دکتر محمود رضا امینی- خبرگزاری موج؛ انتخابات هم یک حق است و هم یک وظیفه. حق از آن جهت که مردم باید بتوانند سرنوشت خود را انتخاب کنند، این حق قانونی آنهاست. ولی وقتی می‌بینیم استقبال به اندازه‌ای که تصور می‌کنیم نیست، قاعدتاً تعارضی بین برداشت مردم در نتیجه بخش بودن کارکرد دستگاه‌ها پیش آمده است. دلیل دیگر آن می‌تواند وجود تبلیغات منفی و همچنین کمبود تبلیغات مثبت در فضای عمومی باشد. ولی این نفی حق مردم را نمی‌کند. پس ساختار حاکمیتی مکلف است بستر انتخابات را فراهم کند. همچنین مشارکت در انتخابات یک وظیفه است، از این رو که نهادی مانند مجلس در تعیین امورات مردم تأثیرگذار است. لذا باید با مشارکت در انتخابات افرادی را برگزینیم که اثرگذار باشند. ضمن اینکه اگر ما انتخاب نکنیم افراد با رای کم هم ،خصوصاً در دور دوم، وارد مجلس می‌شوند. بنابراین انجام این وظیفه به معنای اثرگذاری در انتخاب نماینده، همچنین تبیین قدرت تعامل و مردمی بودن حکومت و عامل اقتدار نظام است. ما که توانستیم در محیط منطقه به عنوان یک قدرت خودمان را نشان دهیم و مورد توجه دنیا قرار بگیریم، اکنون باید در سایر ابعاد نیز فعال عمل کنیم.

در خصوص مشکلات مجلس یازدهم لازم به ذکر است که شکی نیست مجلس تمام تلاش خود را می‌کند تا وظایفش را انجام دهد؛ اما شاید مردم عمق تلاش‌های نمایندگان را در زندگی و تعاملات روزمره خود احساس نمی‌کنند. هر تصمیمی سطوحی دارد و ممکن است آثار یک تصمیم بنیادیین و زیربنایی چند سال دیگر مشخص شود. با این حال نمایندگان باید توجه داشته باشند تبعات اقداماتشان را مردم در زندگی‌شان حس کنند. اگر ما زیرساختی بسازیم که مردم آن را درک نکنند و نتیجه آن را شاهد نباشند، فایده‌ای ندارد. از طرف دیگر، تعامل نمایندگان مجلس هم در سطح کلان و خرد ضروری است. امروز مردم مایل نیستند مسئولین را از خود جدا بدانند. لذا باید دسترسی به نمایندگان به آسانی صورت بگیرد.

نباید فرد نماینده در دفترش بنشیند تا مردم به سراغش بروند و مسئله‌ای را مطرح کنند، بلکه باید خودش مشکلات و گرفتاری‌های حوزه‌اش را احصا و تلاش کند در تصمیم‌های کلان مجلس آنها را پوشش دهد. اینکه مردم از یک نماینده روی برمی‌گردانند و فرد جدیدی را انتخاب می‌کنند به این دلیل است که احساس می‌کنند او خاصیتی نداشته است و یا فکر می‌کنند نماینده از اعتبارش در راستای منافع خود استفاده کرده است لذا از او دلزده می‌شوند.

در خصوص اولویت‌های مجلس دوازدهم من نگاهم به جامعه است. ضمن اینکه اولویتهای کاری مجلس در دو قسم است: یکی تصمیمات کلان و دیگری نیازهای جامعه. امروز نیاز مهم جامعه، مباحث اقتصادی است. مسائلی مانند کنترل قیمت ارز، تلاطم های بازار، کنترل قیمت‌ها، بحث اشتغال و درآمد برای مردم مهم است. مردمی که با انجام عملیات «وعده صادق» خوشحال می‌شوند و به هم تبریک می‌گویند، شایسته نیست که در غصه روزمرگی خود باشند و یا اینکه یک سرمایه‌گذار از سرمایه‌گذاری خود پشیمان شود.

البته قطع به یقین ما باید الگوی مصرف درستی داشته باشیم که البته در حال حاضر نداریم، اما معنایش این نیست که قدرت خرید مردم روز به روز کاهش یابد. لذا اولویت مجلس در سطح خرد باید حل معضلات اقتصادی و همچنین فرهنگی باشد.

در مباحث فرهنگی، بعضی مسائل باعث پسرفت ما از هویت و انقلابمان می‌شود. از این رو باید فکر اساسی برای این‌ها صورت بگیرد. برای مثال چرا حل مسئله حجاب اینقدر طول کشید! برای حل این مسئله ما نیازمند کار کارشناسی هستیم. نکته دیگر اینکه مسائل فرهنگی خصوصاً برای نسل‌های بعدی ما اهمیت زیادی دارد. به تبع این موضوع، آموزش و پرورش هم یک بحث مهم و اثرگذار محسوب می‌شود.