، بر کسی پوشیده نیست که بخش مسکن ایران به هیچ عنوان حال خوبی ندارد. برخی آمارها و دادها حاکی از این هستند که میانگین قیمتی هر متر مربع مسکن در تهران به عنوان پایتخت ایران، به حدودا ۱۰۵ میلیون تومان رسیده و البته که قدرت خرید مردم نیز به شدت در این بازار از روند تورم عقب مانده است.

جدای از این ها، کسری بیش از هفت میلیون واحدی مسکن در ایران و سقوط ساخت سالانه مسکن در کشورمان به ۳۰۰ هزار واحد و البته بالارفتن هزینه‌های ساخت و افزایش خواب سرمایه در حوزه مسکن، همه و همه شرایطی را ایجاد کرده اند که در قالب آن هم مردم به عنوان متقاضی مسکن در سختی هستند، هم سازندگان شاهد کاهش منافع خود در حوزه ساخت و ساز مسکن هستند و هم دولت، با انتقادات جدی در امر حکمرانی بخش مسکن رو به رو است.

در حقیقت، هیچکدام از اضلاع اصلی و محوری بخش مسکن در ایران، شرایط خوبی را تجربه نمی کنند و ناراضی هستند. حال در این وضعیت برخی صاحب نظران بر این باورند که وضعیت در بازار مسکن ایران تا حدی نامساعد است که عملا از مرحله فقر مسکن گذر کرده ایم و وارد مرحله فلاکت مسکن شده ایم. موضوعی که در نوع خود آژیرهای جدی هشدار را برای دولت نیز به صدا در آورده است.

اساسا به همین دلیل است که بسیاری از تحلیلگران معتقدند که با استناد به دو مولفه، باید نگاهی وژه به حوزه مسکن و حل مشکلات مردم در این حوزه داشت. حتی بیراه نیست بگوییم اگر از دیگر بخش ها زده شود و در بخش مسکن هزینه شود، این گزاره یک امر صحیح است.

اولا، باید توجه داشت که حوزه مسکن صرفا اقتصادی نیست. ناکارآمدی ها و ضعف‌ها در این حوزه می توانند طیفی از مشکلات اجتماعی، فرهنگی و حتی امنیتی را سبب شوند. از این رو، مخاطب قرار دادن موثر مشکلات بخش مسکن، می تواند تا حد زیادی فضای مساعدی را برای نظام حکمرانی در کشورمان برای رفع‌کردن بخش قابل توجهی از مشکلات اجتماعی و اقتصادی ایران ایجاد کند.

وقتی افراد مسکن خوب ندارند و یا به بیان بهتر دچار بدمسکنی و فقر مسکن شده اند، قاعدتا نارضایتیشان تشدید خواهد شد و البته که از چشم اندازی کلان نی این مساله برای ایران مشکل‌ساز خواهد شد. از این رو، مساله مسکن را باید ورای معادلات اقتصادی مشاهده و تحلیل کرد.

نکته دوم اینکه رونق بخش مسکن و بهبود وضعیت مردم و سازندگان در این حوزه در نوع خود پیشران اقتصاد ایران خواهد بود. از یاد نبریم که حوزه مسکن با طیفی از دیگر صنایع و بخش های تولیدی مرتبط است و همین مساله این گزاره را به ذهن متبادر می کند که هر چه این حوزه رونق بیشتری داشته باشد، طبیعتا، حال بخش تولید نیز بهتر خواهد و در عین حال، سطح رضایتی عمومی نیز تقویت می شود.

از یاد نبریم که مسکن در کنار خوراک، از جمله مهمترین نیازهای ابتدایی بشر هستند. رفع این نیازها، هم سطح نشاط اجتماعی را افزایش می دهد و هم رونق اقتصادی قابل ملاحظه ای را ایجاد خواهد کرد.