گروه جامعه خبرگزاری موج ؛ نامش سید مجتبی حسینی ساداتی نژاد است. بازنشسته نظامی از سپاه پاسداران اما گفت نمی خواهم بنویسید سردار هستم... همرزم شهید همت، شهید خرازی، شهید متوسلیان که در دوران جنگ معاون گردان و مسئول مخابرات تیپ بوده و به مدت چند هفته با میزان جانبازی ۴۰ درصد همراه با سه فرزندش در چادری گوشه خیابان ثارالله تهران زندگی کرد. چادری که شب ها در آن ۳ محصل درس می خواندند. دخترش کارشناس ارشد و پسرش مهندس برق و فرزند سوم که مهندسی شیمی می خواند.

پس از انتشار نخستین گزارش خبرگزاری موج در مورد زندگی این جانباز برخی نهادها تماس گرفته و قول دادند موضوع را بررسی کرده و وضعیت را درست کنند اما پس از ۴۵ روز هیچ اقدامی انجام نشد. البته برای نمایش دادن الطاف سازمانی این خانواده جانباز را در مهمانسرایی در منطقه افسریه تهران اسکان دادند اما این مهمانسرا مفتی نیست و هر شب باید ۱۰۰ هزار تومان خانواده این رزمنده جانباز قدیمی پرداخت کنند؟! در ضمن خبری هم از آشپزخانه و سایر امکانات نیست و به نوعی روزگار سختی را می گذرانند.

قرار بود سپاه و بنیاد شهید در این خصوص وارد شوند اما ... انگار کارهای مهمتری بوده است! به گزارش خبرنگار خبرگزاری موج، داستان زندگی سردار بر اساس اظهاراتش اینگونه است که در سال ۱۳۶۵ شهید لاجوردی دادستان وقت تهران طی حکم و نامه ای به جانباز حسینی به دلیل همکاری با نیروهای امنیتی و دادسرا اجازه می دهد یک سال در خانه ای مصادره ای واقع در خیابان ثارالله پلاک ۱/۱ زندگی کنند. زندگی جانباز حسینی بیش از یک سال می شود و پیگیری هایش برای تحویل خانه بی نتیجه می ماند. سال ۱۳۷۲ وضعیت خانه بحرانی می شود و مجبور است برای تعمیرات تمام دارایی اش یعنی ۱۰ میلیون تومان هزینه کند. و در سال ۸۲ هم دوباره ۱۰ میلیون تومان دیگر هزینه می کند. اما در این سالها بارها بارها به ریاست جمهوری و نهادهای مرتبط مراجعه کرده تا خانه را تحویل دهد و می گوید باید بدانم این خانه صاحبش کیست تا نمازهایم موردی نداشته باشد. نامه نگاری ها جواب می دهد و در سال ۱۳۶۹ مشخص می شود ملک برای وزارت دارایی است اما وزارت دارایی تا آن لحظه روحش خبرنداشته است! در این مدت گروهی به جانباز پیشنهاد می کنند ۳۰۰ میلیون تومان بگیر و بدون امضا و سند و دست نوشته خانه را خالی کن اما جانباز می گوید این کار درست نیست و خانه امانت است. در سال ۱۳۸۸ مجید شیخیان رئیس دفتر ویژه معاون رئیس جمهور و رئیس بنیاد شهید (حسین دهقان) طی نامه ای گواهی می دهد این خانه در اختیار جانباز حسینی بوده و متعلق به وزارت دارایی است و طی مذاکره با مهران ابوحمزه نماینده وزارت دارایی قرار شد خانه تحویل داده شود و بابن حق نگهداری از خانه ۱۰۰۰ متری و هزینه های انجام شده وزارتخانه جانباز را راضی کند. اما وقتی جانباز حسینی به وزارتخانه دارایی می رود می گویند فقط ۳ میلیون تومان می توانیم پرداخت کنیم. (ارزش خانه حدود ۵۰ میلیارد تومان است) خلاصه اینکه کار به دادگاه می کشد و دادگاه جانباز را محکوم به تخلیه خانه و حتی پرداخت ۳۰ سال کرایه خانه می کند! (شماره پرونده در دادگاه ۹۱۰۹۹۸۰۰۰۰۳۰۰۰۴۳مورخ ۲۸ فروردین ماه ۱۳۹۵) . ماموران اجرای احکام نیروی انتظامی چند شب گذشته به گفته جانباز حسینی حدود ۲۰ نفر با سرو صدا به خانه جانباز ریخته و همه آنها را با دستبند از خانه بیرون می کنند و حتی اجازه نمی دهند لباس و حتی کتاب های درسی بچه ها را بردارند. این جانباز و خانواده اش چندین شب در چادر جلوی خانه زندگی کردند تا دزدان به خانه حمله نکنند. جانباز حسینی می گوید: نزدیک امتحان بچه ها بود و کتابهای درسی داخل خانه ماند و درب را قفل کردند. من حتی یکبار در مجلس ختم شهید تهرانی مقدم با آقای محمود احمدی نژاد رئیس جمهور وقت صحبت کردم و نامه دادم تکلیف روشن شود که داوود احمدی نژاد در جوابم گفت: دولت می خواست تمام جانبازان را توی دریا بریزد برو خداراشکر کن خانه داری؟! اینها تمام اظهارات جانبازی است که خیابان ثارالله تهران در چادر زندگی می کرد. نکته قابل تامل همسایگی از جانباز با خانه حسن روحانی رئیس جمهور بود که آن هم دردی را دوا نکرد. حالا این جانباز؛ این مسئولان دلسوز و انتظار برای پاسخگویی ...