به گزارش خبرگزاری موج، عصر شعر «اسم شب، صبح است» توسط نهاد کتابخانه های عمومی کشور روز سه شنبه در سراسر کشور برگزار شد. شاعران همیشه برای موضوع فلسطین و دفاع از آن پیش‌قدم بوده‌اند و با زبان هنر وارد میدان می‌شدند. علیرضا قزوه، احمد بابایی، میلاد عرفان‌پور، قاسم صرافان، فریبا یوسفی، محمود اکرامی‌فر، ناصر فیض، فاطمه نانی‌زاد، محمود حبیبی کسبی، مبین اردستانی، رضا اسماعیلی، قادر طراوت‌پور، محمدمهدی عبداللهی، ایرج قنبری، علی داودی، طیبه شامانی و مهتاب کامیاب در برنامه تهران این عصر شعر به شعرخوانی پرداختند.

علیرضا قزوه اولین شاعری بود که در این برنامه، شعر جدیدش را با عنوان «غزه می‌خندد» خواند:

«و کودکان غزه
شاعران فردایند
تمام‌شان از معراج آمده بودند
و صداشان در زیر خاک
تا هنوز
سمفونی بلند بیداری ست
آنها نمرده‌اند
تنها خودشان را به خواب زده‌اند ...»

احمد بابایی شاعر بعدی است که شعر تازه سروده‌اش در مورد غزه را می‌خواند:

«چقدر خاطره از گرگ و میش باید خواند
چقدر مرثیه در سوگ خویش باید خواند

چگونه شرح کنم بی‌قراری خود را
شهادت است گواه این همه تشهد را

چقدر نکبت تلمود را نگاه کنیم
چقدر مویه به اطفال بی‌پناه کنیم

چقدر با دل خون آرزوی صبر کنیم؟
برای کودک لب‌تشنه فکر قبر کنیم

چه داغ‌ها که دمیده درون پیله ما
بگو که خواب حرام است بر قبیله ما

بگو که قبله جان در جنون گذشتن ماست
طواف از دل دریا خون گذشتن ماست ...»

محمود اکرامی‌فر شاعر بعدی بود که با مردم مظلوم فلسطین همدردی کرد و شعرش را در این مراسم خواند:

سکسکه سیاست
سرگیجه سربازان را بیشتر می‌کند
حالا خیابان‌ها جنازه بالا می‌آورند
و کودکان دست‌های بی‌گناهی خود را
حالا طوفان نفت ترانه‌های مدینترانه را می‌بلعد
و گردباد گلوله در کوچه‌های از نفس افتاده غزه بیداد می‌کند
در گرماگرم سیاست ...

میلاد عرفان‌پور که این روزها، شعرهای بسیاری را برای فلسطین گفته است، در این مراسم هم سروده تازه خود را خواند:

«به جز دریغ چه از دست من برآمده است
مرا به غزه ببر طاقتم سرآمده است

هنوز داغ خبرهای پیش از این تازه است
خبر رسیده خبرهای دیگر آمده است

خبر رسید خبر کودکی است در آوار
که زار‌زار پی نعش مادر آمده است

خبر رسیده خبر بی‌قراری پدری است
که لرزه بر تنش از سوگ دختر آمده است

خبر رسیده خبر ضجه پرستاری است
که از تنفس گل‌های پرپر آمده است

خبر رسیده ولی خواب برده دنیا را
خبر رسیده وکجایی محشر آمده است

مرا به غره ببر تا نماز بگذارم
که صبح صادق الله‌اکبر آمده است

بیا به غزه ببر شعر خون چکان مرا
که آفتاب زده تیغ‌ها برآمده است ...»

محمدمهدی عبداللهی هم در وصف این روزهای غزه و مظلومیت مردمانش خواند:

«چقدر داغ صنوبر به سینه می‌کاریم
بگو به باد صبا بی‌صدا عزاداریم

خبر رسیده خبرهاى داغ، پی‌در‌پی
به آهِ بیت مقدّس شکسته مى‌باریم

دوباره آتش نمرودها به راه افتاد
میان شعله نامردها گرفتاریم

چقدر آه کبوتر گرفته دنیا را
بر آشیانه آتش گرفته، بیداریم؟!

سکوت پشتِ سکوت اى رفیق جایز نیست!
بگو ز حرمله‌ها تا همیشه بیزاریم

به داد این همه مظلوم، دادخواهی کو!
به بوم حادثه‌اى سرخ نقش تکراریم

صداى ناله َهل ِمن مُعین، تو نشنیدى؟!
چقدر پاى امام زمان وفاداریم؟

خلیل بت‌شکن از قتلگاه می‌آید
از این عقیده دمی دست برنمی‌داریم

دعاى خسته‌دلان مستجاب خواهد شد
به سوز مسجدالأقصی به او بدهکاریم ...»

