وی در جمع بندی مصوبات و مباحث نشست شورای عالی حفاظت فنی، از جمله مصوبه سخت و زیان آوری کار آتش نشانان گفت: گروه "الف" مشاغل سخت و زیان آور مشاغلی هستند که با بررسی آلایندگی‌های محیطی می‌تواند خارج و مشمول سخت و زیان آوری قرار بگیرد که با رعایت موراد فنی و ایمنی گروه الف این مشاغل می تواند از مقوله سخت و زیان Hوری خارج شود که قاعدتا آتش‌نشانان  در این بخش قرار نمی گیرند.

وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی ادامه داد: در گروه «ب» مشاغل سخت و زیان آور مشاغلی  هستند که ماهیتاً سخت و زیان آور محسوب می‌شوند که بر این اساس کلیه مشاغل عملیاتی آتش نشانی در سراسر کشور که تابع قانون کار هستند مشمول مشاغل سخت و زیان آور شده و در گروه ب این قانون قرار گرفتند.

وی در ادامه افزود:علاوه بر این سایر مشاغل مطرح بودند که در ظاهر عملیاتی نیستند و متناسب با جغرافیای کشور ممکن است در زمره مشاغل عملیاتی قرار گیرند که در آن مورد هم مقرر شد کمیته‌های محلی و استانی متناسب با شرایط خاص در استان‌ها بتوانند علاوه بر لیست مصوب درباره آن مشاغل تصمیم‌گیری کنند.

وزیر کار با بیان اینکه این مصوبه از روز تصویب  به محض ابلاغ لازم الاجرا است،  درخصوص تامین ۴ درصد حق بیمۀ مشاغل سخت و زیان آور خاطر نشان کرد: کارفرماها در این زمینه باید تمهیداتی در نظر بگیرند و طبیعی است که از زمان تصویب مصوبات این قانون برای کارفرمایان لازم الاجرا خواهد بود.

وی گفت: درباره افزایش حق مسکن کارگران در شورای عالی کار بررسی‌های انجام شده که هنوز به نتیجه نهایی نرسیده و مجدداً دوشنبه هفته جاری مجدداً در دستور کار است و در صورت تصویب نهایی برای تصویب به هیئت وزیران ارجاع خواهد شد.

عالی ترین مقام وزارت کار در خصوص وضعیت رفاهی مردم گفت: فشارهایی که در ماه‌های اخیر از اواخر سال گذشته توسط نظام سلطه علیه ملت ایران وارد شد قطعاً تغییراتی در سطح عمومی قیمت‌ها به وجود آورد که به همان میزان سبد معیشتی مردم دچار لطماتی شد. تصمیم دولت برای ارائه سبد حمایتی به مردم بر پایه همین درک اتخاذ شد.

وی درباره مباحث داغ این روزها یعنی مبحث پرداخت سبد حمایتی گفت: با تامین اعتبار سازمان برنامه و بودجه انجام شد و بر اساس قانون مصوب همه گروه‌هایی که باید از بسته حمایتی نوبت اول برخوردار می‌شدند، بسته را دریافت کردند و ۱۴۵ میلیارد تومان آخرین مبلغی بود که سازمان برنامه و بودجه در اختیار سازمان تامین اجتماعی قرار داد تا آخرین بخش از مرحله اول بسته حمایتی پرداخت شود.

وزیر کار در خصوص پرداخت نوبت دوم بسته های حمایتی گفت:براساس دستور رئیس جمهور  سازمان برنامه و بودجه در حال فر اهم کردن نوبت دوم پرداخت بسته حمایتی است.اما کسانی که تا به حال سبد حمایتی را در نوبت اول  دریافت کردند، تقریبا نیمی از جمعیت کشور و ۱۴ میلیون خانوار را شامل می شوند.

شریعتمداری در مورد آن دسته از افرادی که مشمول دریافت این بسته های نیستند، گفت:اگر کسانی باشند که خود را مشمول دریافت بسته حمایتی می‌دانند باید تقاضای خود به مراجع حمایتی اعلام کنند که اگر لازم باشد تحت پوشش کمیته امداد یا بهزیستی قرار بگیرند و مشمول این بسته شوند.

خبرنگار موج در پاسخ به این پیشنهاد وزیر ، پرسید: تکلیف بخش قابل توجهی از بیمه شدگان که در یکی دو سال گذشته به واسطه شرایط اقتصادی موجود مشمول تعدیل نیرو ارگان ها و سازمان های دولتی و خصوصی قرار گرفته و بیکار شده و شاید توان پرداخت بیمه را نداشته اند، چیست؟ 

وی در پاسخ گفت: همانطور که اعلام کردیم تمام افرادی که در گروه های مختلف دسته بندی شده اند، از دریافت بسته حمایتی برخوردار شدند. اما در مورد افرادی چون کسانی که تعدیل نیرو شده و بیمه هم ندارند و در عین حال خود را مشمول دریافت بسته های حمایتی دولت می دانند، باید به سازمان های حمایتی مانند کمیته امدادامام خمینی و سازمان بهزیستی مراجعه کنند. در این صورت ما طبق اعلام سازمان های حمایتی این دسته از هموطنان را هم در ردیف دریافت این بسته ها و حمایت های دولت قرار می دهیم. در این صورت آنها می توانند در نوبت های بعدی پرداخت بسته های حمایتی از این امکان بهره مند شوند.

