به گزارش خبرگزاری موج، فردا چهارشنبه ۲۹ آوریل مصادف با ۱۰ اردیبهشت شهاب سنگ عظیم الجثه ای از کنار زمین عبور خواهد کرد. اما لازم نیست وحشت زده شوید. عبور این شهاب سنگ هیچ خطری برای کره زمین و ساکنانش ندارد.

شهاب سنگ ۱۹۹۸ OR۲ صبح روز چهارشنبه از فاصله ی ۶/۳ میلیون کیلومتری سیاره زمین عبور خواهد کرد. گرچه این فاصله در مقیاس جهان قابل رؤیت که بیشتر از ۹۰ میلیارد سال نوری وسعت دارد، اندک محسوب می شود، اما دانشمندان تأکید دارند احتمال آنکه این جرم آسمانی در مسیر عبور خود به زمین برخورد کند، صفر است.

در حقیقت، شهاب سنگ حدوداً ۲/۴ کیلومتری ۱۹۹۸ OR۲ در نزدیک ترین حالت هم حدود ۱۶ برابر فاصله ی کره زمین تا ماه با ما فاصله خواهد داشت (ماه با فاصله ای به طور میانگین ۳۸۵ هزار کیلومتری به دور زمین می چرخد).

تصویر راداری رصدخانه ای در پورتوریکو از شهاب سنگ ۱۹۹۸ OR۲ که روز ۱۷ آوریل ۲۰۲۰ ثبت شده

پس شما با خیال آسوده می توانید به زندگی خود برسید، چون می دانیم قرار نیست هیچ شهاب سنگ عظیمی در آینده ی نه چندان دور به ما صدمه وارد کند.

پل چوداس، مدیر بخش مطالعات اجرام نزدیک به زمین آژانس فضایی ناسا روز گذشته اظهار کرد: «هیچ شهاب سنگی که احتمال برخورد آن به زمین قابل توجه بوده و اندازه ی چشمگیری داشته باشد وجود ندارد. در فهرست ما چنین شهاب سنگی نیست.»

فهرستی که چوداس از آن صحبت کرده بسیار گسترده است. دانشمندان معتقدند آن ها بیشتر از ۹۰ درصد شهاب سنگ های نزدیک به زمین را یافته و ردیابی کرده اند. البته شهاب سنگ های این فهرست دست کم یک کیلومتر وسعت دارند و آنقدری بزرگ هستند که تهدیدی جهانی برای بشر محسوب شوند.

اما این آسودگی خیال نباید باعث خودپسندی ما شود؛ این چیزی است که هم چوداس و هم لیندلی جانسون، فرمانده بخش دفاع از زمین و مدیر دفتر هماهنگی دفاع از زمین آژانس فضایی ناسا به آن معتقدند. هر چه باشد تعداد شهاب سنگ های نزدیک به زمینی که در فضا وجود دارد بسیار زیاد است، بنابراین ممکن است شهاب سنگ های بزرگ و خطرناکی در آنجا کمین کرده باشند که هنوز شناسایی نشده اند.

شهاب سنگ ها معمولاً تحت تأثیر کشش گرانشی دیگر اجرام آسمانی تغییر مسیر می دهند، مسأله ای که کار مدل سازی نحوه ی حرکت آن ها در مدت بسیار طولانی را بسیار دشوار می کند. این تغییر مسیرها در نهایت باعث می شود یک سنگ آسمانی غول پیکر در مسیر سیاره زمین قرار گیرد؛ انقراض دایناسورها می تواند گواهی بر این مسأله باشد.

لیندلی جانسون روز گذشته اظهار کرد: «برخورد شهاب سنگی آنقدر بزرگ با زمین که به سطح آن صدمه وارد کند اتفاقی به شدت نادر اما اجتناب ناپذیر است.»

به گفته ی جانسون و چادوس، همین اجتناب ناپذیری است که تلاش برای کشف و ردیابی شهاب سنگ ها را به امری به غایت مهم تبدیل می کند، چون ما به اندازه ی دایناسورها دست بسته نیستیم. اگر در آینده شهاب سنگی را در حال نزدیک شدن به زمین شناسایی کنیم و این شهاب سنگ آنقدری از زمین دور باشد که فرصت کافی داشته باشیم، می توانیم اقداماتی در مقابله با آن انجام دهیم.

مثلاً احتمالاً به حداقل ۵ تا ۱۰ سال وقت از زمان شناسایی شهاب سنگ نیاز است تا بشر بتواند دست به یک عملیات انحراف شهاب سنگ با استفاده از تکنیک ضربه گیر جنبشی بزند. در این روش با استفاده از یک فضاپیما تلاش می کنند سنگ آسمانی مخاطره آمیز را از مسیر خود منحرف کنند.

اگر فرصت بیشتری هم داشته باشیم، شاید بتوانیم از روش غیر تهاجمی «تراکتور گرانشی» استفاده کنیم. در این روش با استفاده از یک کاوشگر که در کنار شهاب سنگ به پرواز درمی آید جرم آسمانی را به تدریج از مسیر زمین دور می کنند. اگر هم زمان بسیار کمی برایمان باقی مانده باشد، شاید مجبور شویم واقعاً از گزینه ی شلیک کلاهک هسته ای استفاده کنیم.