در عرصه ادبیات هم فعال بودم. در همان مدت چند رمان با عناوین «پرسه در پاریس» با انتشارات ورا، «روایت‌های زنانه»، «الو اینجا پدری به قتل رسیده» و داستان«تتو» را با نشر آواژ، «مردی با لاک قرمز» و «قصه‌های ملی» با انتشارات مروارید را منتشر کردم. مجموعه شعرو نمایشنامه‌هایم را هم چاپ کردم. یعنی فعالیت ادبی زیادی داشتم.

این هنرپیشه ادامه داد: من بعد از همه‌گیری ویروس کرونا به تهران آمدم و فعالیت در عرصه بازیگری را مجددا آغاز کردم. در 2سال گذشته سریال‌های بسیار زیادی از جمله «جزر و مد» به کارگرانی علی عبدالعلی زاده، «خوشبرگ» کارگردانی رامین معقولی، «سایه‌های رعنا» برای شبکه های مختلف تلویزیونی و «دادزن» به کارگردانی در شبکه نمایش خانگی را بازی کردم. الان هم یک قرارداد جدید بستم البته هنوز کار شروع نشده است.

وی که در دوران فعالیت حرفه ای هنری اش در بیش از صد اثر سینمایی و تلویزیون حضور داشته است، در مورد آخرین کارش که به پایان رسیده اش بیان کرد: داستان سریال سایه‌های رعنا با کارگردانی داریوش جهانگیری و تهیه‌کنندگی علی خانی ابیانه ای در گرگان می‌گذشت. بسیاری از دوستان همچون محمود پاک‌نیت و همسرش (مهوش صبرکن) با تولیدکنندگان این سریال همکاری می‌کردند.

اصلا کار اصیلی برای کودک انجام نمی شود

فیاضی به مناسبت فرارسیدن هفته ملی کودک، وضعیت فعلی کار برای کودکان در تلویزیون را چنین ارزیابی کرد: امروزه وضعیت کار برای کودکان واقعا فاجعه است. همه دغدغه و تمام زندگی من کودک است اما متأسفانه پیشنهاداتی هم داشتم که با آنها موافقت نشد مثل طرحی با عنوان حوض نقاشی که با همکاری آقای مجید قناد می خواستم تولید کنم که به سرانجام نرسیدند.

این بازیگر و کارگردان افزود: در تئاتر همدر این وضعیتی که همه اطلاع دارند، نشد که کاری انجام دهم. واقعیت این است که امروزه کار برای کودک بخشی به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا و بخشی دیگر هم با بی‌تدبیری مسئولان تعطیل است.

او ادامه داد: امروز در تئاتر و تلویزیون برای بچه‌ها اتفاقی نمی‌افتد. وقتی شما عمه، خاله و دایی را دارید، تئاتری صورت نمی‌گیرد، سریالی بازی نمی‌شود و تفکری شکل نمی‌گیرد. ما در گذشته «قصه های تا به تا» یا همان «زی‌ زی گولو» و «هادی و هدی» را داشتیم. این سریال‌ها مفاهیم اجتماعی را در قالب طنز و شیرین به بچه‌ها می‌آموختند. چنین سریال‌هایی برای نسل گذشته خاطره‌ساز بودند و برایشان تفکر می‌ساخت و همه به آثاری نوستالژیک تبدیل می شدند که پس از گذشت سالها هنوز هم مردم به یاد دارند اما امروز نمی‌توانیم برای کودکان یک نوستالژی پیدا کنیم و این اصل قضیه است.

این بازیگر بیان کرد: بچه‌های امروز جامعه ما نوستالژی ندارند. عمو، دایی و پسرخاله نیز ماندگار نیستند؛ چون با گذشت یک یا دو سال به فراموشی سپرده می‌شوند ولی تفکری که کاری مثل «زی زی گولو» در ذهن بچه‌ها ایجاد کرد باعث شد که با گذشت 20 وچند سال از پخش و اتمام این سریال، همچنان من را «آقای جمالی» صدا کنند که این خیلی با ارزش است.

اطلاعات عمومی جامعه به شدت افت کرده است

رضا فیاضی تجربه اجرای برنامه و نویسندگی آثار ادبی را هم دارد که هر دو متکی بر اطلاعات وسیع است، با تأیید کاهش سطح اطلاعات عمومی اقشار مختلف جامعه با نگاهی آسیب شناسانه گفت: وقتی در سطوح تصمیم گیر و مدیریتی سطحی‌‌نگری رواج یابد، شاهد رفتن جامعه به طرف سطحی‌نگری خواهیم بود. وقتی سواد ما در حد و اندازه آنچه که در فضای مجازی منتشر می‌شود باشد دیگر کسی رمان نمی‌خواند.

این بازیگر با تاکید بر اینکه درد جامعه ما بی‌سوادی و سطحی‌نگری به همه چیز است افزود: از همین قشر هنرمند مثال می آورم. امروز مشخص نیست چند نفر از همکارانم رمان‌های من را خوانده‌اند؟ و به راستی، چند نفر از آنها می‌دانند رضا فیاضی کار ادبی هم می‌کند؟ در روزگار فعلی سطح مطالعه جامعه ما به اندازه‌ای رسیده است که کتاب‌ها با تیراژ200،300یا 400چاپ و منتشر می‌شوند؛ این فاجعه است.

فیاضی در پاسخ به سوالی در مورد میزان مطالعه و توجه به کتابخوانی و امور هنری در جزیره کیش با توجه به تجربه حضور و فعالیتش در آنجا اظهار داشت:  جزیره کیش با توجه به میزان محدود جمعیتش، از نظر میزان مطالعه بد نبود.