بسته های حمایتی، حواشی پر رنگ تر از متن !

این روزها پرداخت و دریافت بسته های حمایتی که از سوی دولت به برخی از هموطنان تعلق گرفته، بیشتر از متن، حواشی بحث برانگیز ایجاد کرده است! در اینکه چنین اقداماتی قابل تقدیر است و شایسته قدردانی، حرفی نیست. اما بر اساس بازخوردهایی که بخش قابل توجهی از هموطنان در جامعه و شبکه های اجتماعی به انحاء مختلف منعکس کرده اند، به نظر می رسد این اقدام موجب شکل گیری سوءتفاهماتی و ایجاد سوال های بی پاسخی شده که پاسخگویی به آنها امکانات و اقداماتی فراتر از توانی می طلبد که در ید اختیارات یک وزیر و یک وازرتخانه است.

ناگفته پیداست که پیشنهاد وزیر در اعلام نیاز بسیاری از هموطنان و تحت پوشش قرار گرفتن آنان به عنوان مشمول یا مستحق در ذیل سایه عنایات سازمان های حمایتی ، پاسخی است که بیشتر از همه خود وزیر به غیر منطقی بودن آن آگاه است. اما از عنوان اینکه چنین اقدام عجولانه و ناسنجیده ای (که تنها اجرای بخش مشقت بار آن به عهده وزارت کار گذاشته شده است) مصداق صادق  آب در هاون کوبیدن است. چرا که به هر ترتیب ممکن که اقدام شود باز حرف و حدیث ها همچنان باقی است. حال این سوال مطرح می شود که مگر ممکن است برای طراحی اقدام بزرگی چون توزیع بسته های حمایتی در دولت یک سری مفروضات پیش پا افتاده و احتمالات بدیهی لحاظ نشود؟! مفروضات و احتمالاتی که ذکر چند نکته در ادامه به انتقال منظور مد نظر این نوشتار کمک خواهد کرد.  

اما پیش از طرح این مفروضات مغفول مانده باید خاطر نشان کرد گروهی که به قول کارشناسان جامعه هدف این نوشتارند، متشکل از افرادی هستند که به دلایل کاملا مشخص از دریافت سبد های حمایتی محرومند. در عین حالی که شاید بیشتر از تمام مشمولان دریافت سبدهای حمایتی این گروه نیازمند باشند. گروهی که مشخصا متشکل از کارمندان و کارگران تعدیل شده، بیکاران و افرادی هستند که به هر دلیلی تحت پوشش سازمان های بیمه گر، به ویژه بیمه تامین اجتماعی نیستند. 

با این وجود سوالاتی که باید در این خصوص مطرح کرد این است که بر فرض اینکه فردی  که به یکی از سه دلیل فوق مشمول در یافت بسته های حمایتی نیست، به یکی از سازمان های حمایتی چون کمیته امداد یا بهزیستی مراجعه و اذعان به نیاز کند! آیا سازمان های مذکور بی هیچ شرطی او را تحت پوشش قرار می دهند؟ 

پاسخ خیر است . چرا که سازمان های حمایتی برای تحت پوشش قرار دادن نیازمندان شرایطی دارند که افراد جامعه هدف ما فارغ از این شرایطند. به طور مثال شرایطی که داشتن آنها می تواند حمایت سازمان های حامی را در پی داشته باشد در موارد زیرخلاصه می شود (که شرایط مفاد آن نقل به مضمون خواهد شد):  بی سرپرست یا بد سرپرست بودن، از کار افتادگی، بی کاری به واسطه نقص عضو خاص یا کهولت سن و... شروط قطعی حمایت خانواده ها ئر سازمان های حامی است. فارغ از بند ها و تبصره ها و شاید ها وبایدهایی که احتمالا سبب خواهد شد عطای این اقدام به لقای ان بخشیده شود!

اما افرادی که مشمول دریافت سبدهای حمایتی نیستند، هیچکدام از این شرایط را دارا نمی باشند. و تنها مشکل آنان کار است. به گونه ای که اگر کاری با حقوق پایین تر از سطح انتظار  داشته باشند، قطعا نیاز به هیچ حمایت و حمایتگری نخواهد داشت و این حمایت های مقطعی در نظرشان حکایت "ماهی دادن به جای ماهیگیری یاد دادن" است.

ضمن آنکه بعید به نظر می رسد که چنین افرادی بپذیرند و برای دریافت "بسته حمایتی" که برای توصیف آن محترمانه ترین صفت "ناچیز" است، عنوان "خانواده تحت پوشش" را برای خانواده خود  برگزینند. چرا که نه از کار افتاده اند و نه بد سرپرست و بی سرپرست. چرا که بودجه چنین سازمان هایی باید صرف افرادی شود که بنا به هر دلیلی توانایی کار و معیشت ندارند.  

ای کاش دولت محترم در خدمت رسانی به خانواده هایی که با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشته اند، به حفظ آبرو و کرامت آنان هم توجه بیشتری می کرد و به هیچ قیمتی راضی نمی شد که حتی نفری برای نان سفره اش مجبور شود نیاز خود را در قواره ای چون تحت حمایت قرار گرفتن سازمان های حمایتی فریاد بزند!