، از روز یکشنبه عصر که بشار اسد دمشق را رها کرد و به خانواده اش در مسکو پیوست، یکی از مهمترین تحولات میدانی در سوریه حملات گسترده هوایی و زمینی اسرائیل در این کشور است. بیش از سیصد هدف در سوریه مورد حمله اسرائیل قرار گرفتند که شامل تجهیزات نظامی، ناوگان دریایی، جنگنده‌ ها، مراکز تحقیقات نظامی و تسلیحاتی، تانک ها، رادارها و پدافندهای هوایی.

به طوری که می توان گفت امروز آسمان سوریه همانقدر برای جنگنده های اسرائیلی امن است که آسمان اسرائیل! اسرائیل با این بهانه که این تجهیزات می تواند در اختیار گروه های جدید مستقر در سوریه قرار بگیرد و در نهایت علیه این رژیم به کار برده شود، تقریباً تمامی زیرساخت های نظامی این کشور را از بین بردند تا جایی که برخی تحلیلگران نظامی به شوخی عنوان می کنند ارتش جدید سوریه باید نبردهایش را با کلاشینکف پیش ببرد.

در این فضا نگرانی کارشناسان اسرائیلی قابل توجه است. آنها نگران هستند معارضین سوری با ایجاد اتحاد بین نیروهای سنی حاکم در این کشور، جبهه جدیدی را علیه این رژیم از سمت مرزهای سوریه و لبنان باز کنند. طبق استدلال اسحاق بریک، تحلیلگر نظامی اسرائیلی در وبسایت خبری معاریو « اکنون جهادی‌های اسلام‌گرا در قدرت هستند. این شورشیان قبلاً حکومت اسد را شکست داده اند و ده ها برابر برای اسرائیل خطرناک تر از حکومت اسد هستند. اگرچه اشغال سوریه توسط جهاد افراطی، بخشی از تهدید اسرائیل از سوی جمهوری اسلامی ایران را از بین برده است؛ اما در جای خود، ممکن است ده‌ها هزار نیروی در مرز سوریه و اردن وارد نبرد با رژیم صهیونیستی شوند.»

همزمان اسحاق بریک نگران است که در کرانه باختری نیز انتفاضه سوم شکل بگیرد. در این صورت نیروی زمینی ارتش رژیم صهیونیستی که کمیت آن به یک سوم بیست سال قبل رسیده قادر نخواهد بود در چند جبهه (نوار غزه، جنوب لبنان، کرانه باختری، بلندی های جولان و مرز اردن-سوریه) اقدامات دفاعی و تهاجمی انجام دهد.

در چنین فضایی است که مقامات ارشد نظامی و سیاسی رژیم صهیونیستی که از ماهیت ارتش خود خبر دارند، بر آن شدند در قالب مفهوم حملات پیشگیرانه، تمام زیرساخت‌های نظامی سوریه را نابود کنند. ارتش این رژیم ۱۴ ماه است در چند جبهه می‌ جنگند و علاوه بر خستگی سربازانش، نیروهای ذخیره دیگر نسبت به روزهای نخست جنگ، کمتر تمایل دارند در ارتش بمانند. از این رو اسرائیل با چراغ سبز غرب (آمریکا و اروپا) وارد سوریه شد. همچنین نیروهای زمینی این رژیم نیز منطقه قنطیره و جبل الشیخ را در اختیار گرفت و تا ۲۵ کیلومتری دمشق پیش رفت. در این فضا نتانیاهو رسماً اعلام کرد جولان از آن اسرائیل است.

این بدان معناست که دیگر همان بخشی از جولان که در اختیار سوریه بود، به آن بازگردانده نمی‌ شود و در نقشه های جدید اسرائیل از مرزهایش، جزو این رژیم خواهد بود. این تصرف سرزمینی در سایه سکوت جامعه بین المللی رخ داد. اما آیا این روند پایان می یابد؟ خیر. دولت نتانیاهو برنامه هایی برای تصرف شمال نوار غزه و ایجاد شهرک سازی دارد و اقداماتی در این راستا با تخلیه کامل منطقه جبالیا نیز انجام داده است. از این رو باید گفت اکنون اسرائیلی ها پس از عقب راندن نیروهای مقابل خود، وارد فاز تصرف سرزمینی شده اند که بخشی از آن پس از سقوط اسد رخ داد. آنها همچنین توسعه مسیرها و کانال های ارتباطی مستقر با شورشیان برخی نزدیک و برخی در عمق سوریه، به منظور هدایت هر چه بیشتر طراحی صحنه سوریه با ویژگی های مطلوب اسرائیل را در دستور کار دارند. از بین بردن هرگونه راه ارتباطی بین حزب الله و سوریه نیز از دیگر برنامه های این رژیم است.