مهاجری در ابتدای این نشست با بررسی دلایلی که موجب عدم شفاف سازی در فرهنگ کشورمان می شود ، گفت: چرا بعد از ۴۰سال که از انقلاب اسلامی میگذرد، تازه  به فکر شفاف سازی افتاده ایم؟

وی با ارائه مثال هایی مستند گفت: ما ایرانی ها به لحاظ فرهنگی علاقه مند به بحث شفاف سازی نیستیم. اگر دقت کنید در وقت خرید میوه آنرا داخل پلاستیک مشکی یا رنگی می گذاریم تا کسی متوجه خرید ما نشود.برای همین این خصیصه به راحتی نمیتواند از ذهن ما ایرانی ها خراج شود و جای انرا شفافیت بگیرد. 

وی در تشریح نظر فوق افزود: بر اساس توصیه ای که گویا از حدیثی استخراج شده به ایرانی ها توصیه شده که  معنی آن می شود: درآمد را به کسی نگو.به کجا می آیی و به کجا میروی را اعلام نکن و مذهب را هم پنهان کن. گرچه شهید مطهری سندیت این حدیث را منکر شده. اما ما مصداق این توصیه را در تربیت ایرانی ها می یینیم.

مهاجری در بخش دیگری از سخنانش گفت: امروز اگر از جامعه بپرسید شفافیت را تعریف کن، میگویند دسترسی آزاد به اطلاعات. اماعامه این برداشت را میکنند که منظور از شفافیت این است که بدانیم حقوق وزیر و یا نمایندگان مجلس چقدر است.یعنی اینکه بسیاری از مردم دنبال اعداد و ارقام هستند و نام آنرا شفافیت میگذارند. چون میخواهند با نتیجه این شفافیت و شفاف سازی ریشه طرف را بزنند.

وی در ادامه افزود: با اینهمه باید اذهان کنیم که در زمینه شفافیت سیاسی مشکل داریم که همین امر موجب میشود مردم نسبت به ما بی اعتماد شوند. ضمن اینکه باید بدانیم منظور از شفافیت، رابطه های شخصی نیست. مثلا اینکه من بدانم حقوق فلان آقا چقدر است چه اتفاق مثبتی است برای من ؟ یا اصلا چه اتفاق مثبتی است برای جامعه؟ 

وی در ادامه تصریح کرد :  مطمئنا این روزها خیلی ها میگویند این مباحث که حول شفافیت و شفاف سازی در جریان است، فایده ای ندارد. با این وجود بحث های امروز ما میتواند زمینه تغییر را برای آیندگان فراهم کند.

مهاجری با اشاره به یکی از اتفاقات مهم که در سالهای اخیر مد شده بحث شفاف سازی است، گفت: اما به نظر میرسد که این حرکت دچار شعار زدگی شده. در حالی که باید در این حرکت حیطه شفافیت معین شود و به نتیجه مطلوب برسد.

در این نشست فیاض زاهد با ارائه مصداق تاریخی ریشه های عدم شفافیت در ایران و نوع کارکرد اجتماعی آن به عنوان نوعی حفاظ، گفت: برخی از نویسندگان و متفکران خارجی هایی که به ایران سفر کرده اند به رغم تکریم و احترام به تمدن ایران و ستودن صفتهای نیک ایرانیان از جمله فرهیختگی و دانا بودن، به دو عیب بزرگ مردم ایران اشاره کرده اند که آن دو عیب  خصلت هایی چون دروغ و حسادت است که این نکته ای قابل تامل است.

وی با با بیان اینکه استفاده از دروغ و نفاق، سبب ایجاد نوعی حفاظ می شود،گفت : مسئله عدم شفافیت و حتی دروغ در سبک معماری ایرانی نیز نمود دارد . چرا که در گذشته ایران به دلیل واقع شدن در منطقه خاص همواره در معرض تهاجم و غارت بود. به همین دلیل مناطق مرکزی ایران به سبب حفاظت از ثروت و نوامیس خود، رو به معماری درونگرا آوردند و این مسئله در مناطق شمالی ایران که کمتر مورد تهاجم واقع میشد به شکل معماری برونگرا درآمده است.