اسماعیل چراغی کوتیانی جامعه‌شناس در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری موج، در خصوص تعریف مشاغل کاذب گفت: در تعاریف جمعیت‌شناسی و اقتصادی به فردی شاغل گفته می‌شود که ساعت کاری و حقوق و دستمزد مشخص  داشته باشد.

وی بابیان این‌که در واقع شغلی که تامین‌کننده نیازهای مادی باشد و به شان و جایگاه  افراد هم توجه کند، شغلی است که به کرامت‌های انسانی هم توجه دارد، افزود: برخی مشاغل نه به لحاظ اجتماعی و نه اقتصاد ی نیازهای افراد را پوشش  نمی‌دهند و فرد در این جایگاه هیچ امنیت‌شغلی ندارد و به دلیل ضرورت‌های زندگی به آن می پردازد که مشاغل کاذب نام دارد.

بیشتر بخوانید:

نبود اشتغال پایدار موجب مهاجرت جوانان و‌ کاهش جمعیت شهرستان شده است

میزان حق بیمه کارگران در ۱۴۰۱ مشخص شد

تبدیل وضعیت کارکنان قراردادی شهرداری رشت رسیدگی شود

چراغی به مشاغلی مانند داد‌زن که در پایانه‌ها و برخی مراکز خرید مشغول به تبلیغات کلامی هستند و بار کار دیگری را به دوش می‌کشند ادامه داد: در این کارها افراد به ظاهر اشتغال دارند و حتی مخارج گذران زندگی خود را هم از این طریق تامین می‌کنند، اما چون در این کار دوام و ماندگاری ندارند و شرایط وزرات کار برای آنها در نظر گرفته نمی‌شود (اگر چه کار دارند) اما این نوعی بی‌کاری پنهان است.

به گفته این جامعه‌شناس آنچه افراد را به سمت‌و‌سوی این کارها می‌کشاند نیاز است. در برخی موارد زمینه تامین نیازهای این افراد برای اشتغال از سوی خودشان ایجاد نشده، مانند افرادی که به هردلیل تحصیلات ندارند یا تلاشی برای رشد اجتماعی نکرده‌اند؛ اما همیشه به این  صورت نیست بعضا فرد تحصیلات عالیه دارد و تمام تلاش‌های فردی برای رسیدن به جایگاه مطلوب اجتماعی را هم کرده اما مسئولان شرایط مطلوب را ایجاد نکرده یا نابرابری‌ها و تبعیض‌های اجتماعی موجب دیده نشدن این فرد در اجتماع شده است.

وی باتاکید‌ بر این‌که بسیاری از افراد تحصیل کرده را می‌شناسم که تلاش‌های آنها برای عضویت در هیات‌ علمی دانشگاه‌ها و برخی ارگان‌ها بی‌ثمر بوده است، عنوان کرد: برخی از این مشکلات به بخش‌هایی از حاکمیت که وظیفه ایجاد اشتغال دارند بر‌می‌گردد و در برخی موارد هم قانون برای جذب وجود دارد، اما مسئولان نسبت به اجرای آن اهمال‌کاری می‌کنند.

چراغی خاطرنشان کرد: جریان و ضریب بی‌کاری خصوصا در میان جوانان مربوط این دولت یا دولت‌های گذشته نیست، بلکه بعد از جنگ معضل بیکاری رونق گرفت و تا به امروز ادامه دارد؛ اما نکته حائز اهمیت این است که اگر مدیران و مسئولان مربوطه نسبت به وظایف خود شناخت و دغدغه داشته باشند و به حل مسائل و مشکلات اجتماعی بپردازند تا حدودی می‌توان  با این مشکل مقابله کرد.

به گفته چراغی عدم دلسوزی نسبت به مشکلات مردم جامعه، عدم تخصص و خلاقیت سه اصلی است که اگر در دوره‌ها و دولت‌های ادوار گذشته به آن توجه شده بود با بحرانی تحت عنوان جمعیت۱۴ میلیونی فاقد شایستگی شغلی مواجه نبودیم.