، دکتر سید محمد مقیمی در نشست رمضانی جمعی از رؤسای ادوار دانشگاه تهران و هیأت رئیسه دانشگاه که در دفتر رئیس دانشگاه تهران برگزار شد، با اشاره به قرارگیری در آستانه ۹۰ سالگی دانشگاه تهران، گفت: در خرداد ماه که مصادف با ۹۰ سالگی دانشگاه تهران است پیش‌بینی شده است که رؤسای ادوار دانشگاه تهران در جایگاه ویژه‌ای در کنار هم در جشن ۹۰ سالگی حضور پیدا کنند و از خانواده روسایی که درگذشته‌اند نیز به طور ویژه دعوت خواهد شد.

رئیس دانشگاه تهران از مصوبه شورای معین شورای عالی انقلاب فرهنگی برای منضم نمودن سابقه ۹۰ ساله دانشگاه تهران با قدمت بیش از ۱۷ قرن آموزش عالی در ایران و برگزاری بزرگداشت ۱۷۵۷ سال قدمت آموز عالی در ایران به عنوان یک فخر ملی خبر داد و گفت: این بزرگداشت در خرداد ماه ۱۴۰۳ همزمان با ۹۰ سالگی دانشگاه تهران افتتاح می‌شود و در طول سال ۱۴۰۳ در قالب ویژه‌برنامه‌هایی ادامه پیدا می‌کند.

وی با بیان اینکه موفقیت‌های دانشگاه تهران نتیجه تلاش‌های اعضای هیأت علمی، کارکنان، دانشجویان و دانش‌آموختگان در همه ادوار مدیریتی است، افزود: دانشگاه تهران سرمایه بسیار ارزشمندی است که ذره ذره با تلاش همه اعضای آن جمع شده و محصول زحمات بزرگانی است که در طول تاریخ دانشگاه تهران جانفشانی کرده‌اند و نسبت به این خانواده بزرگ عرق دارند.

رئیس دانشگاه تهران خاطرنشان کرد: بر اساس نظریه‌های مدیریتی، سازمان‌های موفق وقتی به دوران بلوغ خود می‌رسند، برای اینکه در اوج بمانند نیازمند نوآوری هستند و اگر از نوآوری در اهداف، ساختار و سبک مدیریتی در آنها غفلت شود، به سمت میرایی و سکون می‌روند و به تدریج جایگاهی که در اوج دارند را از دست می‌دهند. به همین دلیل دانشگاه تهران با مجموعه اقداماتی از جمله ایجاد دانشکده‌های میان رشته‌ای، چابک‌سازی ساختار و همچنین ترسیم افق بر اساس تحقق مؤلفه‌های دانشگاه کارآفرین، در صدد تحقق این نوآوری برآمده است.

دکتر غلامعلی افروز از رؤسای ادوار دانشگاه تهران که در دوره دو رئیس دیگر دانشگاه نیز به عنوان قائم مقام ایفای نقش کرده است، در ادامه این نشست به ذکر خاطراتی از حضور در دانشگاه و دوره مدیریتی خود پرداخت و بیان داشت: سال ۴۸ وارد دانشگاه تهران شدم. در اوایل دهه ۶۰ معاون دانشگاه و قائم مقام دکتر گرجی و دکتر شیبانی در دانشگاه تهران بودم و دکتر نجفی وزیر علوم بود. وقتی رئیس سازمان آموزش و پرورش استثنایی بودم و دکتر نجفی وزیر آموزش و پرورش بود، دکتر هاشمی گلپایکانی وزیر وقت آموزش عالی دعوت کرد که رئیس دانشگاه تهران شوم اما دکتر نجفی توصیه کرد که قبول نکنم و گفت که دانشگاه تهران به لحاظ سیاسی بحرانی است. چریک‌ها و فدایی‌ها در سال‌هایی در دانشگاه تهران خیلی فعال بودند و شرایط خیلی حساس بود.

