به گزارش خبرگزاری موج اردبیل، دائم می گوییم خانواده کشتی یا می نویسیم جامعه کشتی، اما واقعیت ماجرا این است که نه خانواده هستیم و نه جامعه زیرا از انسجام همبستگی و استحکام الزامی برای شکل گیری خانواده و جامعه برخوردار نیستم.

بزرگ هستیم، اما نه خانواده بزرگ، بزرگ هستیم اما نه جامعه بزرگ؛ فقط بزرگیم، تشکیل شده از جمع های کوچک دو یا سه نفره که آن هم دوامی ندارد و خیلی زودفر می پاشد.

جمع حداکثر چهار نفره ای که به هیچ وجه،جمع چهار نفره دیگری را قبول نداریم سرخودمان  کلاه نگذاریم. واقعیت کشتی اردبیل همین است.

ما کشتی گیران، ما مربیان، ما مسئولین و ما داوران با همدیگر صادق نیستم. جهان بینی خودمان را برتر از دیگری می دانیم. ما بااین بینش، هیچ وقت از بن بست خارج نمی شویم. ما صرفا تشکیل دهنده جزیره های کوچک هستیم که هرگز در کنار یکدیگر قرار نگرفته ایم.

یکی از این جزیره ها جرقه ای میزند و تک ستاره ای را معرفی می کند آیا حقیقت کشتی اردبیل در  دو دهه گذشته غیر از این هست ؟

ما در بهترین حالت مجمع الجزایر کشتی اردبیل هستیم.  با بررسی ناکامی تیم کشتی آزاد و فرنگی در دومین دوره المپیاد استعدادهای برتر ورزشی در کشتی نگاه کنید. ضمن پوزش، دقیقا شبیه تصادف چند اتومبیل در یک خیابان است همه دیگری را مقصر می دانند. هر کس برای خودش کروکی می کشد.همه جناب سروان شده اند. کسی جلوی صورت خودش آینه نمی گیرد. زیرا در  ناخوادگاه خودمان،عقیده داریم این کشتی است که باید متحول شود نه مربیان!!این کشتی است که نیاز به دگردیستی دارد نه مربیان !!

این گونه است که مربیان کشتی آزاد و فرنگی در رده سنی پایه با این همه ادعا هیچ کدام نتوانستد یک شاگرد پرورش دهند که یک مقام سومی  در این المپیاد کسب کند.

ما هیچ وقت به دوران طلایی کشتی فرنگی یعنی دهه ۶۰ و ۷۰ برنمی گردیم اصلاح می کنم تا اطلاع ثانونی!!  چون برای مثلا تا پایان مسابقات مربیان کشتی فرنگی  نتوانستند با هم هماهنگ شوند هر کس دست شاگرد خودش گرفته بود و در یک  گوشی از سالن شهید آسمانی نشسته بودند و برای کشتی گیر خود داستان حسین کرد شبستری را تعریف می کرد.

این فقط بخشی از ماجراست همین ما که می نویسم کشتی اردبیل در بن بست و می گوییم کشتی مدیری از جنس کشتی می خواهد!رسانه های زرد همیشه ذهنیت افکار عمومی را از واقعیت شکست ها منحرف کرده اند و این بار چنین می نماند!