ناتوانی جنسی در بانوان و روشهای درمان آن
بسیاری از زنان در مقطعی با مشکلاتی در توانایی جنسی خود مواجه میشوند و برخی دائما با این ناتوانی در حال دست و پنجه نرم کردن هستند. ناتوانی جنسی زنان ممکن است در هر مرحله از زندگی آنها رخ دهد.
به گزارش خبرگزاری موج ، مشکلات مداوم در مسائل جنسی، میل جنسی، ارگاسم یا درد - که برای خودتان و شریک زندگیتان ناخوشایند است - از نظر پزشکی به عنوان "اختلال عملکرد جنسی" یا "ناتوانی جنسی" شناخته میشود. بسیاری از زنان در مقطعی با مشکلاتی در توانایی جنسی خود مواجه میشوند و برخی دائما با این ناتوانی در حال دست و پنجه نرم کردن هستند. ناتوانی جنسی زنان ممکن است در هر مرحله از زندگی آنها رخ دهد. نیز میتواند فقط در موقعیتهای جنسی خاص یا در همه موقعیتهای جنسی رخ دهد. توانایی جنسی شامل تعامل پیچیدهای از فیزیولوژی گرفته تا احساسات، تجربیات، باورها، سبک زندگی و روابط است. اختلال در هر یک از این قسمتها میتواند بر میل جنسی، برانگیختگی یا رضایت جنسی افراد تأثیر بگذارد و درمان را پیچیده کند.
علائم
علائم ناتوانی جنسی در بانوان بسته به نوع اختلال عملکرد جنسی که تجربه میکنند متفاوت است:
- میل جنسی کم: این حالت، شایعترین نشانه ناتوانی جنسی زنان است که شامل نداشتن میل به رابطه جنسی میشود.
- اختلال برانگیختگی جنسی: میل شما به رابطه جنسی ممکن است مشکلی نداشته باشد، اما در برانگیختگی مشکل دارید یا نمیتوانید در طول فعالیت جنسی تحریک شوید یا تحریک شده بمانید. امروزه بیشتر در مورد اختلال نعوظ در مردان صحبت میشود، اما با این حال، زنان نیز ممکن است در برانگیختگی با مشکل مواجه شوند.
- اختلال ارگاسمیک: پس از برانگیختگی جنسی و تحریک، در رسیدن به ارگاسم دچار مشکل شوید.
ناتوانی جنسی در بانوان چقدر شایع است؟
این عارضه حدود 30 تا 40 درصد از زنان را تحت تاثیر قرار میدهد. عدم داشتن میل جنسی، رایجترین نوع شکایت خانمها است. مشکلات جنسی با افزایش سن زنان افزایش مییابد، اما در هر صورت میتواند زنان را در هر مرحله از زندگیشان تحت تاثیر قرار دهد. همچنین این ناتوانی جنسی ممکن است موقت یا مزمن (طولانی مدت) باشد.
چه عواملی باعث ناتوانی جنسی در بانوان میشود؟
علل فیزیکی ناتوانی جنسی در بانوان میتواند شامل موارد زیر باشد:
- اختلالات جریان خون: برخی تحقیقات به اختلالات عروقی (رگهای خونی) اشاره دارند. این اختلالات ممکن است از رسیدن جریان خون به بخشهایی از دستگاه تناسلی زنان جلوگیری کند. واژن، کلیتوریس و لابیا، برای تحریک جنسی نیاز به افزایش جریان خون دارند.
- مصرف برخی داروها و درمانها: برخی از داروها بر عملکرد جنسی تأثیر میگذارند. به عنوان مثال، داروهای ضد افسردگی ممکن است میل جنسی شما یا توانایی شما برای ارگاسم را کاهش دهند. مهارکنندههای جذب سروتونین (SSRIs) نیز عوارض جانبی جنسی ایجاد میکنند. شیمی درمانی و سایر درمانهای سرطان نیز میتوانند بر سطح هورمونها تأثیر گذاشته و مشکلات جنسی ایجاد کنند.
- شرایط ژنیکولوژیک: آندومتریوز، کیست تخمدان، فیبروم رحم و واژینیت، همگی میتوانند باعث درد در حین رابطه جنسی شوند. واژینیسموس، وضعیتی که باعث اسپاسم عضلانی واژن میشود، همچنین میتواند مقاربت را دردناک کند.