دکتر افروز با اشاره به دوران ریاست خود در دانشگاه تهران گفت: بخشنامه کردم که در زمان نماز، کلاس برگزار نشود و خودم هر روز نماز ظهر در مسجد دانشگاه حاضر می‌شدم و در راه که از نماز برمی‌گشتم با دانشجویان و اساتید در مسیر صحبت می‌کردم.

رئیس اسبق دانشگاه تهران با اشاره به فشارهای مدیریتی در دانشگاه تهران، با قدردانی از دکتر مقیمی بخاطر ابتکارهایی نظیر برگزاری جلسات خانه گفتگو در ایام التهابات پاییز ۱۴۰۱ و همچنین خانه گفتگوی انتخابات که با حضور شخصیت‌های علمی و سیاسی در اسفند ماه ۱۴۰۲ برگزار شد، مدیریت این نشست‌ها را موجب تسهیل جریان ارتباطی و گسترش فضای گفتگو و مفاهمه در جامعه دانشگاهی دانست.

دکتر افروز در بخش دیگر سخنانش به مناظره رئیس دانشگاه تهران با یک استاد مدعی اخراج که اواخر اسفند ماه ۱۴۰۲ در شبکه تلویزیون اینترنتی دانشگاه تهران برگزار شد، این مناظره را نشان‌دهنده جسارت مدیریتی در دوره جاری مدیریت دانشگاه دانست و گفت: اما آن عضو هیات علمی سابق دانشگاه تهران که در مناظره شرکت کرده بود خیلی بی‌ادبانه صحبت می‌کرد و برخی هم حرف‌های تقطیع‌شده او را منتشر کردند. اگر او را ببینم می‌گویم شرم کن و به او خواهم گفت تو که با شخص عالم و سید و استاد برجسته دانشگاه نشستی، لیاقت نداشتی بنشینی. به او می‌گویم که نحوه صحبت کردنت نشان داد که بی‌حیایی‌ات به اوج رسیده بود. آن فرد خودشیفته و متوهم و بی‌ادب نشان داد که اصلاً صلاحیت عضو هیات علمی دانشگاه بودن را ندارد. اینها می‌خواهند توهین به رئیس دانشگاه را بفروشند.

دکتر محمدحسین امید که سابقه سرپرستی دانشگاه تهران، معاونت وزیر علوم، ریاست دانشگاه جامع علمی کاربردی و معاون دانشگاه در حوزه‌های دانشجویی و اداری مالی و غیره را دارد، در عین اینکه نظر مخالف خود را در زمینه شرکت رئیس دانشگاه در مناظره با استاد مدعی اخراج ابراز کرد اما حضور در جمع ذی‌نفعان دانشگاه، گفتگوی مستمر با اعضای هیأت علمی و دانشجویان و تجربه‌های ارتباط با طیف‌های فکری مختلف اساتید و دانشجویان که در قالب نشست‌های هم‌اندیشی و خانه‌های گفتگو بروز یافته است را موجب روانسازی امر مدیریت در دانشگاه دانست و گفت: اداره دانشگاه تهران خیلی سخت است و در شرایط بحران سیاسی سخت‌تر و در شرایط بحران اقتصادی خیلی سخت‌تر است. به آقای دکتر مقیمی خدا قوت می‌گوییم.

دکتر محمود کمره‌ای از مدیران باسابقه دانشگاه تهران نیز در ادامه این نشست از آیت‌الله دکتر عباسعلی عمید زنجانی رئیس فقید دانشگاه تهران یاد کرد و گفت: آقای عمید زنجانی چهره خیلی خاصی بودند. دیدگاه‌ها و روش‌های مدیریتی خیلی خاصی داشتند و با حکمت و به صورتی کلی به قضایا نگاه می‌کردند. آقای عمید خیلی به جایگاه دانشگاه تهران حساس بود و اگر مشاهده می‌کرد که کسی می‌خواهد جایگاه دانشگاه را نادیده بگیرد شدیداً برمی‌آشفت.

