به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری موج، "جمع آوری اتوبوس‌های کارتن خواب‌ها از سطح شهر" عنوان خبری بود که چمران رئیس شورای شهر تهران آن را رسانه‌ای کرد تا واکنش‌ها و انتقادات منفی جامعه نسبت به بروز پدیده جدید اتوبوس خوابی را به تحسین و تمجید تبدیل کند.

چمران برای آنکه ژست ریاست خود بر مسند شورای شهر را عامه پسندانه‌تر جلوه کند، به زعم خود، پهلوان طور به میدان آمد تا این معضل اجتماعی را از میان بردارد و در این راه بدون هیچ گونه پشتوانه فکری و عملی، زاکانی شهردار تهران را نیز قانع کرد تا ابتدایی ترین سرپناه این گروه از آسیب دیدگان اجتماعی را سلب کند.

رئیس شورای شهر تهران درحالی اعلام کرد که اتوبوس‌های کارتن خواب را جمع آوری می‌کند که شاید در ذهن خود کوچکترین تصوری از درد بی‌سرپناهی و تحمل سوز سرمای زمستان نداشت.

وی نه تنها تلاشی برای ارائه راهکار عملیاتی و رفع پدیده اتوبوس خوابی ارائه نکرد، بلکه با ذهنی مشوش، به انتشار بروز این معضل اجتماعی واکنش نشان داد و اگرچه از رسانه‌های خارجی برای بزرگ نمایی آن انتقاد کرد اما مخفیانه، پهلویی هم به رسانه‌های داخلی زد و تماما تلاش کرد تا آسیب‌های اجتماعی را معضل هر جامعه‌ای معرفی کند.

توسعه همراه‌سراها تنها ایده ‌ی آقای رئیس بود که با تکیه بر آن، پیروزمندانه به دنبال زدودن چهره شهر از تلخی‌ها بود اما عدم توضیحات لازم از سوی وی مبنی بر چگونگی راه اندازی این مراکز، نگرانی ها را دوچندان کرد زیرا همچنان این سوال مطرح است که تا زمان اختصاص همراه‌سراها، قرار است چه بر سر آسیب دیدگان اجتماعی بیاید؟

سخنی با آقای رئیس

آقای چمران! سرمای زمستان، درد بی سرپناهی و خشکیده شدن جوانه امید در دل قشر آسیب پذیر جامعه، معضلی نیست که فقط در شش ماهه دوم سال خود را نمایان کند، بلکه زخمی است که در این برهه از سال باز می‌شود و اگر التیام نیابد درد آن به کل جامعه سرایت خواهد کرد، چه بسا تا الان هم اینگونه بوده اما خواب غفلت، مانع از دیدن واقعیت‌ها در بیداری شده است.

حال بهتر بود به جای آنکه سرعت گیر اقدامات شهرداری تهران باشید، اهرمی برای قدرت بخشیدن به بازوان مدیران مدیریت شهری برای بهبود وضعیت آسیب دیدگان بودید.