- تغییرات هورمونی: عدم تعادل هورمونی ممکن است باعث خشکی واژن یا آتروفی آن شود و رابطه جنسی را دردناک کند. سطوح پایین استروژن همچنین میتواند احساس اندام تناسلی را کاهش دهند. یائسگی، جراحی و بارداری نیز بر سطح هورمونها و به دنبال آن میل جنسی افراد تأثیر میگذارند.
علل روانی اختلال عملکرد جنسی در زنان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- افسردگی: افسردگی ممکن است باعث عدم علاقه به انجام فعالیتهایی شود که قبلاً از آن لذت میبردید، از جمله رابطه جنسی. عزت نفس پایین و احساس ناامیدی نیز میتواند به افزایش ناتوانی جنسی کمک کند.
- پاسترس: استرس در خانه یا محل کار میتواند تمرکز بر لذت بردن از رابطه جنسی را دشوار کند. طبق برخی از مطالعات، استرس میتواند سطح هورمون کورتیزول را افزایش دهد. افزایش این هورمون، میل جنسی را کاهش میدهد.
- پسوء استفاده فیزیکی یا جنسی در گذشته: سوء استفاده جنسی در گذشته، باعث اضطراب و ترس از صمیمی شدن با شریک جنسیتان میشود، که همین احساسات میتواند رابطه جنسی را دشوار کند.
- مشکلات در رابطه زناشویی: برخی از زنان ممکن است از شریک زندگی خود ناراضی باشند یا در حین رابطه جنسی احساس بیحوصلگی کنند. فشارهای دیگر در رابطه نیز میتواند منجر به اختلال یا ناتوانی جنسی شود.
تشخیص ناتوانی جنسی بانوان
برای تشخیص ناتوانی جنسی خانمها، پزشک ممکن است:
- از شما میخواهد در مورد سابقه جنسی و پزشکی خود صحبت کنید: ممکن است از صحبت کردن با پزشک در مورد چنین مسائل شخصی ناراحت شوید، اما این را باید بدانید که زندگی جنسی شما بخش مهمی از زندگی کلی شما را تشکیل میدهد. بنابراین، هرچه بیشتر در مورد سابقه جنسی و مشکلات فعلی خود آگاه باشید و در مورد آن با پزشک متخصص صحبت کنید، شانس بیشتری برای یافتن درمانی موثر برای آن خواهید داشت.
- معاینه لگن انجام دهد: در طول معاینه، پزشک تغییرات فیزیکی را که بر لذت جنسی شما تأثیر میگذارد، مانند نازک شدن بافت ناحیه تناسلی، کاهش قابلیت ارتجاعی پوست، جای زخم یا درد بررسی میکند.
- آزمایش خون بگیرد: بنابر تشخیص پزشک، آزمایش خون برای بررسی بیماریهای زمینهای که میتواند به ناتوانی جنسی کمک کند توصیه میشود.
درمان ناتوانی جنسی بانوان
به خاطر داشته باشید که مشکلات و ناتوانی جنسی تنها زمانی مشکل ساز است که باعث آزار شما و یا شریک جنسیتان شود. اگر این مورد شما را آزار نمیدهد، نیازی به درمان نخواهید داشت. از آنجایی که این عارضه در بانوان، علائم و علل احتمالی زیادی دارد، درمانهای ارائه شده نیز متفاوت است. شما باید در مورد نگرانیهای خود صحبت کنید و همچنین بدن خود و نیازهای جنسی طبیعی آن را بشناسید و به خوبی درک کنید. همچنین، اهداف شما در زندگی جنسی، برای انتخاب درمان مناسب مهم میباشد. به همین منظور، خانمهایی که مشکلات جنسی دارند، اغلب از یک رویکرد درمانی ترکیبی استفاده خواهند کرد که علاوه بر درمان مسائل پزشکی آنها، به حل و فصل مشکلات روابط عاطفی آنها نیز میپردازد.
درمان غیر پزشکی برای ناتوانی جنسی بانوان
برای درمان ناتوانی جنسی بانوان، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند:
- صحبت کنید و گوش دهید: ارتباط مناسب با شریک زندگیتان، رضایت جنسی شما را به مرور افزایش خواهد داد. حتی اگر عادت به صحبت در مورد علایق و سلایق خود ندارید، یادگیری این کار و به اشتراک گذاری آن با شریک زندگیتان، صمیمیت بین شما را بیشتر خواهد کرد.