دکتر سید محمد مقیمی، رئیس دانشگاه تهران در ادامه سخنان دکتر کمره‌ای، به نحوه جابجایی دکتر نیلی احمدآبادی رئیس سابق دانشگاه که در زمان برگزاری این نشست رمضانی در سفر به سر می‌برد، اشاره کرد و گفت: دکتر زلفی‌گل وزیر محترم علوم، دکتر نیلی را به دفتر خود در وزارت علوم دعوت کردند و بنده هم آنجا بودم و ضمن تشکر از زحمات دکتر نیلی، موضوع جابجایی مدیریتی را به ایشان اطلاع دادند. دکتر نیلی هم خیلی صمیمانه استقبال کردند و گفتند اتفاقاً اگر از خود من مشورت می‌شد که بخواهم سه نفر را برای ریاست دانشگاه پیشنهاد کنم، حتماً یکی از آنها دکتر مقیمی بود.

دکتر احمد نوحه‌گر از مدیران باسابقه آموزش عالی که سابقه نزدیک ۱۰ سال ریاست دانشگاه هرمزگان را در کارنامه خود دارد و اهالی خطه جنوب او را به عنوان عامل رشد و توسعه دانشگاه هرمزگان می‌شناسند و در دوره زمانی که دانشگاه تهران سه رئیس (آیت‌الله عمید زنجانی، دکتر فرهاد رهبر و دکتر نیلی احمدآبادی) را به خود دیده است، او رئیس دانشگاه هرمزگان بوده و پس از دکتر عبدالله جاسبی رئیس اسبق دانشگاه آزاد اسلامی و دکتر ایرج ندیمی رئیس اسبق دانشگاه شهید بهشتی، او از رکوردداران طول عمر مدیریتی و ثبات مدیریتی در میان دانشگاه‌ها است، آخرین استادی بود که در این نشست صمیمانه سخن گفت.

دکتر نوحه‌گر با تاکید بر اینکه جنس مدیریت در نظام دانشگاهی با هر سازمان دیگری تفاوت دارد، بیان داشت: دکتر مقیمی گاهی چندین ساعت با دانشجویان و اعضای هیأت علمی می‌نشیند و صحبت می‌کند و گوش می‌کند. حتی گاهی دانشجو تند می‌شود اما ایشان تحمل می‌کند. در حال حاضر سبکی از مدیریت اقناعی در دانشگاه تهران در حال اجرا است. ولی در عوض، اگر کسی از بیرون دانشگاه بخواهد برای اجرایی شدن یک نظر که دخالت در دانشگاه محسوب می‌شود اعمال نظر کند، با مقاومت رئیس دانشگاه مواجه می‌شود که این یک رویکرد پسندیده است.

وی با اشاره به مناظره رئیس دانشگاه و استاد مدعی اخراج که در اسفند ماه ۱۴۰۲ برگزار شد، گفت: شخصاً یکی از مخالفان شرکت رئیس دانشگاه در این مناظره بودم و به ایشان گفتم من حاضر هستم به جای شما در مناظره شرکت کنم. چون از قبل هم می‌شد رویکرد خارج از ادبی که طرف مناظره پی گرفت را حدس زد. اما دکتر مقیمی گفت بخاطر دفاع از حیثیت و ساختار آموزشی کشور در این مناظره شرکت می‌کنم، حتی اگر طرف مناظره توهین کند. اما پس از انجام مناظره، نحوه حضور و وقار دکتر مقیمی را تحسین کردم و خدا را شکر کردم که ایشان در مناظره شرکت کرد چون اکثر مخاطبان حتی افرادی که دانشگاهی نبودند و کلیپ‌های مناظره را دیده بودند، این مضمون را منعکس می‌کردند که اگر این فرد نماد مدعیان اخراج است، پس چه کار درستی کردید که از جایگاه عضو هیات علمی دانشگاه قطع ارتباط شد.