به گزارش خبرگزاری موج اردبیل، نگار، ۱۰ سال تمام درتمنای داشتن طفلی بود که به آغوش کشد و به رویاهایش شکل واقعیت بخشَد؛ قدم به قدم با کودکش راه برود و بزرگ شدنش را به تماشا بنشیند.اما زمانی که درست شش ماه از به دنیا آمدن فرزندش گذشته بود به دلیل آنچه که برادرش  در گفتگو با خبرنگار ما قصور پزشکی خوانده در ۳۴ سالگی و در اوج جوانی  روی تخت یکی از کلینیک های خصوصی اردبیل، تمام رویاهای رسیده و نرسیده اش را ناتمام گذاشته و چشمان خود را برای همیشه می‌بندد.

خانواده نگار در بهتی ناباورانه فرورفته و برادرش احمد خود را به هر طرف می زند تا به گفته وی افراد دیگری چون نگار؛ خواهر از دست رفته اش، قربانی ندانم کاریِ دیگران نشوند.

دریک روزسرد زمستان برابربا ۵ بهمن یعنی درست بیست روز پیش نگار به همراه خواهرزاده  و برادرش برای عمل جراحی لیپوساکشن و ابدومینوپلاستی به یکی از کلینیک های خصوصی اردبیل مراجعه می کند. برادرش احمد می‌گوید: ساعت ۷-۷ونیم صبح ما درکلینیک و مرکز جراحی خصوصی بودیم . خواهرم با چهره ای خندان و بدون ذره ای اضطراب در ساعت ۱۱ قبل از ظهر به اتاق عمل رفت؛ پزشک وی که متخصص زنان و زایمان بود گفته بود که این جراحی ۴ ساعت طول خواهد کشید و آن را در بیمارستان امام انجام خواهد داد.اما عمل در یکی از کلینیک های خصوصی  اردبیل اتفاق افتاد و ما بی صبرانه منتظر تمام شدن جراحی و انتقالش به بخش بودیم. زمان به سختی می گذشت. بعد از گذشت ۴ ساعت گویا خبری از اتمام جراحی نبود. چندین بار پله ها را بالا پایین کردم هر بار که پرسیدم گفتند جراحی ادامه دارد . یکساعت تاخیر، دو ساعت ، ۳ ساعت، گویا خبری از اتمام جراحی نبود.

خواهرم قربانی بی‌درایتی و بی مسئولیتی پزشک و عوامل کلینیک شد

برای لحظاتی به خارج از ساختمان کلینیک رفتم ساعت حدود ۶ -۶و نیم بود که خواهرزاده ام تماس گرفت و ازانتقال خواهرم به بیمارستان امام خمینی خبر داد. وقتی به آنجا رسیدم  در کمال ناباوری مشاهده کردم که برای احیای جان وی تلاش می شود اما این تلاشها ناموفق بود. خواهرم در حالی که فاقد علائم حیاتی  بوده و در حالت کما از کلینیک به آنجا منتقل شده بود؛ کلینیکی که گویا برای چنین جراحی سنگینی به قدر کافی مجهز نبوده است و خواهرم قربانی بی‌درایتی و بی مسئولیتی پزشک و عوامل کلینیک شد.

 برادرنگار ادامه می دهد: درطول ساعاتی که از کادر اتاق عمل درکلینیک، حال خواهرم را میپرسیدم آنها جواب اطمینان بخش داده و می گفتند عمل کماکان ادامه دارد حال آن که وضعیت خواهرم به قدری وخیم بوده که به کما رفته است . بنا به روایت وی بعدها به آنها گفته شده که پزشک مذکور مجوز لازم برای جراحی را نداشته است.

برای روشن شدن  این موضوع با رئیس سازمان نظام پزشکی استان به گفتگو می‌نشینم دکتر جعفری نمین ضمن اظهار تاسف از اتفاق تلخی که افتاده ، می گوید: اساسا منع قانونی برای این پزشک  که متخصص زنان و زایمان است  وجود ندارد اما در این میان رخداد هر حادثه ای او را ملزم به پاسخگویی می کند اینکه آیا از تجربه و تبحر لازم برخوردار بوده و چرا به رغم وجودِ جراح پلاستیک یا جراح عمومی در شهر، شخصا  به انجام چنین جراحی سنگینی که خارج از تخصص وی بوده اقدام کرده است و اگرچنانچه مشخص شود تکنیکِ جراحی وی باعث آسیب رسانی به بیمار شده لازم است که پاسخگو باشد.

وی ادامه می دهد: اگرچه حرفهایی وجود دارد که وی در شهرستان مشگین شهراز انجام جراحی منع بوده اما باید بررسی شود و هنوزنمی توان در این مورد جواب قطعی داد.

سوالی که به ذهن خطور می کند این است که آیا برای رئیس سازمان نظام پزشکی استان مقدور نیست که اطلاعات موثقی در مورد منع جراحی این پزشک یا پزشکان دیگر داشته باشد یا در ارائه این اطلاعات به خبرنگار ما دچار محدودیت‌هایی است؟

جعفری نمین به شرح ماجرا می پردازد و می‌گوید: پزشک، این بیمار را در یکی از کلینیک های خصوصی برای انجام ۳ عمل جراحی سنگین شامل لیپوساکشن، ابدومینوپلاستی و تزریق چربی بستری می‌کند اما مدت زمان جراحی و بیهوشی طولانی شده  و منجر به بروز مشکلات بعدی می‌شود به این خاطرکه در مراکز جراحیِ کوچک، محدودیت زمانِ بیهوشی وجود دارد و زمانی که بیهوشی ۶ ساعت طول کشیده،  این مرکز جراحی امکان نگهداری و مراقبت از وی را نداشته و بیمارباید به بخش مراقبتهای ویژه منتقل می شده اما کلینیک یاد شده چنین امکانات و تجهیزاتی را نداشته است . حال به طور کلی باید بررسی شود که اساسا علت افزایش بیهوشی چه بوده است؟

بنا به گفته احمد؛ برادر مرحوم نگار نیز، در برگه فوت این بانو علت فوت "نامعلوم" قید شده و این موضوع توسط کارشناسان پزشکی قانونی در دست بررسی است.