سعیده حسینجانی، شاعر بعدی بود که در این مراسم شعرش را خواند:

اخبار، دیشب تا سحر خون گریه می‌کرد
تا صبح دیشب هر خبر خون گریه می‌کرد

طوفان غزه بر ستون عرش پیچید
تنهایی‌اش را تا سحر خون گریه می‌کرد

دیشب خبرها سخت سوزاندند جان را
وجدان امت جان به سر خون‌گریه می‌کرد

این بهت، خواب راحت از چشم جهان برد
چشمان شب بیدارتر خون گریه می‌کرد

دیشب دوباره مادری دلتنگ جان داد
فرزند همراه پدر خون گریه می‌کرد

الله اکبر ذکر درد کودکان بود
الله  اکبر خون‌جگر خون گریه می‌کرد

دیشب تمام اختران بی‌تاب بودند
جاداشت حتی ماه اگر خون گریه می‌کرد

یکبار دیگر باز کوه طور سینین
چون مجمری آتش به سر خون گریه می‌کرد

بیت المقدس آستان و قبله‌ی عشق
با قلب خونین چشم تر خون گریه می‌کرد

هم مسجدالاقصی دلش از درد خون بود
هم گنبد سبز خضر خون گریه می‌کرد

یکبار دیگر کعبه را در خون نشاندند
بین الحرم بار دگر خون گریه می‌کرد

دردا حریم امن از جنس فریب است
زین درد هر دیوار و در، خون گریه می‌کرد

مولای من! دیدی که دیشب یک جهان چشم
در پیش چشمت شعله‌ور خون گریه می‌کرد

از سمت باران‌ها بیایی کاش، ای کاش
ای کاش نور چهره‌ات صد خنده می‌کرد ...

فاطمه نانی‌زاد شعری را با اخبار غم از فلسطین آغاز کرد و خواند:

صدر اخبار غم، فلسطین است
صحبت از قبله نخستین است

صوت قرآن به گوش می‌آید
چه صدایی..! چقدر غمگین است

شاخه‌های شکسته زیتون
آیه‌ها، آیه‌های والتین است

کوچه‌ها در روایت فتحند
خانه‌هایی که طور سینین است

دستها در تلاطم فریاد
چشم‌ها خوشه‌های پروین است

کودکان زخم‌خورده و معصوم
مکر اهریمنان چه ننگین است
 

آتش و دود، خون و خاکستر
صورت خاک خسته، پرچین است

صبح صادق دمیده‌ خواهد شد
شب پایانی شیاطین است

می‌رسد آن امان جان و جهان
مرد موعود قصه‌ها این است

حتماً ۱۵ مهرماه ۱۴۰۲ روزی ماندگار برای جبهه مقاومت و همه آزادی‌خواهان سراسر دنیا شد. برای همین است که قرار است تا در تقویم مانگار شود، محمدمهدی اسماعیلی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی که یکی از سخنرانان این برنامه بود، با بیان اینکه موضوع غزه امروز به موضوعی جهانی تبدیل شده است، می‌گوید: «شاید صهیونیست‌ها دهه‌های قبل به واسطه نبود فناوری‌های رسانه‌ای می‌توانستند افکار عمومی را با تبلیغات کاذب همراه خود کنند؛ اما در سال‌های اخیر، به ویژه در اتفاقی که اخیراً رخ داد، این موضوع از صهیونیست‌ها سلب شد. امروز شاهد فضای اعتراض عمومی و اعتراض جهانی نسبت به این حرکت صهیونیست‌ها هستیم؛ اعتراضی بین‌المللی که تنها منحصر به کشورهای اسلامی نیست و حرکتی غرورآفرین محسوب می‌شود.»

عصر شعر سراسری «اسم شب، صبح است»  با حضور ۳۵۰ شاعر روز گذشته در سراسر کشور برگزار شد. مهدی رمضانی، دبیرکل نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور، درباره برگزاری این نشست می‌گوید: «خدا را شاکرم که ما هم توانستیم در این فضا و در این مسئله نقشی داشته باشیم. از تمامی شعرای عزیز که در زمانی کوتاه، قبول زحمت کردند و تشریف آوردند، قدردانی می‌کنم و امیدوارم که این اقدام ذخیره آخرت همه ما باشد.»

پایان‌بخش این برنامه بیانیه‌ای بود که شاعران محافل ادبی کتابخانه‌های عمومی برای همدردی با مردم فلسطین نوشته بودند و توسط علی داودی خوانده شد: «اکنون جوانان سرفراز فلسطینی که مقاوم و نستوه در مقابل ظلم رژیم غاصب ایستاده‌اند، همان کودکانی هستند که روزی سنگ در مشت هیمنه پوشالی خانه عنکبوت را فرو می‌ریختند؛ شاعران و نویسندگان عضو محافل ادبی نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور ضمن محکوم کردن جنایات رژیم کودک‌کش صهیونیستی در فاجعه بمباران به بیمارستان، مدرسه و مناطق مسکونی غزه؛ شاعران و نویسندگان و اهالی اندیشه و قلم سراسر جهان را به انعکاس ظلمی که امروز به مردم غزه می‌شود و صحنه‌های دردناکی و تکان‌دهنده‌ای که قلب هر انسان آزاده‌ای را به درد می‌آورد با صلاح قلم دعوت می‌نمایند همانگونه که رهبر معظم انقلاب مد ظله العالی فرموده‌اند که شعرا باید این صحنه‌ها را با زبان شعر منعکس کنند تا آیندگان متوجه شوند بر این ملت مظلوم چه گذشته است.»