شهلا کاظمی پور، جامعه شناس و مدرس دانشگاه در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری موج، با تایید افزایش آمار جرم و جنایت و اختلاف های خانوادگی در ماه های پس از آغاز کرونا گفت: باید قبول کنیم که کرونا باعث تغییر در سبک زندگی مردم در اقصی نقاط جهان شده است. به بیانی مردمی که تا قبل از کرونا به شدت از کمبود وقت و مشغله زیاد کاری شکایت داشتند، عادت به میهمانی رفتن داشتند و به بهانه های مختلف گرد هم جمع می شدند به ناگاه سبک زندگی اشان تغییر پیدا کرد و در فضای مجازی محبوس و تهی شد.

وی افزود: در کنار این خانه نشینی؛ مشکلات دیگری چون معضلات اقتصادی و استرس احتمال ابتلا به کرونا هر روز بیشتر و بیشتر شهروندان ما را تحت فشار قرار می داد. در نهایت جمیع این مسایل و تغییر وضعیت از ۱۰۰ به صفر باعث شد تا در وضعیت روحی و روانی شهروندان فروپاشی بوجود آید و در این میان هر کسی که بیشتر در این شرایط غرق شده بود، بیشتر آسیب می دید.

این جامعه شناس همچنین به تاثیرات خانوادگی این دوره و قرنطینه خانگی اشاره کرد و گفت : از سویی با آغاز قرنطینه های خانگی شهروندانی که تا دیروز اکثر وقتشان را در بیرون از خانه سپری می کردند و فقط چند ساعت در پایان روز در خانه و در کنار هم بودند، مجبور شده بودند کل روز چهار دیواری های خانه هاشان را تحمل کنند که همین مساله باعث افزایش تنش ها و برخوردهای بین اعضای خانواده شده بود بطوریکه بررسی ها نشان می دهد، طی ماه های اخیر مراجعات به مراکز مشاوره خانوادگی به شدت افزایش پیدا کرده است. 

وی از فشارهای اقتصادی به عنوان سومین فاکتور برای کاهش تاب آوری شهروندان و جامعه یاد کرده و گفت: از سویی سبک زندگی و بالا بودن هزینه های زندگی به گونه ای است که دیگر کسی به فکر "پس انداز" نیست یا اصلا پولی برایش باقی نمی ماند تا بخواهد آن را پس انداز کند. در چنین شرایطی وقتیکه حوادثی چون کرونا رخ می دهد و کسب و کارها به شدت تحت تاثیرآن قرار می گیرند سرپرست خانواده به یکباره با چالش جدی برای تامین معیشت زندگی روبرو می شود و نمی داند که چگونه باید زندگی خانواده اش را اداره کند.

کاظمی پور در نهایت، این عوامل را باعث فروپاشی روحی و روانی شخص دانسته و گفت: بعد از مدتی فشارهای مختلف آنچنان برروی شخص تاثیر می گذارد که وی را به فردی پرخاشگر و حتی خطرناک بدل می کند. شخصی که یا به شیوه هایی چون خودکشی، به خودش آسیب می رساند یا با نزاع های خانوادگی سلامت سایر اعضای خانواده را به خطر می اندازد.

*برای تعدیل این شرایط چه باید کرد؟

سوالی که این جامعه شناس در پاسخ به آن گفت: تحقیقات ما نشان می دهد که باید راه حل تعدیل این شرایط  و کاهش بار استرس ها و فشارهای روانی در جامعه را در دو بخش جستجو کرد. اول: از طریق اقداماتی که دولت می تواند داشته باشد و شرایط اقتصادی را به گونه ای بهبود بخشد که شهروندان بتوانند آینده مالی قابل اطمینانی داشته باشند و دوم آموزش شیوه های مواجهه با کرونا و مواجهه با تاثیرات آن از طریق رسانه ها و سایر روش های آموزشی است که می تواند به شهروندان کمک کند تا به زندگی خود در این شرایط همچنان ادامه دهند. البته با استرس کمتر و آموختن اینکه چطور باید با یکدیگر رفتار کنند و چطور همدیگر را تحمل کنند. 

این استاد دانشگاه تصریح کرد: تاوقتیکه هر سال خط فقر در کشور ما بالاتر می رود و شهروندان بیشتری زیر این خطر قرار می گیرند و دولت هم توانایی بهبود وضعیت را ندارد و یا تا وقتیکه صدا و سیمای ما به عنوان بزرگترین تریبون رسانه ای کشور علاقه ای برای آموزش مهارت های زندگی در مواقع بروز بحران های مختلف ندارد، نه تنها افزایش آمار خودکشی و قتل و جنایت چیز عجیبی نیست که حتی در صورت وقوع موج دوم و سوم کرونا یا هر بحران مشابهی باید منتظر چالش هایی جدی برای جامعه بود. نتیجه این بی برنامه گی و بی تدبیری مدیران ارشد کشور هم این می شود که به جای یکی – دو مورد خودکشی در هفته، باید هر روز منتظر اخبار جدیدی از قتل های خانوادگی یا خودکشی هایی مانند آنچه هفته گذشته در فرودگاه ها امام خمینی رخ داد، باشیم.