، گَرگیعان رسمی کهن در میان قوم عرب بوده که ویژه نیمه ماه مبارک رمضان و به مناسبت زاد روز ولادت امام حسن مجتبی(ع) برگزار می‌ گردد.

 طبق این سنت، کودکان در دسته‌های مختلف بزرگ و یا کوچک به خیابان‌ها آمده، با سرودن اشعار، درب خانه‌ها را می‌زنند و اهالی خانه‌ها نیز با شیرینی و عیدی به استقبال کودکان می‌روند. 

با توجه به اینکه اجرای این آئین قدمت زیادی در کشورمان به ویژه در مناطق عرب نشین دارد، بنام ایران  به ثبت ملی رسیده است.

این سنت  همه ساله در کشورهای مختلف عربی و همچنین در بخش  عرب‌نشین ایران، اجرا می گردد.

سابقه این آئین به زمان  پیامبر اسلام(ص)  بر‌می گردد، طبق روایات موجود، مردم بعد از ولادت اولین نوه پیامبر عظیم الشان اسلام   به درب خانه حضرت زهرا(س) و امام علی(ع) رفته و به ایشان تبریک گفتند. 

همچنین مسلمانان نیز به همین منظور برای تبریک به درب خانه پیامبر آمدند.

انجام این سنت در سال ۱۳۹۵ش توسط مجموعه فرهنگی گرگیعان خوزستان، به عنوان میراث معنوی ناملموس در ایران  ثبت ملی شد.

 بر اساس اعتقادی که در بین مردم محلی در جنوب ایران وجود دارد انجام این مراسم، سبب افزایش رزق و روزی و برکت خانه‌ها می شود.

دلیل اینکه چرا به این سنت «گَرگیعان»، گفته می شود این است که این آئین از واژه «قرقیعان»  گرفته شده است.

 در خصوص معنی آن اختلافاتی وجود دارد، برخی آن را برگرفته از واژه  «قرع الباب» به معنای درب زدن  میدانند و برخی دیگر می‌گویند ریشه واژه این آئین «قرّة العین» به معنای شادی و سرور انسان است.

البته این آئین در نقاط مختلف جهان نام های دیگری نیز دارد بطور مثال  مردم بغداد آن را «ماجینه» و اهالی جنوب بغداد آن را  «کرکیعان» می‌نامند.

 در میان کشورهای خلیج فارس، بحرینی‌ها آن را «قرقاعون»، قطری‌ها به نام «قرنقعوه»، مردم کویت و عربستان به نام «قریقعان»، در عمان به «قرنقشوه» و در امارات متحده عربی به آن «حق اللیله» برگزار می‌کنند.

مردم بوشهر و هرمزگان نیز این سنت را با عنوان گِرگِشو در نیمه ماه مبارک رمضان اجرا می‌کنند.

شیوه اجرا این سنت در شب نیمه ماه رمضان مصادف با زادروز امام حسن مجتبی(ع) این است که کودکان و نوجوانان، پس از  افطار، به کوچه‌های شهر رفته و درب خانه‌ها را می‌زنند.

 این کودکان کیسه‌هایی را برای جمع کردن عیدی‌ها و خوراکی‌ها با خود بهمراه دارند.

 اهالی خانه‌ها نیز در چنین روزی، آماده کوبیده‌شدن درب خانه‌های خود هستند تا با خوراکی یا عیدی از کودکان استقبال کنند.

 کودکانی که به صورت دسته‌های کوچک یا بزرگ در محله‌ها گشت می‌زنند، با شعارهای مختلفی به شادی می‌پردازند.

بطور مثال در بین کودکان کویتی شعار «قرقیعان و قرقیعان بین اقصیر و رمضان»، 

در امارات، «انطونه حق الله یرضی علیکم الله»، و در دیگر کشورها شعار «عطونا الله یعدیکم بیت مکه یودیکم» مرسوم است.

در بین  اعراب ایرانی  نیز شعارهای «ماجینه یا ماجینه حل الکیس و انطینا» و «گرگشون گرگشون کل السنه واتعیشون» است.

 در  برخی از شهرهای عرب‌نشین ایران اشعار فارسی نیز  خوانده می‌شود.

این مراسم تا نیمه‌های شب ادامه دارد.

امروزه با ورود تکنولوژی این آئین نیز گاها به شیوه نوین و مجازی برگزار می شود به این صورت که جوانان با ارسال پیام به بزرگان، این روز را تبریک می‌گویند.