به گزارش خبرگزاری موج، فریبا فاتحی نیکو_نویسنده رمان های عشق وسایه های خاکستری و خانه ای بربلندی ونویسنده و تهیه کننده تئاتر گفت:  متاسفانه در کشور ما در بخش های مختلف هنری، سنگ اندازی­ها و موانعی وجود دارد که نامش را نمی­دانم چه می­شود گذاشت؟مافیا؟

موانع؟ یا رقابت ناسالم و یا...؟!

 به هرحال، هرچه که هست، مانعی است در مسیر تبلور استعدادهای تازه و درخشان و حرف­ها و رویکرد­های نو درعرصه ادبیات و هنر.

وی افزود: کم نیستند افراد مستعد که در این عرصه به دلیل نداشتن امکانات مالی و ارتباطی حذف شده یا نادیده گرفته می­شوند. در حوزه حداقل کتاب و رمان به جرات می توانم بگویم که با این اوضاع ما در سالهای آینده، وام دار کشورهای دیگر خواهیم بود.

نویسنده و تهیه کننده تئاتر افسانه تتل خان و افسانه قلیدون گفت: من به عنوان نویسنده ای که درعرصه داخلی و تاحدی بین المللی فعالیت داشته، بسیار شاهد موانع و نادیده انگاشتن­ ها وحتی تخریب کردن­ها بوده ام. تخریب و تحقیر آثار نویسندگان ایرانی درمقابل آثار خارجی­ها به جای تشویق و نقد سالم درجهت رفع اشکالات و ارتقاء کیفی آثار و درعین حال، بها دادن به بعضی آثار که حامیان خاص داشته و توانسته اند از سد و موانع عبور کنند؛ اما به هر دلیل، چون جذابیتی برای عموم مردم نداشته اند خیلی زود و پس از دریافت چند جایزه(که معمولا به همان آثار با حامیان خاص ارائه می شود) به دست فراموشی سپرده شده اند.

وی ادامه داد: خوب بود به جای تخریب و دیوار کشی میان آثار و نویسندگان داخلی، بسترهای مناسبی برای آنان ایجاد می شد تا با تعامل و آموزش درست، آثار نویسندگان ایرانی با رویکردی هم پرمحتوا وهم پرکشش وعموم پسند ارائه می شد.

فاتحی نیکو تاکید کرد:  درحال حاضر، اکثرناشرین معتبر که پیشتر در حوزه  چاپ و نشر آثار نویسندگان ایرانی فعالیت داشتند، اکنون به اثار ترجمه رو برده اند، چرا که ذائقه مردم اینگونه شده است؛ چون اکثر آثار داخلی یا پر ازتکنیک و خالی از جاذبه خواندن هستند یا دچار ضعف تکنیک و سطحی و دور از واقعیت.

وی اضافه کرد:  در چنین شرایطی به جرات می­توان گفت در دهه های آینده، اثری از آثار و تفکر و ادبیات به روز ایرانی باقی نخواهد ماند و ما در حوزه حداقل داستان نویسی، وام دار کشورهای دیگر خواهیم شد.

در تئاتر کمی، اوضاع بهتر است ولی بازهم خوب که دقت کنیم متوجه می شویم که ناخودآگاه همه ما، نمایشنامه های نویسندگان خارجی را یک سر و گردن بالاتر از داخلی ها می داند و به عنوان آثار فاخر به تماشای آن می رویم. درحالی که ما در حوزه قصه و نمایشنامه ملی خود، کلی حرف داریم که مال خودمان است... مال خوی ایرانی ما، با همان نگرش با همان فرهنگ و قابل درک برای همه و چه بسا جذاب برای آن طرف آبی ها.

این نویسنده تاکید کرد:

البته اگر خودمان ، خودمان را تخریب نکنیم وبا نقد سالم  و تبلیغات درست و اعتماد به نفس، آثار داخلی را به دنیا معرفی کنیم! و به خودمان مدام گوشزد کنیم که یکی از بزرگترین مظاهر قدرت در دنیای امروز، زبان هنر و ادبیات است.

فاتحی نیکو  در عین حال بیان کرد:  یکی از دغدغه های من همین موضوع بود و به همین دلیل همیشه آرزو داشتم بتوانم افسانه ها و قصه های عامه و ملی خودمان را به اثاری تبدیل کنم که با زبانی ساده و شیوا به عموم مردم ارائه شود و بتواند با انها ارتباط برقرار کند.

نویسنده و تهیه کننده تئاتر افسانه تتل خان و افسانه قلیدون گفت:«ما در کارمشترکی با آقای کیوان ظهرابی(نویسنده و کارگردان تئاتر که ۳۲ متل را از سراسر کشور و از زبان پیرمردان و پیرزنان استانهای مختلف جمع آوری کرده­اند در راستای همین هدف مشترک) تصمیم گرفتیم به صورت سریالی آنها را به نمایشنامه، کتاب و در نهایت فیلم تبدیل کنیم و به این‌ منظور در سال گذشته ،افسانه قلیدون را روی صحنه بردیم که استقبال شایانی از آن صورت گرفت و امسال نیز افسانه تتل خان را که متلی است از خطه سیستان و بلوچستان، با اقتباسی از یکی از کتابهای من به نام صهبای مستان تولید کرده و روی صحنه بردیم. دو کتاب قصه افسانه قلیدون و افسانه تتل خان را نیز همزمان به چاپ رسانده و در زمان اجرای صحنه ای نمایش تتل خان رونمایی نمودیم.

فاتحی نیکو اظهار کرد: به امید خدا، ساخت فیلم این قصه ها هم جز اهداف ما می­باشد و در واقع با این هدف،قصد معرفی نگرش و فرهنگ عامه کشورمان را به جهان داریم. نوعی تبادل فرهنگی با کشورهایی که فرهنگشان را صادر می کنند.

وی معتقد است: رسالت یک نویسنده و هنرمند  آن است که صدای مردم و فرهنگش باشد.

این نویسنده و تهیه کننده تئاتر  بیان کرد:  ما تا به همین جا، مسیر سختی را پشت سر گذاشتیم و همچنان در حال طی کردن این مسیر  پرپیچ و

خم هستیم. ساخت و تولید نمایش از قصه های مردمی با بازی کودکان ونوجوانان کار اولی و آموزش آنان، هم بسیار دشوار و هم بسیار لذت بخش بود. بچه هایی که از دل خود مردم و اقشار مختلف جامعه بیرون آمده  و روی صحنه می­روند؛ و این درحالی است که هیچ گونه تشویق و یا حمایتی از ما صورت نمی گیرد. حتی از جانب اهالی هنر. جالب است که بگویم حتی جهت تماشای نمایش، بعضی از همکاران هنرمند، دعوت ما را چنان با بی اعتنایی پاسخ دادند که بسیار باعث تاسف بود.

وی ادامه داد:  اما ما خوشحالیم، و سپاسگزار، چرا که مردم با استقبال بینظیر وتشویق و حمایت­هایشان در هر دو نمایش و حتی خرید کتابها جبران مافات نمودند.