طهرانچی در این وبینار گفت: موضوع موردبحث امروز، دو اتفاقی است که این روزها در جهان شاهد آن هستیم و هرکدام از منظر خود دارای اهمیت است. موضوع اول «غزه» است؛ مردم این سرزمین ماه‌هاست پذیرای بمب‌ها و بی‌رحمی‌های رژیم آپارتایدی هستند که بیش از 14 هزار کودک را به شهادت رسانده است. در دنیایی که سازوکارهای آن پس از جنگ جهانی دوم به گونه ای بود که دیگر جنگی اتفاق نیفتد، ماه‌هاست مردم بی‌دفاع غزه با سلاح‌های پیشرفته مورد تهاجم قرار می‌گیرند و خشن‌ترین نوع جنگ و نسل‌کشی در حال رخ دادن است.

وی افزود: این اتفاقات نشان داد سازمان‌هایی که تشکیل شده تا از حقوق کودک، زنان و حقوق بشر دفاع کنند، کارآیی ندارند و امروز مردم، جوانان، کودکان و زنان غزه مورد بی‌رحمانه‌ترین نسل‌کشی تاریخ قرار گرفته‌اند. اینجا فقط بحث فلسطین و غزه نیست؛ بلکه بحث انسانیت است. می‌دانیم که جنگ سرد با شعار حقوق بشر به پایان رسید چرا که حقوق انسان‌ها برای وجدان‌های آگاه بسیار مهم است. این یک روی سکه اتفاقی است که این روزها در حال وقوع است.

طهرانچی خاطرنشان کرد: موضوع دوم و روی دیگر سکه «دانشگاه‌های آمریکایی» است. واقعیت این است که دانشگاه‌های آمریکا بعد از جنگ جهانی دوم، در دو حوزه فعالیت داشتند. در یک حوزه علم و فناوری غرب منجر به سلاحی شد که امروز بشر به آن دست یافته است و دانشگاه‌های آمریکا پیش‌قراول آن بودند چرا که دانشگاه‌های آمریکایی در کنار آزمایشگاه‌های بزرگ ملی ایالات متحده، نقش جدی در مسلح کردن دنیای معاصر دارند. درواقع وجدان انسانی دانشجویان نسل جوان آمریکا با حرکتی مواجه شدند که دانشگاه‌هایشان در آن بی نقش نیست. به درستی می‌بینیم اعتراضات دانشجویی همه جا، قطع رابطه با رژیم صهیونیستی را دنبال می‌کند.

رییس دانشگاه آزاد اسلامی تأکید کرد: البته دانشگاه‌های آمریکای در ارزش‌آفرینی و خلق ادبیات فرهنگی نیز نقش جدی داشته‌اند و در دو حوزه فرهنگ و علم و فناوری نقش‌آفرین بودند.
وی با بیان اینکه رهبر معظم انقلاب اسلامی دانشجویان را مؤذن جامعه خطاب کرده‌اند، گفت: این واژه بدین معنی است که دانشجو دیدبانی است که سریع‌تر می‌بیند و به دلیل عدم وجود وابستگی مالی، سریع‌تر به سخن می‌آید. به همین دلیل ملاحظه می‌کنیم که وجدان‌های بیدار و انسان‌های حق‌طلب که در جوانان دانشگاه‌های آمریکا تجلی یافته، اعتراضات جدی نسبت به نسل‌کشی در جهان معاصر انجام می‌دهد و از سلاح‌های مدرن برای کودک‌کشی بیزاری می‌جوید. این روی دوم سکه است که زیبایی‌های این عرصه را نشان می‌دهد.

وی ادامه داد: در واقعه غزه، با سیاهی‌ها و سفیدی‌هایی مواجه هستیم؛ سیاهی نسل‌کشی و ارسال سلاح برای آدم‌کش‌هاست. طرف سفید و روشن مردمی هستند که علیرغم خشونت‌ها، ایستاده‌اند و در ادامه ایستادگی نیز وجدان‌های بیدار دانشجویان و اساتید دانشگاه‌های دنیا به ویژه ایالات متحده قرار دارد که با وجود تهدیدهای اخراج و ممنوع الورودی، اعتراضات خود را اعلام می‌کنند.

طهرانچی خاطرنشان کرد: بدون شک این اعتراضات بزرگتر از اعتراضات زمان جنگ ویتنام است. اتفاقی که امروز شاهد آن هستیم، پایانی بر کشته شدن کودکان در غزه و قبل از آن در عراق، افغانستان و منطقه آسیای غربی است. سال‌هاست به بهانه‌های واهی کودکان در زمین بازی توسط اسلحه‌هایی که آمریکایی‌ها به منطقه ما سوغات آورده‌اند، کشته می‌شوند. این ساختمان که امروز از کشته‌های بی‌گناه مرتفع شده، چند سالی است که براساس رویه‌های غلط ایالات متحده در منطقه ما بنیان گذاشته شده است.

رییس دانشگاه آزاد اسلامی ادامه داد: دو جنگ علیه عراق، اشغال افغانستان، داعش در منطقه شامات و امروز رژیم صهیونیستی در غزه، کشتاری را رقم زده که حاصل آن جز کشته شدن کودکان و زنان و مردم بی‌گناه نبوده است.

وی با بیان اینکه اگر ظلم به حداکثر برسد، موجبات واژگونی را فراهم می‌آورد، گفت: عدالت، ظالمان را محاکمه می‌کند و امروز وجدان‌های بشری در تمام کره خاکی عدالت را طلب می‌کند. بنده به نوبه خود به عنوان یک دانشگاهی؛ از همکارانم و دانشجویان دانشگاه‌های سراسر دنیا که به عنوان پیشگامان جامعه بشری، پرچم نهضت اعتراض به ظلم و کودک‌کشی و آپارتاید رژیم صهیونیستی در منطقه را بلند کرده‌اند، تشکر می‌کنم. امروز این پرچم و چفیه فلسطینیان نماد مبارزه با ظلمی است که بیش از یک دهه در منطقه ما جاری است.

طهرانچی در پایان اظهار داشت: پیشنهاد می‌کنم اکنون که شورای امنیت، سازمان ملل و سازمان‌های ساخته شده برای امنیت‌بخشی، نمی‌توانند امنیت را برای کودکان فراهم کنند، ما دانشگاهیان در یک شبکه ضدظلم برای مبارزه با جنایات رژیم صهیونیستی و این نسل‌کشی‌ها و کودک‌کشی‌ها دست در دست هم بدهیم. فرقی نمی‌کند چه ایرانی، آمریکایی، عرب، اروپایی، مسلمان، مسیحی، یهودی همه باهم در یک شبکه منسجم صدای خود را به گوش حکمرانان عالم برسانیم که مردم و کودکان برای فردا امنیت می‌خواهند.