تبریز بزرگ در دستان مدیران اجرایی کوچک
تبریز در کما
تکمیل بازسازی مقبره الشعرای تبریز ، بهره برداری از آزادراه تبریز- سهند ، تکمیل بزرگراه تبریز-اهر، بهره برداری از میدان آذربایجان تبریز و....در انتظار تصمیمات مدیران کوچک در کما به سر می برند. حال بماند که سیمای تبریز ۲۰۱۸ نیز شباهتی به پایتخت گردشگری جهان اسلام ندارد.
سعید ایریلوزادیان-خبرگزاری موج؛ وقتی در بازار تبریز قدم می زنیم از یاد می بریم که در تبریز ۲۰۱۸ هستیم. با خود فکر می کنیم چه شد آن همه شعارهای مدیران؟ راستی از پروژه ی اجرای پیادهراه خیابان جمهوری اسلامی تبریز تا نوروز ۹۷ چه خبر؟ مگر استاندار سابق وعده عملیاتی شدن این پروژه را نداده بودند؟
اصلا از تبریز 2018 بگذریم که شاید تنها دستاورد آن معرقی تبریز در جهت جذب گردشگر در سال های آتی باشد.
اما حال سوالی که در این میان مطرح میشود در مورد چرایی و چگونگی انتخاب شهر تبریز به عنوان شهر نمونه گردشگری کشورهای اسلامی در سال ۲۰۱۸؛ با وجود زندگی ۵۰ درصد شهروندان این شهر در بافتهای فرسوده و حاشیهنشین است که به نظر میآید با توجه به ظرفیتها و به ویژه تاریخ، قدمت کهن و تمدنی غنی که شهر تبریز دارد، در شأن مردم این خطه نباشد و بخش عظیم و به ویژه نواحـی مرکـزی، قدیمـی و حاشیه شهر اولینها به خاطر بیتوجهـی مدیریـت شـهری دچـار رکـود و فرسـودگی شده و ایـن نواحـی کـه در عیـن حـال مهمتریـن ظرفیت بـرای اسـتفاده از زمیـن جهـت اسـکان جمعیـت، تأمیـن فضاهـای بـاز خدماتـی و بهبـود محیط زیسـت بـه شـمار میرونـد، به حال خویش رها شده اند.
به عبارت دیگر آیا شهر تبریز همچنان زیباترین و توسعهیافتهترین شهر ایران است؟ یا شهر تبریز با این همه ظرفیتی که از آن نام برده میشود، آیا مستحق زندگی۵۰ درصد شهروندان شهر تبریز در بافت های فرسوده و حاشیهنشین است؟!
واقعیت این است که در حـال حاضـر شهرسـازی نویـن و سـاخت و سـازهایی کـه بـه سـبک پسـت مدرن، ناهمگـون و بیریشـه کـه در شـهر تبریز به سـرعت در حال شکلگیری و توسعه است، به نوعی مسـئله شهرنشـینی و بهتبـع آن توسـعه شـهری را با بحران بیسـابقه ای رو بـه رو کرده و ضمن ایجـاد بافت های بی هویـت و فاقـد تفکـر کالبـدی، بـا زیـر پـا گذاشـتن مناظـر طبیعـی و محیط زیسـت، ارزش و ســنتهای قدیمــی و ســیمای شــهر را نیــز دچــار نابســامانی کرده اســت.
لیکن در این میان زمین لرزه از جمله تهدیدهای طبیعی در کشورمان است و کلان شهر 1.8 میلیون نفری تبریز نیز در طول تاریخ چهار هزار ساله خود بارها براثر آن با خاک یکسان شده است.
یحیی ذکا در کتاب 'زلزله های تبریز' با استناد به منابع تاریخی نوشته که تبریز در طول تاریخ افزون بر 20 زمین لرزه مهیب را تجربه کرده است.
زمین لرزه 18 دی سال یک هزار و 158 هجری شمسی از مخرب ترین و مرگبارترین زلزله های جهان با 77 هزار کشته در تبریز روی داده است.
فعالیت گسل شمال تبریز به موازات جاده اصلی تبریز – بستانآباد و گسل تبریز با روند شمال غرب - جنوب شرق از ناحیه ماکو تا کوه های مورو و میشو همواره زمین لرزه های خسارت باری در این منطقه بوجود آورده و احتمال فعالیت دوباره آن ها دور از انتظار نیست.
ساخت و سازهای غیراصولی در مسیر این گسل ها به ویژه در حاشیه شهر و بافت های فرسوده در پای دامنه کوه های شمالی تبریز زنگ خطری است که بیخ گوش مسئولان و مردم ساکن در این مناطق نواخته می شود و همه بی توجه به آن به زندگی خود ادامه می دهند.
به طور حتم اگر روزی زلزله بزرگی در تبریز روی دهد، همه از مسئولان گرفته تا مردم، در حسرت روزهای از دست رفته برای اتخاذ تدابیر لازم در زمینه ساماندهی و مقاوم سازی خانه های موجود در بافت فرسوده و حاشیه نشین خواهند سوخت.
کاش مدیران اجرایی استان با درایت بیشتر نسبت به تبریز و جایگاه آن اهتمام بورزند و کاش تبریز بزرگ همچون گذشته های نه چندان دور مهد مدیران بزرگ باشد.
ارسال نظر