به گزارش خبرگزاری موج، اتریوم، پلتفرم بلاک چینی است که امکان ایجاد و اجرای برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) و قراردادهای هوشمند را فراهم می‌کند. اتر، ارز دیجیتال این بلاک چین، به توسعه دهندگان امکان می‌دهد تا DApps را در شبکه خود بسازند. از دیگر امکانات بلاک چین اتریوم، ماشین مجازی اتریوم است که برای اجرای قراردادهای هوشمند استفاده می‌شود. اینها از جمله ویژگی‌هایی است که باعث محبوبیت بی نظیر اتریوم در بازار ارزهای دیجیتال شود. به علاوه طرفداران این توکن پرکاربرد، پاداش وفاداری خود را از نوسانات قیمت اتریوم در بازار دریافت کرده‌اند.

با وجود کارمزدهای بالای تراکنش‌ها و هم‌چنین سرعت پردازش پایین از محدودیت‌های بلاک چین است. به همین دلیل توسعه دهندگان به‌دنبال راه‌حل‌هایی برای رفع این محدودیت‌ها و بهبود مقیاس پذیری شبکه هستند. بلاک چین‌های لایه دو از جمله راه حل‌های مورد استفاده برای این منظور است.

بلاک چین‌های لایه دو مانند optimism، Arbitrum، Boba از جمله راه‌حل‌های لایه دو هستند که برای رفع محدودیت‌های بلاک چین اتریوم مورد استفاده قرار گرفته‌اند. در این مقاله پس از آشنایی با بلاک چین‌های لایه دو به بررسی عملکرد و مزایایی استفاده از بلاک چین‌های لایه دو می‌پردازیم.

بلاک چین لایه دو چیست؟

بلاک چین لایه دوم، فناوری است که در بالای یک شبکه بلاک چین موجود عمل می‌کند. هدف آن افزایش مقیاس پذیری، سرعت، حریم خصوصی یا عملکرد بلاک چین زیربنایی با بارگذاری عملیات یا محاسبات خاص در یک لایه جداگانه است.

بلاک چین‌های لایه دوم معمولاً از امنیت و اجماع بلاک چین اصلی استفاده می‌کنند و در عین حال ویژگی‌ها یا بهینه سازی‌های اضافی را معرفی می‌کنند.به علاوه به عنوان یک واسطه یا مکمل برای بلاک چین اولیه عمل می‌کنند و محیط کارآمدتر و انعطاف‌پذیرتری را برای انواع خاصی از تراکنش‌ها یا برنامه‌ها فراهم می‌کنند.

بلاک چین‌های لایه دو، ارتباط یا قابلیت همکاری با بلاک چین زیرین را ایجاد می‌کنند. این اتصال امکان انتقال دارایی‌ها یا داده‌ها را بین زنجیره اصلی و راه حل لایه دو فراهم می‌کند. راه حل لایه دو معمولاً به مکانیسم‌های امنیتی و اجماع زنجیره اصلی متکی است.

بلاک چین‌های لایه دو تراکنش‌های خارج از زنجیره را انجام می‌دهند، به این معنی که تراکنش‌ها مستقیماً در زنجیره اصلی ثبت نمی شوند. در عوض، آنها در محیط لایه دو پردازش و تأیید می‌شوند و اغلب از مکانیسم‌ها یا قوانین اجماع متفاوتی استفاده می‌کنند. این باعث کاهش تراکم در زنجیره اصلی و بهبود سرعت تراکنش می‌شود.

لایه دو‌ها اغلب چندین تراکنش را در یک دسته یا خلاصه جمع می‌کنند، که سپس برای اعتبارسنجی یا تسویه به زنجیره اصلی ارسال می‌شود. این دسته معمولاً شامل یک مدرک رمزنگاری است که اعتبار و صحت تراکنش‌های انجام شده در راه حل لایه دو را تأیید می‌کند.

راه حل‌های لایه دو بر امنیت و قابل اعتماد بودن بلاک چین اصلی تکیه دارند. آنها از مکانیسم‌هایی مانند اثبات تقلب، اثبات رمزنگاری یا نقاط بازرسی دوره ای برای اطمینان از درستی و صحت تراکنش‌ها استفاده می‌کنند. اگر هر گونه فعالیت متقلبانه یا وضعیت نامعتبر شناسایی شود، شرکت کنندگان می‌توانند شواهدی را برای حل اختلاف به زنجیره اصلی ارائه دهند.

در فواصل زمانی معین یا تحت شرایط خاص، خلاصه جمع یا وضعیت نهایی تراکنش‌های لایه دو بر روی زنجیره اصلی تسویه می‌شود. تسویه شامل ثبت مانده یا نتایج نهایی معاملات در زنجیره اصلی و اطمینان از قطعیت و تغییر ناپذیری معاملات است.