 در این پرونده، مغایرتهایی دیده می شود که باید به طور دقیق بررسی شود

به گفته جعفری نمین مراحل اولیه معاینه پس از فوت توسط پزشکی قانونی صورت گرفته و پس از مشخص شدن علت فوت،  پزشک باید پاسخگو باشد که اندیکاسیون بیمار چگونه بوده و آیا اصلا ضرورتی برای انجام همزمان سه عمل جراحی، آنهم فقط شش ماه پس از زایمان وجود داشته است؟ آیا تکنیک های جراحی وی درست بوده و آیا نمی شد این جراحی ها به صورت جدا و با فاصله از هم انجام بشود؟

دکتر جعفری نمین در پاسخ به این سوال که آیا این کلینیک مجوز انجام چنین عملی را داشته میگوید: چنین عملی در مرکز جراحی تحت شرایط خاصی مجاز است ولی در این پرونده، مغایرتهایی دیده می شود که باید به صورت دقیق توسط کارشناسان بررسی شود و چنانچه این کلینیک طبق موازین علمی مجاز به پذیرش بیمار نبوده مسئول فنی آن باید در مقام پاسخگویی قرار بگیرد.

 وی در جواب این سوال که مردم چگونه به یک پزشک اعتماد کنند و جان عزیز خود را برای انواع جراحی به وی بسپرند پاسخ می‌دهد: بسیاری از پزشکان در حیطه تخصصی خود شهرت دارند اما جهت اطمینان مردم می توانند از این سازمان استعلام کنند که آیا فلان پزشک صلاحیت انجام عمل جراحی مربوطه را دارد؟ آیا اولین بار است که چنین جراحی را انجام می دهد یا به دفعات مکرر تجربه انجام آن را داشته  و چقدر در انجام عمل های قبلی موفق بوده است؟ علاوه بر آن در خصوص اطمینان از تجهیزات کلینیک های خصوصی نیز می‌توانند از دانشگاه علوم پزشکی استعلام کنند تا خدای ناکرده مشکلات بعدی پیش نیاید.

جستجو در پیج شخصی  پزشک جراح بیانگر این است که وی یکبار سابقه انجام عملی با عنوان پیکرتراشی داشته اما به جزئیات آن اشاره ای نشده  و بنا به گفته رئیس سازمان نظام پزشکی سوابق این پزشک بخصوص در حیطه جراحی زیبایی از بیمارستان شهرستانی که در آن فعالیت داشته استعلام شده وهنوز نتیجه قطعی اعلام نشده است.

به نظر می‌رسد چنین سوالاتی باید به قدری واضح و صریح پاسخ داده شود که شخص بیمار به محض پرسش از یک بیمارستان و یا سازمان نظام پزشکی و یا دانشگاه علو پزشکی بتواند در جریان سوابق جراحی پزشکان قرار گیرد اینکه چرا پزشک متخصص زنان و زایمان اقدام به فعالیت در حیطه های دیگر می کند و اینکه آیا برای بار نخست چنین جراحی را انجام می دهد یا تجربه و تبحر لازم را دارد؟ شفافیت در پاسخ به چنین سوالاتی باعث پیشگیری از این دست حوادث تلخ  خواهدبود.

مطلبی که رییس شورای عالی نظام پزشکی کشور به آن اشاره می کند این است که قانون کمیسیون صلاحیت حرفه ای که مصوب مجلس است حدود یکسال و نیم است که توسط وزارت بهداشت و درمان بلوکه شده و اجرا نمی شود؛ قانونی که حدود اختیارات پزشکان را مشخص می کند.

اما چرایی این موضوع قابل پیگیری است زیرا به طورمستقیم با جان بیماران سروکار دارد وهرآن ممکن است چنین اتفاقا تلخی کام مردم را تلخ کند.

برای اطلاع از نتایج بررسیها به پزشکی قانونی مراجعه می کنم اما به صراحت اعلام می کنند که نمی توانند اطلاعاتی راجع به پرونده دراختیارم بگذارند اما احمد می گوید که از طرف دادستانی به وی گفته شده در صورت احراز قصور پزشکی حتما برخورد لازم صورت خواهد گرفت.

پرونده فوت نگار رضا اوغلی دردست بررسی است وبنا به گفته جعفری نمین؛ رییس سازمان نظام پزشکی استان ممکن است این پروسه تا سه ماه طول بکشد تا زوایای مبهمش آشکار شود.اما چرا باید چنین اتفاقات تلخی در حیطه درمان بیفتد؟ نقش مدیریت نظارت بر درمان چه می شود؟ آیا بناست منتظر اتفاقات تلخ باشیم و سپس دنبال مقصر بگردیم؟ در هر روی افکار عمومی خواستار حساسیت بیش از پیش نظارت مدیریت بردرمان دانشگاه علوم پزشکی در جلوگیری از بروز چنین اتفاقات تلخی هستند.