حقوق های چند میلیونی که غارت صریحی از اموال عمومی یا بیت المال محسوب می شود دغدغه ای برای مردمی شد که فاصله این چنینی را از نظر سطح زندگی و دریافت حقوق بر نمی تابند، اما در عین حال جریان مطبوعاتی (رسانه ای) کمک به علنی شدن این شکاف طبقاتی مهم کرد تا جایی که مقام معظم رهبری ناخرسندی خود را اذعان داشت و چنین دریافتی هایی را گناه اعلام نمود. اعلام دولت به پیگیری حقوق ها، رفع این تبعیض فاحش و البته ساماندهی دریافت های مدیران کار پسندیده ای است. اگر چه نوع جریان سازی و تبیین خبری و اقدامات دولت بدون رنگ و بوی سیاسی نبوده و نیست، اما به هر حال قابل تقدیر است، اما نکته مهم اینکه: ۱- چرا در جامعه انقلابی و اسلامی ما این تفاوت و شکاف به وجود آمد و برخی از مدیران خود را مستحق دریافت های این چنینی دانستند که می توان باور داشت هرگز چنین ترسیم و تصوری در ارزش های انقلابی و اسلامی جایگاهی ندارد. البته این طور نیست که اختلاف درآمدی و شئونات مالی افراد در جامعه ضرورتا باید یکسان باشد، اما آن کسی که بر صندلی مدیریت به بودجه عمومی و بیت المال تکیه می دهد، نباید تفاوت عمده ای از نظر مالی با حداقل های زیردستان خود داشته باشد. پس واقعیت این است که این منش و منشأ خارج از ارزش های انقلابی و اسلامی است. ۲- باید مراقب باشیم که این روند فقط در حوزه حقوق ها نیست و بدین ترتیب پرونده بسته نشود، بلکه آن هایی که برای مطرح شدن خود در انتخابات، در جایگاه های مدیریتی و حتی علمی و نظری از بیت المال و اموال عمومی خرج می کنند تا خود را مطرح کنند و حتی کتاب به نام خود بزنند و نیز آن هایی که با گرایش های تکنوکرات گونه فقط به فکر رفع مشکل به هر طریقی هستند و پدیده قراردادهای رانتی و غیر قابل تصور دولتی را رقم می زنند یا آنهایی که حتی حقوق کم یا حتی متعارف می گیرند، اما از ماشین بیت المال، محافظ بیت المال، دفاتر، هزینه های دکوراسیون ها، مهمانی های آنچنانی و امثالهم بهره می برند و فرزندانشان را با ماشین های بیت المال حمل و نقل می کنند و خلاصه رانت خواری و راحت طلبی دارند آنها هم در دامنه سو استفاده کنندگان و دزدان بیت المال محسوب خواهند شد. لازم است همکاران رسانه ای من فارغ از وزن کشی سیاسی اصلاح طلبی و اصولگرایی امثالهم قلم ها و قدم های رسانه ای خود را چون تیری بر قلب افشاگری دولتی و عمومی نشانه گرفته و گزارش آن را صرف نظر از اینکه آن مدیر در قوه مجریه است یا در قوه مقننه و یا قضایی و یا شوراها و نهادها و بنیادها و حتی آستان ها به استحضار مردم برساند تا شاید به حول قوه الهی اشرافی گری، ریخت و پاش، مفت خوری و دست درازی به بیت المال به عنوان یک گفتمان بد برای مردم تبیین شود.