حاشیه های جشنواره فیلم کوتاه تهران ادامه دارد/ پاسخی به یک اتهام
سیامک سلیمانی نسبت به موضوع مطرح شده از سوی یکی از منتقدان جشنواره فیلم کوتاه تهران که مدعی دستکاری آرای هیات داوران جشنواره بود، واکنش نشان داد.
به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری موج، هر ساله قبل و بعد از جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران، یکسری انتقادها و اعتراض‌ها نسبت به روند برگزاری این جشنواره وجود دارد که سالانه پذیرای اکثریت فیلمسازهای سینمای کوتاه است. فارغ از تعداد انتقادها، کیفیت این انتقادها نیز مهم است. گاهی این انتقادها از سوی افرادی رسانه ای می شود که اطلاع دقیقی از برگزاری جشنواره ای چون فیلم کوتاه تهران را ندارند اما گاهی نیز افرادی که در جریان دقیق روند برگزاری هستند، نکاتی که را مطرح می کنند.
اگرچه اعتبار یک جشنواره یا رویداد یا فرد را عملکردش تعیین می کند نه آنچه که می گویند اما صیانت از اعتبار یک جشنواره به عنوان یک میراث ملی وظیفه ای عمومی است و اصحاب رسانه هم به عنوان چشم بینای آنها در خط مقدم این وظیفه قرار دارند.
پاسخی به یک اتهام
چندی است که یکی از منتقدان جشنواره فیلم کوتاه تهران که خود نیز در معاونت های مختلف انجمن سینمای جوانان ایران و به صورت مستقیم با برپایی جشنواره های منطقه ای و فیلم کوتاه تهران کار کرده، یادداشت هایی درباره این جشنواره نوشته است. از سوی مدیران انجمن نیز تاکنون واکنشی نسبت به این سخنان او صورت نگرفته بود تا اینکه امروز سیامک سلیمانی فیلمساز و مدیر بخش پیچینگ انجمن سینمای جوانان ایران، در صفحه شخصی خود نسبت به این سخنان هادی علی پناه واکنش نشان داده است. وی نوشته است:
«با هادی علی‌پناه دوستم. این ماه‌ها کمی کم‌تر شاید. و با وجود اختلاف‌های بنیادین بر سر بعضی مفاهیم و اصول، نمی‌توانم برخی نظرهای درست و نقدهای نکته‌بینانه گذشته‌اش را به سادگی نادیده بگیرم.
حالا اما هادی شبیه کسی‌است که دریافته مرزها را می‌توان به راحتی و بی هیچ پاسخی رد کرد.
مثل مرز مشخصی که بین حقیقت و دروغ است...
یا مرزی که نقد و تخریب را از هم جدا می‌کند...
یا مرزی که میان دغدغه جمعی و دغدغه‌های شخصی خطی بلند و پررنگ می‌کشد.
من، نه سخنگوی انجمنم و نه مدافع آن. و اختلاف نظرهایم با خط مشی انجمن، فهرستی بلندبالاست با شاهدانی حی و حاضر.
در جشنواره ۳۸، من، کوچکترین سِمت و پست و امکانی برای تصمیم‌گیری نداشته‌ام اما نابینا هم نبوده‌ام!
پس تشکیک و ارائه اتهام دستکاری انجمن در آراء هیأت داوران ملی و بین‌الملل، به نظرم بسیار بیش از آنکه موضعی صادقانه باشد، ادامه موج‌سواری لذت‌بخشی‌است که ظاهرا چشم‌پوشی از کیف و سرمستی‌اش، مدتی‌است مقدور نیست!
هادی علی پناه سالها به‌طور مستقیم در انجمن کار کرده. در معاونت‌های مختلف و همواره در موقعیتی نزدیک به فرایند جشنواره‌ها. حتی پس از رفتنش از این نهاد، همکاری‌اش در جشنواره‌ها و درقالب قراردادهای کتاب و پوستر و اطلاع رسانی جشنواره ادامه داشته. در سالهای متعدد، اعضای هیأت‌های انتخاب و داوری را دیده و با بسیاری از آنها در ارتباط بوده. مکانیزم داوری را می‌شناسد.
پس او می‌تواند گواهی دهد که آیا هیچ یک از مدیران متأخر انجمن، از راست افراطی تا معتدل، از محبوب تا نامحبوب، هرگز در آرای داوران ملی و بین‌الملل دست برده‌اند یا نه.
اگر دست برده‌اند و تمام مدت سکوت کرده که هیچ، اگر نه، شاید بتواند توضیح دهد که مبنای تشکیک ناگهانی‌اش چیست!
صرفنظر از این، آیا هادی علی‌پناه مدعیست که افرادی مانند منوچهر شاهسواری، رضا تیموری، مرجان اشرفی زاده، رضا فهیمی، ابوالفضل جلیلی، انسیه شاه‌حسینی، ویرجیل ویدریش، سباستین سیمون یا لیا بلترامی در این حد فاقد تشخص و استقلال رأی‌اند که آرا و نظراتشان را به فرموده تغییر دهند؟
آیا در بدنه انجمن، معاونین و مشاورین مدیر، در این‌حد ناسالم و کوته‌بین‌اند که فیلمی را به صرف تیتراژ پایانی به عنوان گزینه‌ی جایزه به داوران توصیه یا تحمیل کنند؟
این، و اتهام‌های مشابه، نه فقط مدیر و معاون، که فیلمسازان و داوران را هم نشانه می‌رود...
فارغ از کم و کیف داوری و اینکه آرا به سود دوستان ماست یا به ضرر آنها، و فارغ از اینکه برگزیدگان را دوست داریم یا نه، اگر صادقیم به سوابق مجموعه و خود نیز اشاره‌ای کنیم...
آیا هادی علی‌پناه در سالهای گذشته شاهد اختلال در کار داوران بوده یا نه؟ صرفا در این دوره حمله به مدیر و معاونین و مجموعه انجمن جذاب‌تر است؟
فرصت و حوصله کوتاه است. فقط از هادی می‌پرسم که چرا همیشه به ضعیف‌ترین نقطه حمله می‌کنی؟ چرا در هیچ‌کدام از انتقادهایت به سانسور آثار، هرگز خبری از نام مدیران سازمان سینمایی، وزیر و هیچ چهره‌‌ای از نهاد حاکمیت نیست؟
تو که خوب می‌دانی ریشه کجاست.
بهایش سنگین است؟
به زحمتش نمی‌ارزد؟
لگد زدن به جسم نیمه‌جان انجمن بی‌هزینه‌تر و زودبازده‌تر است؟
بسیار خب دوست من. سعی می کنم مواضع و نیاتت را درک کنم. هرچند این کار مدام سخت تر می شود.
با احترام
سیامک سلیمانی»
ارسال نظر