- سبک زندگی سالم داشته باشید: نوشیدن الکل را محدود کنید؛ زیرا نوشیدن بیش از حد الکل میتواند میل جنسی شما را کاهش دهد. از نظر بدنی فعال باشید؛ فعالیت بدنی منظم میتواند استقامت شما را افزایش دهد و خلق و خوی شما را بالا ببرد و احساسات عاشقانه را در شما تقویت کند. همچنین سعی کنید راههای کاهش استرس را بیاموزید تا بتوانید زندگی جنسی خود را نیز بهبود بخشید.
- نزد مشاور بروید: با یک مشاور یا درمانگر متخصص در زمینه مشکلات جنسی و رابطه صحبت کنید. درمان اغلب شامل آموزش در مورد چگونگی بهینهسازی پاسخ جنسی بدن، راههایی برای افزایش صمیمیت با شریک زندگیتان، و توصیههایی برای خواندن مطالب یا تمرینهای زوجی است.
- از روان کننده استفاده کنید: اگر خشکی واژن یا درد در حین رابطه جنسی دارید، روان کننده واژن ممکن است در حین مقاربه مفید باشد.
- از دستگاه تحریک جنسی استفاده کنید: برانگیختگی جنسی میتواند با تحریک کلیتوریس افزایش یابد. برای تحریک کلیتوربس، میتوانید از ویبراتور استفاده کنید.
درمان پزشکی برای ناتوانی جنسی بانوان
درمان موثر ناتوانی جنسی در خانمها، اغلب نیازمند درمان بیماری زمینهای یا تغییرات هورمونی است. در همین زمینه، پزشک شما شاید پیشنهاد کند دارویی را که مصرف میکنید تغییر دهید یا داروی جدیدی را برایتان تجویز کند.
درمانهای رایج برای ناتوانی جنسی بانوان عبارتند از:
- استروژن درمانی: استروژن درمانی موضعی به شکل حلقه واژینال، کرم یا قرص است. این درمان با بهبود ساختار واژن، افزایش جریان خون آن و کاهش خشکی این ناحیه، به بهبود عملکرد جنسی کمک میکند. هورمون درمانی بسته به سن شما، خطر سایر مشکلات سلامتی مانند بیماری قلبی و عروق خونی و سرطان، دوز و نوع هورمون و اینکه استروژن به تنهایی یا همراه با پروژسترون داده میشود، فرد به فرد متفاوت خواهد بود. بنابراین، با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات احتمالی صحبت کنید. در برخی موارد، درمان هورمونی ممکن است نیاز به نظارت دقیق توسط پزشک داشته باشد.
- اوسپمیفن (Osphena): این دارو یک تعدیل کننده گیرنده استروژن است که به کاهش درد در هنگام رابطه جنسی برای زنان مبتلا به آتروفی ولوواژینال کمک میکند.
- آندروژن درمانی: آندروژنها شامل تستوسترون هستند. تستوسترون در عملکرد جنسی سالم در زنان و مردان نقش به سزایی دارد، اگرچه زنان سطوح بسیار پایینتری از تستوسترون دارند. درمان آندروژن برای اختلال عملکرد جنسی، بسیار بحث برانگیز است. برخی از مطالعات نشان میدهند که برای زنانی که سطح تستوسترون پایینی دارند و دچار ناتوانی جنسی هستند، مفید است. و این در حالی است که، مطالعات دیگر فواید چندانی از این روش نشان نمیدهند.
- فلیبانسرین (Addyi): فلیبانسرین که در اصل یک داروی ضد افسردگی است، توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) به عنوان درمانی برای کاهش میل جنسی در زنان یائسه تایید شده است. این دارو ممکن است میل جنسی را در زنانی که میل جنسی پایینی دارند، تقویت کند. عوارض جانبی بالقوه جدی این دارو شامل فشار خون پایین، خواب آلودگی، حالت تهوع، خستگی، سرگیجه و غش است، به ویژه اگر دارو با الکل مصرف شود.به همین ترتیب، متخصصان توصیه میکنند اگر بعد از هشت هفته بهبودی در میل جنسی خود مشاهده نکردید، مصرف دارو را متوقف کنید.
ارسال نظر