، صنعت حمل و نقل از جمله صنایع مهم و راهبردی و البته زیرساختی در اقتصاد هر کشوری است. صنعتی که توسعه آن به تناسب گذشتِ زمان، نه یک انتخاب بلکه یک الزام راهبردی برای هر کشوری است. در این راستا، کشورها ناگزیر از سرمایه‌گذاری و یا جلب سرمایه گذاری های مختلف به این حوزه هستند و در این رابطه سیاست های مختلفی را اتخاذ و اجرایی می کنند.

ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست. با این حال، در روزها و ماه های اخیر، شاهد برخی تحولات قابل تامل در حوزه صنعت حمل و نقل کشورمان بوده ایم. به عنوان مثال، در مورد بلیط هواپیما، شاهد آزادسازی قیمت ها بوده‌ایم که این مساله خود تا حدی موجب افزایش قیمت ها در حوزه مذکور شده است. در حوزه ریلی نیز بازه‌های زمانی فروش بلیط محدودتر و کوتاه تر شده و این مساله سبب شده دسترسی مردم به بلیط قطار هم به ویژه در فصل تابستان با چالش هایی رو به رو شود. در این رابطه، برخی صاحب نظران بر این باورند که دلیل اصلی کوتاه‌شدن بازه های زمانی دسترسی به بلیط قطار این است که فعالان این حوزه خود را برای افزایش تعرفه ها آماده می کنند. معادله ای که می تواند منجر به افزایش قیمت بلیط قطار نیز شود.

با این حال، هم حمل و نقل هوایی و هم ریلی و هم البته حمل و نقل جاده ای در کشورمان، با یک چالش مهم و جدی رو به رو هستند و آن عدم تناسب رشد زیرساخت ها و امکانات در آن ها به تناسب گذشت زمان است. معادله ای که نوعی عدم توازن را در قالب آن ها ایجاد کرده است. به عنوان مثال در حوزه حمل و نقل ریلی در اوایل دهه ۹۰ شمسی ما شاهد فعالیت ۱۰۰۰ واگن در کشورمان بوده ایم که این میزان در وضعیت کنونی چیزی بیش از ۱۱۰۰ واگن است. این بدان معناست که حوزه حمل و نقل ریلی در کشورمان در طی بیش از یک دهه به هیچ عنوان رشد ملموسی را تجربه نکرده است.

این در حالی است که هم جمعیت کشور افزایش یافته و هم نیاز به حملا و نقل ریلی تقویت شده است. در رابطه با حمل و نقل هوایی و جاده ای نیز با همین چالش رو به رو هستیم و ظرفیت ها متناسب با نیاز مردم رشد نکرده‌اند. موضوعی که هم ناشی از تحریم های خارجی و سخت شدن تهیه نیازهای کشورمان در حوزه های مذکور از مبدا کشورهای مختلف است و هم به واسطه تحریم ها علیه ایران شاهد بوده ایم که امکان جذب موثر سرمایه‌گذاری خارجی برای کشورمان نیز در این حوزه ها وجود ندارد.

در این راستا، باید توجه داشت که دولت چهاردهم بایستی به نحوی جدی معطوف به مخاطب قرار دادن چالش‌ها و مشکلات مهم و محوری با محوریت عدم تناسب زیرساخت ها و امکانات در حوزه صنعت حمل و نقل کشور با نیاز فزاینده جامعه باشد. معادله ای که اگر به نحوی جدی مخاطب قرار نگیرد و برای آن تدبیری اندیشیده نشود، می تواند خود ایجاد کننده مشکلات و چالش های به مراتب گسترده تری باشد. به بیان ساده تر، تا جای ممکن باید سعی شود از انباشته شدن و تعمیق هر چه بیشتر بحران در این حوزه جلوگیری شود. موضوعی که به هیچ عنوان به نفع کشورمان نخواهد بود.