بلاک چین‌های لایه دو با پردازش تراکنش‌های خارج از زنجیره و استفاده از زنجیره اصلی برای امنیت و تسویه نهایی، ارتقا مقیاس پذیری، تراکنش‌های سریع تر، کارمزدهای پایین‌تر، حفظ حریم خصوصی افزایش یافته و عملکرد گسترده‌تر را امکان پذیر می‌کنند. راه حل‌های لایه دو راهی برای غلبه بر محدودیت‌های بلاک چین و امکان استفاده کارآمدتر و متنوع تر ارائه می‌دهند.

مزایای بلاک چین لایه دو

بکارگیری بلاک چین‌های لایه دو مزایایی به همراه دارد که در ادامه به این انها اشاره می‌کنیم.

• مقیاس پذیری: راه حل‌های لایه دوم محدودیت‌های مقیاس پذیری شبکه اصلی اتریوم را کاهش می‌دهند. با انتقال برخی از تراکنش‌ها به خارج از زنجیره، حجم بالاتری از تراکنش‌ها را قادر می‌سازند تا سریعتر و مقرون به صرفه‌تر پردازش شوند و ازدحام در شبکه اصلی کاهش یابد.

• تراکنش‌های سریع تر: تراکنش‌های خارج از زنجیره در راه حل‌های لایه دوم را می‌توان تقریباً به صورت آنی و بدون انتظار برای تأیید بلوک در شبکه اصلی انجام داد. این فرایند تجربه تراکنش‌های سریعتر و پاسخگوتر را برای کاربر فراهم می‌کند، به ویژه برای پروژه‌هایی که نیاز به تایید نهایی سریع تراکنش دارند، مفیدند.

• کارمزد کمتر: در بلاک چین‌های لایه دوم اغلب تراکنش‌ها کارمزد کمتری نسبت به تراکنش‌های زنجیره ای دارند. با انجام چندین تراکنش خارج از زنجیره و تسویه مانده‌های نهایی در شبکه اصلی، کاربران می‌توانند از پرداخت هزینه برای هر تراکنش فردی اجتناب کنند و در نتیجه در هزینه صرفه جویی کنند.

• افزایش حریم خصوصی: برخی بلاک چین‌های لایه دوم با انجام تراکنش‌های خارج از زنجیره و خصوصی نگه داشتن جزئیات تراکنش‌های فردی، ویژگی‌های حفظ حریم خصوصی بهبود یافته ای را ارائه می‌دهند. این می‌تواند برای کاربرانی که محرمانه بودن را در اولویت قرار می‌دهند مفید باشد.

• قابلیت گسترش یافته: بلاک چین‌های لایه دوم می‌توانند عملکردهای اضافی را معرفی کنند که ممکن است برای اجرای مستقیم در شبکه اصلی امکان پذیر یا کارآمد نباشند. این امکان توسعه برنامه‌های پیچیده‌تر، مانند صرافی‌های غیرمتمرکز، پلتفرم‌های بازی، و کانال‌های پرداخت خرد را فراهم می‌کند که به توان عملیاتی بالا یا ویژگی‌های خاصی نیاز دارند.

• اتریوم، بلاکچین محبوب و پرطرفداری که توانسته با ویژگی های منحصر به فرد خود جایگاه بالایی در بازار ارزهای دیجیتال به خود اختصاص دهد. عدم مقیاس پذیری، سرعت کم و کارمزد بالا، باعث شده است توسعه دهندگان درجستجوی روش‌هایی برای رفع این محدودیت‌ها در تراکنشها باشند. بلاک چین‌های لایه دو از جمله راه حل‌هایی است که با کاهش تراکم در بلاک چین اصلی و انتقال تراکنش‌ها در لایه دوم، سرعت انجام تراکنش‌ها را افزایش داده و مقیاس پذیری شبکه را بهبود می‌بخشد. در این مقاله با بلاک چین‌های لایه دو آشنا شدیم و در مورد نحوه عملکرد و مزایای این بلاک چین‌ها صحبت کردیم.

   

• سازگاری با Mainnet Security: اکثر بلاک چین‌های لایه دوم از امنیت شبکه اصلی اتریوم استفاده می‌کنند. آنها با تسویه دوره‌ای تراکنش‌ها یا ارائه مکانیسم‌های اتصال به شبکه اصلی، از قطعیت و یکپارچگی تراکنش‌ها اطمینان می‌دهند و در عین حال از استحکام شبکه زیربنایی اتریوم بهره می‌برند.