به گزارش خبرگزاری موج فارس، عباس رضاییان زاده، معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شیراز گفت: بیماری سالک از بیماری های بومی استان فارس است که متاسفانه هر سال چند هزار نفر از هم استانی ها را مبتلا و پس از بهبودی، آثار آن را تا پایان عمر به همراه دارد.

او با اشاره به اینکه این بیماری مشترک بین انسان و حیوان بوده و از طریق پشه خاکی آلوده منتقل می شود، گفت: فصل های بهار و تابستان، زمان فعالیت پشه خاکی و در نتیجه ایجاد گزش پشه خاکی است.

این مقام مسوول در دانشگاه افزود: با توجه به این که از زمان گزش پشه خاکی تا زمان بروز زخم سالک به طور معمول چند ماه زمان لازم  است، این زخم ها در فصل های پاییز و زمستان خود را نشان می دهند.

معاون بهداشت دانشگاه با بیان اینکه پشه خاکی در طول روز در شکاف های عمیق دیوارها، اماکن متروکه و مخروبه، اصطبل ها، اطراف توده های زباله، اطراف توده کود های حیوانی و لانه جوندگان استراحت می کند، ادامه داد: این ناقل بیماری از ساعت اولیه شب شروع به فعالیت خونخواری و تغذیه می کند و تا زمان طلوع آفتاب به فعالیت خود ادامه می دهد.

رضائیان زاده تاکید کرد: با توجه به محل های استراحت و تخم ریزی پشه خاکی، نقش توسعه زیرساخت های مناطق شهری و روستایی در کنترل این بیماری بسیار اهمیت دارد.

او با اشاره به اینکه کنترل بیماری نیازمند همکاری دیگر سازمان های مرتبط است، گفت: مراکز تشخیص و درمان بیماری سالک در تمام شهرستان های استان راه اندازی شده و هم استانی ها در صورت مشاهده هر گونه جوش یا زخم که بیش از دو هفته طول کشیده باشد، برای بررسی به مرکز تشخیص و درمان بیماری سالک در شهرستان خود مراجعه کنند.

این مقام مسوول در دانشگاه گفت: با توجه به بررسی های انجام شده در شهر شیراز، شاهد موارد ابتلا به سالک نوع شهری در بافت های فرسوده بودیم که به دلیل مخزن بودن انسان و سگ سانان در این نوع سالک، بیماریابی منزل به منزل در حال انجام است.

معاون بهداشت دانشگاه با اشاره به هزینه های بالای درمان در بیماری سالک، گفت: برای هر فرد مبتلا در صورت عدم نیاز به بستری، در حدود ۲۱ میلیون تومان توسط دانشگاه هزینه می شود که برای جلوگیری از رها کردن دوره درمان، تمام خدمات درمانی ارائه شده در مراکز درمان سالک رایگان شده است.

او ضمن بیان اینکه در سال ۱۴۰۲ شاهد افزایش موارد گزارش شده نسبت به مدت مشابه در سال ۱۴۰۱ بوده ایم، گفت:  شهرستان های بختگان، ارسنجان، استهبان، سروستان، کازرون، بیضا، شیراز، مرودشت، زرین دشت، زرقان، فراشبند و خرامه شیوع بیشتری نسبت به دیگر شهرستانه های استان داشته اند.